Ρωτάτε εμένα. Ρωτήσατε, βέβαια, κι άλλους πριν. Τους στέλνετε περιοδικά. Τους συγκρίνετε μ’ άλλα ποιήματα, αναστατωνόσαστε όταν κάποιοι αρχισυντάκτες σας γυρνάνε πίσω τα ποιητικά σας δοκίμια.
[…]
Κανένας δε μπορεί να σας συμβουλέψει ή να σας βοηθήσει, κανένας.
Ένας μονάχα δρόμος υπάρχει: βυθιστείτε μέσα στον εαυτό σας, αναζητήστε
την αιτία που σας αναγκάζει να γράφετε, δοκιμάστε αν οι ρίζες της
φυτρώνουν απ’ τις πιο βαθιές γωνιές της καρδιάς σας. Εξομολογηθείτε στον
εαυτό σας: θα πεθαίνατε τάχα, αν σας απαγόρευαν να γράφετε;
Τούτο, πρώτ’ απ’ όλα: αναρωτηθείτε, την πιο σιγηλή ώρα της νύχτας σας:
Πρέπει να γράφω;
Σκαλίστε βαθιά μέσα σας, να βρείτε την ανταπόκριση.
Κι αν η απόκριση τούτη αντηχήσει καταφατικά,
αν απέναντι στο βαθυσήμαντο τούτο ρώτημα μπορείτε να υψώσετε ένα στέρεο κι απλό ‘Πρέπει’ ,
τότε πλάσετε τη ζωή σας σύμφωνα μ’ αυτή την ανάγκη»
Rainer Maria Rilke (1875 – 1926)
»Γράμματα σ΄έναν νέο ποιητή».
Σχόλια