Η Julieta είναι μια ώριμη γυναίκα, που
ζει στην Μαδρίτη. Λίγο πριν φύγει μαζί με τον αγαπημένο της Lorenzo για
την Πορτογαλία συναντά στον δρόμο την Beatriz, μια νεαρή κοπέλα, παιδική
φίλη της κόρης της, με την οποία συναντήθηκε πριν από λίγο καιρό. Αυτή η
αναφορά, στην κόρη της που καταλαβαίνουμε αμέσως πως έχει πολλά χρόνια
να δει, αλλάζει άρδην την Julieta, που χωρίζει απότομα με τον Lorenzo
και μετακομίζει σε ένα διαμέρισμα στο ίδιο κτήριο, που έμενε μέχρι πριν
από λίγα χρόνια. Όλο αυτό λειτουργεί σαν καταλύτης για την
συναισθηματική της κατάρρευση και στην συγγραφή μιας μακροσκελούς
επιστολής, προς την κόρη της, που λειτουργεί ως μέσο για να μάθουμε το
παρελθόν της ηρωίδας.
Καθηγήτρια κλασσικής φιλοσοφίας, που
μεγάλωσε με ιδιαίτερη ελευθερία, γνωρίζει σε ένα τρένο τον Xoan, έναν
γοητευτικό άνδρα, που είναι παντρεμένος με μια γυναίκα, που βρίσκεται σε
κώμα εδώ και αρκετά χρόνια. Η συνάντηση τους σε αυτό το μακρύ ταξίδι
συνοδεύεται με την τραγική κατάληξη ενός επιβάτη, που η Julieta αρνήθηκε
να κάνει παρέα και ο οποίος αυτοκτόνησε, άλλα οδήγησε σε μια έντονα
ερωτική βραδιά και μετά θα χαθούν για λίγες εβδομάδες, όταν η Julieta
ακολουθεί την παρόρμηση της μετά από μια επιστολή του Xoan και πηγαίνει
στο σπίτι του. Η γυναίκα του έχει πλέον πεθάνει και παραδίδονται στο
πάθος τους, που φέρνει και την κόρη τους Antia.
Ζουν για αρκετά χρόνια ευτυχισμένοι,
μέχρις ότου κι ενώ η Antia είναι σχεδόν δέκα χρονών, η Julieta μαθαίνει
πως είναι πιθανό ο Xoan να την απάτησε κάποιες φορές με την φίλη τους
Ava. Ένας καυγάς τον οδηγεί στη θάλασσα, μόνο που καιρός χαλάει και μια
καταιγίδα είχε σαν αποτέλεσμα να χάσει την ζωή του. Η Julieta καταρρέει,
θεωρώντας πως όπως και στην περίπτωση του τρένου, έχει ευθύνη για τον
θάνατο του Xoan. Η Antia αν και μικρή σε ηλικία, είναι εκείνη που
ωριμάζει απότομα και βοηθά την μητέρα της να ξεπεράσει την κατάθλιψη,
αφού την έχει ήδη πείσει να μετακομίσουν στη Μαδρίτη. Όταν, όμως,
ενηλικιώνεται για ανεξήγητους λόγους, την εγκαταλείπει με τρόπο, που δεν
επιτρέπει στην Julieta να βρει τα ίχνη της για πάνω από 12 χρόνια. Η
ηρωίδα μας αναγκάζεται να ζήσει για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια
μόνη της και μόνη της να ξεπεράσει τον πόνο, του απότομου αποχωρισμού με
την ίδια της την κόρη. Τα χρόνια περνούν, διαγράφει την Antia από την
ζωή της, γνωρίζει τoν Lorenzo και μπαίνει σε έναν άλλο δρόμο, μέχρι που
φθάνουμε στο σήμερα και την εξέλιξη, που οδήγησε εκ νέου στην κατάρρευση
της…
Ο Pedro Almodovar, μέσα από την ταινία
τους μας μεταφέρει την ιστορία ενός χαρακτήρα, που δεν φαίνεται και τόσο
δυναμικός. H Julieta αφήνεται εύκολα να οδηγηθεί από τα συναισθήματά
της και ουσιαστικά στηρίζει την ύπαρξη της στην μικρή της κόρη.
Αναγκάζεται να ενηλικιωθεί απότομα, ενώ είναι ήδη μεγάλη σε ηλικία,
έχοντας αφήσει πολλά χρόνια να χαραμιστούν. Βέβαια, δεν μπορούμε να
πούμε πως αδικούμε την Julieta για αυτές τις αντιδράσεις, καθώς αρκετά
είναι τα γεγονότα της ζωής της, που λειτούργησαν καταλυτικά για την
διαμόρφωση του χαρακτήρα της.
Η ιστορία της, ωστόσο, με έντονα τα
αυτοβιογραφικά στοιχεία του σκηνοθέτη – όπως συμβαίνει σε κάθε του
ταινία – παραμένει ενδιαφέρουσα, έτσι όπως μεταφέρεται με εξαιρετικές
ερμηνείες και ντύνεται με την χαρακτηριστική αισθητική του Almodovar με
τα έντονα χρώματα και την ατμοσφαιρική μουσική, μέχρι σχεδόν το τέλος
της. Οι λόγοι, για τους οποίους η Antia άφησε όχι μόνο την μητέρα της,
άλλα ολόκληρη την ζωή της, είναι μάλλον επιφανειακοί, φαίνονται κάπως
ανόητοι, φαίνεται πως ουσιαστικά ο δημιουργός της ταινίας την “έδιωξε”
από την ζωή της ηρωίδας του, απλά για να προσδώσει εντονότερα δραματικά
στοιχεία σε έναν χαρακτήρα, που η ζωή του έδωσε πολλά, που σύντομα πήρε
πίσω. Από την άλλη, μήπως έτσι δεν είναι και η πραγματική ζωή; Γεμάτη
γεγονότα και πράξεις, που σε έναν εξωτερικό παρατηρητή, όπως οι θεατές
της ταινίας, είναι ασήμαντα, άλλα για κάποιους αρκετά σημαντικά για να
αλλάξουν ολόκληρη την ζωή τους.
Σχόλια