Ήταν κάπου στις αρχές του 1997 και ενώ το Saturn πάλευε ακόμα να κατακτήσει την Αμερικανική αγορά, όταν πάρθηκε τελικά η απόφαση από τους υπεύθυνους της Sega να ξεκινήσουν οι απαραίτητες μελέτες για τον διάδοχο του, μία κίνηση η οποία έγινε γνωστή τον Μάιο του ιδίου έτους στην γνωστή έκθεση Ε3 (Electronic Entertainment Expo). Και το όνομα αυτού; Αρχικά και κατά την διάρκεια της ανάπτυξης του ήταν πολλά: Black Belt/White Belt, Dural, Dricas, Guppy, Shark, Vortex και τελικά Katana. Όμως η κονσόλα η οποία έμελλε να είναι η τελευταία απόπειρα της Sega να κατακτήσει τον κόσμο του hardware στο console gaming έκανε ντεμπούτο στις 27 Νοεμβρίου του 1998 στην Ιαπωνία με το όνομα Dreamcast, ενώ ένα περίπου χρόνο αργότερα στις 9 Σεπτεμβρίου του 1999 (9/9/99) “πάτησε” επιτέλους στις ακτές της Αμερικής και στις 14 Οκτωβρίου του ιδίου έτους “έκανε απόβαση” στην Ευρώπη.
Το Dreamcast υπήρξε η πρώτη κονσόλα έκτης γενιάς (128 bits), αφού κυκλοφόρησε 15 ολόκληρους μήνες πριν τον μεγάλο του ανταγωνιστή το Playstation 2 της Sony και τρία ολόκληρα χρόνια πριν από τις αντίστοιχες προσπάθειες των εταιρειών Microsoft με το XBΟΧ και Nintendo με το Gamecube. Πολλά υποσχόμενο με την μεγάλη για την εποχή του ισχύ και δυνατότητες παράλληλα με τα εξαιρετικά τρισδιάστατα γραφικά αλλά και την πρωτοποριακή δυνατότητα δικτυακού παιχνιδιού, σε συνδυασμό με πραγματικά υπέροχα παιχνίδια να συνοδεύουν την κονσόλα, είχε μία πολύ πετυχημένη εισαγωγή πουλώντας εκατοντάδες χιλιάδες κομμάτια τις πρώτες ημέρες παρουσίασης του, έτσι σύντομα παρατηρήθηκε έλλειψη στην αγορά τόσο λόγω των αυξημένων πωλήσεων όσο και διαφόρων προβλημάτων παραγωγής.
Μία νέα μορφή laser και οπτικών δίσκων μεγαλύτερης χωρητικότητας που ανέπτυξε η Sega για το Dreamcast και είχε την ονομασία GD-Rom,
επιλέχτηκε ως αποθηκευτικό μέσο ενάντια στην πειρατεία και την
αντιγραφή παιχνιδιών, αφού δεν υπήρξε ποτέ μέχρι και σήμερα η δυνατότητα
αναγνώρισης τους από τα κοινά CD-Rom drives των ηλεκτρονικών
υπολογιστών, ενώ παράλληλα δεν ήταν ένα φορμά που θα έβγαινε ποτέ στην
αγορά για άλλου είδους χρήσεις όπως τα CDs και τα DVDs. H συμβατότητα
του όμως με το φορμά των απλών οπτικών δίσκων ήχου (CDs) έμελλε να είναι
ο δούρειος ίππος που θα έδινε την δυνατότητα στους hackers να τρέχουν
ανεπίσημο κώδικα στην κονσόλα. Η αρχή έγινε μάλλον μέσω του emulator για
παιχνίδια Playstation με το όνομα BleemCast και ακολούθως με το γνωστό
Utopia Disk. Το μόνο μέτρο που κατάφερε να πάρει ήταν να εντάξει στα
επόμενα κομμάτια που θα παρήγαγε έναν επιπλέον κώδικα που θα
αντιμετώπιζε αυτό το πρόβλημα, ενώ το επόμενο βήμα ήταν η κρυφή
προσέγγιση και εξαγορά του γκρουπ Kalisto που διέθετε την εποχή εκείνη
τα images των παιχνιδιών στο διαδίκτυο, αλλά ήταν ήδη αργά αφού άμεσα
εμφανίστηκαν διάδοχοι όπως η ομάδα Echelon για να πάρουν την θέση των
απερχόντων (αν και πολλοί υποστηρίζουν ότι απλά άλλαξαν όνομα). Η
Sega τελικά βρέθηκε απλά να παρακολουθεί τις εξελίξεις αδύναμη πια να
αντιδράσει, ενώ πολύ σύντομα βρέθηκε ο τρόπος να μεταφέρουν τα κανονικά παιχνίδια σε απλά CDs και να τα τρέχουν απευθείας χωρίς να χρειάζεται καμμία απολύτως επέμβαση στο hardware της κονσόλας, κάτι πρωτοφανές ακόμα μέχρι και σήμερα.
