Περίπατος με εκείνη

- Έκανα όνειρα; Ίσως... Αλλά, μάλλον, ζούσα και περίμενα τα όνειρα να έρθουν από μόνα τους... Ήθελα να γίνω κάτι άλλο... Τι; Δεν ξέρω. Δεν θυμάμαι!

• Δε θυμάσαι;
• Αυτό με ρωτάνει όλοι! Όχι, δε θυμάμαι. Ήθελα να ερωτευθώ. Τη γυναίκα.
• Ποιά γυναίκα;
• Τη ζωή;
• Ίσως και να ήθελα να αγαπήσω... Ξέρεις πάντοτε φοβόμουν το “Σ'αγαπώ...”.
• Γιατί;
• Γιατί κρύβει μια ερώτηση. Το “μ'αγαπάς;”... Είναι ύπουλο...
• Μη το αναλύεις!
• Δεν τα αναλύω! Απλά τα λέω!

“Πάντα είναι αργά... Στις γυναίκες αρέσουν οι γοητευτικοί άνδρες, αυτοί που μιλάνε λίγο.

Ναι;

Ε, τότε δεν έχω καμμία ελπίδα...”

Όλες οι αγάπες είναι σύντομες, σαν μια βροχή;

Τι θα κερδίσω από τη γοητεία;

Θέλω να ερωτεύομαι! Να ζω!

Μιλάω πολύ και λέω τα μισά από όσα σκέφτομαι!

"Θα 'θελα τόσο πολύ να σ' εντυπωσίασω. Η μοναδική μας νύχτα ήταν ξαφνική και σύντομη σαν μια μπόρα. Ούτε που πρόλαβα ν΄αρχίσω, ούτε που πρόλαβα να σου πω την μοναδική μου ιδιότητα: είμαι συλλέκτης. Μαζεύω το πιο σκληρό κι άγριο πράγμα του κόσμου...στιγμές. Όταν έχω αυτό τον ξαφνικό πόθο να πετάξω και δεν έχω που να πετάξω...κρύβομαι στη συλλογή μου, γεμάτη καφέδες, μποξέρ, χορευτές...τυχαία αγγίγματα, βρισιές, τρυφερούς παρανόμους, στοές, συναντήσεις, κραυγές...σιωπές, χωρισμούς, λόγια, λόγια λόγια...
Έτσι κι αλλιώς τα πράγματα θα κυλήσουν όπως θέλουν αυτά. Η ζωή ξέρει κι εγώ την εμπιστεύομαι. Είμαι απ' αυτούς που πάντα κάπνιζαν φτηνά τσιγάρα".

Παναγιώτης Φούκας