Σκέψεις...

Ανθρωπάρια εξουσιάζουν το πνεύμα. Μικρόμυαλοι άνθρωποι, απαίδευτοι... Δίχως λεξιλόγιο κανένα. Μπλογκάρουν διαρκώς. Και όταν μιλάνε, συνεχίζουν να μιλούν σα να μην έχουν αφήσει τα twitter και facebook στους υπολογιστές και τα κινητά τους.

Φοβάμαι να γράψω κι άλλα... Κι αν με χαρακτηρίσουν; Αφού αυτό κάνουν, έτσι κι αλλιώς...

Ποίηση; Λογοτεχνία; Ακόμα και ένα απλό γράμμα φαντάζει πρωτόγονο στα μάτια αυτών των τεχνοκρατών αγροίκων που νομίζουν ότι η προσωπική τους οικονομική επιτυχία τους έχρισε αυτομάτως ειδήμονες επί παντός επιστητού! Ειδήμονες και στον πολιτισμό! Έτσι νομίζουν οι αχρείοι!

Τους λυπάμε... Μόνοι μέσα στη μοναξιά της της αυτάρκειάς τους... Μόνοι μέσα στην πλάνη της αυτοπραγμάτωσης στο διογκωμένο εγώ τους...

Καληνύχτα σε όσους ακόμα το πονεμένο για το χαμένο έρωτα τραγούδι του Ορφέα κάνει την καρδιά τους να σφίγγεται και τη σκέψη να ζητά εκείνη... Ξέρω ότι είστε εκεί έξω. Κι'ότι είστε πολλοί! Αφήστε τα ανθρωπάρια να μετράνε κουκιά. Υπάρχουν άνθρωποι έτοιμοι να ταξιδέψουν ως την Ιθάκη της ψυχής τους, ξέροντας ότι ως εκεί ο δρόμος είναι γεμάτος από τους δικούς τους -τους δικούς μας- Λαιστρυγόνες....

Καληνύχτα....

Παναγιώτης Φούκας