Παράλληλα λόγω και της πολύ πετυχημένης πορείας του πρώτου Playstation, αλλά και της πανέξυπνης τακτικής που ακολούθησε ο άλλος γίγαντας της ηλεκτρονικής ψυχαγωγίας για την δικιά του κονσόλα επόμενης γενιάς, σε συνδυασμό με την λανθασμένη κατά πολλούς αντίδραση της Sega τόσο στο να σταματήσει πολύ γρήγορα την υποστήριξη του στο Saturn δημιουργώντας εκνευρισμό στις ανεξάρτητες εταιρείες παραγωγής τίτλων όσο και στις προωθητικές της επιλογές για το Dreamcast, το αγοραστικό κοινό τέθηκε σε αναμονή του επερχόμενου Playstation 2. Τελικά με την εμφάνιση της ανταγωνίστριας κονσόλας με την μεγάλη ισχύ της – η οποία "φήμες λέγανε" ότι είχε και την δυνατότητα να εκτοξεύει μέχρι και διηπειρωτικούς πυραύλους – αλλά κυρίως λόγο της επιπλέον δυνατότητας αναπαραγωγής οπτικών δίσκων DVD ως φτηνή εναλλακτική πρόταση απέναντι στα ακριβά τότε οικιακά DVD-Players, άρχισε να πουλά σαν τρελό. Φυσικά το Dreamcast άρχισε να χάνει έδαφος σε πωλήσεις και πολύ σύντομα θα ερχόταν η κάπως βιαστική ανακοίνωση που θα έφερνε την θλίψη σε όλους τους πραγματικούς gamers ανά τον κόσμο. Στις 31 Ιανουαρίου του 2001, με τις οικονομικές ζημιές να σωρεύονται η Sega ανακοίνωσε ότι μέχρι τον Μάρτιο θα σταματήσει τόσο την παραγωγή της κονσόλας, όσο και την οριστική αποχώρηση της από την ανάπτυξη και παραγωγή κονσολών και θα επικέντρωνε πλέον όλο της το ενδιαφέρον μόνο στην δημιουργία τίτλων software. Αρκετά από τις δεκάδες παιχνίδια που βρίσκονταν στο στάδιο της παραγωγής ολοκληρώθηκαν και κυκλοφόρησαν αργότερα όπως τα Ikaruga, Half Life, Propeller Arena, ενώ η ίδια η Sega θα κυκλοφορούσε στις 24 Φεβρουαρίου του 2004 το Puyo Pop Fever που έμελλε να είναι το τελευταίο της παιχνίδι για το Dreamcast. Παρότι σε κάποια τελικώς διακόπηκε η εξέλιξη τους, ακόμη και αυτά βρήκαν τον δρόμο τους προς τους κατόχους της κονσόλας, αφού hackers κατάφεραν να τα πάρουν στα χέρια τους και μέσω των warez/newsgroups και P2P δικτύων να τα διανείμουν στους ενδιαφερόμενους (Half Life). Τελευταία φορά που η Sega επανήλθε στην κονσόλα ήταν το 2006, όπου μέσω του παραρτήματος της Ιαπωνίας άρχισε να πουλάει περιορισμένες ποσότητες από αυτή, που ήταν κυρίως κομμάτια από επισκευασμένες (refurbished ) κονσόλες που υπήρχαν στις αποθήκες της... ένα τελευταίο ξεπούλημα.
Ενώ έχουν ήδη περάσει αρκετά χρόνια από την ημέρα όπου η κονσόλα θα έχανε την υποστήριξη της Sega και με το κοντέρ της παραγωγής να έχει σταματήσει κάπου στα 10,5 εκατομμύρια κομμάτια, το Dreamcast παραμένει τελικά ακόμα ζωντανό αφού υπάρχει κόσμος ο οποίος ακόμα και σήμερα δηλώνει φανατικός οπαδός του και ζει με την ελπίδα κάποιας ευχάριστης έκπληξης από την Ιαπωνική εταιρεία. Παρά το γεγονός ότι μετά τον τερματισμό της παραγωγής του βγήκαν παιχνίδια – διαμάντια όπως τα Trizeal, Radigly, Under Defeat, και μέχρι σήμερα συνεχίζουν να κυκλοφορούν συνεχώς νέα και αξιόλογα παιχνίδια από ανεξάρτητες εταιρείες παραγωγής (Last Hope, Trigger Heart Exelica, Karous), η Sega δεν δίνει καμμία ελπίδα για κάποιον διάδοχο. Όμως “η ελπίδα πεθαίνει τελευταία”! Ποιος ξέρει, ίσως την ημέρα που γιορτάζω και τα δικά μου γενέθλια να έχουμε μία ευχάριστη έκπληξη, ίσως και όχι. Όμως το γεγονός είναι ότι, όλοι όσοι έχουν έρθει σε επαφή με το Dreamcast τρέφουν για αυτό μία ανεξήγητη αγάπη και συνεχίζουν να το έχουν “πρόχειρο” για να παίζουν με κάποιο από τα εξαιρετικά παιχνίδια που κυκλοφόρησαν για αυτό.
https://retromaniax.gr/threads/dreamcast-the-beginning-and-the-end.3631/
Σχόλια