Μετά τον ένα χρόνο σιωπής και μόνο η παρουσία τόσων θεατών εδώ στο ανανεωμένο θέατρο «Πόρτα» είναι ένα εορταστικό γεγονός για την επαναλειτουργία του ιστορικού παιδικού θεάτρου της Αθήνας. Στο φουαγέ ένα μεγάλο τραπέζι σε διάφορα χρώματα μας βάζει στην ατμόσφαιρα του «διαδραστικού» ενθαρρύνοντάς μας, γονείς και παιδιά, να γίνουμε μια μεγάλη παρέα.
Τα παιδιά που εξαφανίζονται, τα παιδιά που φεύγουν από τα σπίτια τους. Το θέμα του έργου δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρο, κυρίως ο τρόπος που φωτίζεται, τόσο απρόβλεπτος και πρωτότυπος. Πώς επιλέγει να το παρουσιάσει ο Θωμάς Μοσχόπουλος; Μέσα από τον μεσαιωνικό θρύλο του αυλητή που μάγεψε τα ποντίκια και τα παιδιά μακριά από την πολιτεία Χάμελιν της Κάτω Σαξονίας. Η ομάδα των ηθοποιών του νεανική και δυναμική όπως και η μουσική του Κορνήλιου Σελαμσή που ερμηνεύουν ζωντανά.
Επιστολή γιατί έφυγαν
Στο τέλος του πρώτου μέρους τα παιδιά που παρακολουθούν καλούνται να ακολουθήσουν τον αυλητή. Οι γονείς μένουμε πίσω. Στο δεύτερο μέρος, η μεγάλη ανατροπή, πρέπει να ψηφίσουν τα παιδιά πώς θέλουν να τελειώσει η παράσταση: 1) Χάπι εντ τα παιδιά γυρίζουν σπίτι ή 2) δεν γυρίζουν επιλέγοντας είτε την εκδοχή του μυστηρίου είτε της περιπέτειας. Αυτή την τελευταία επέλεξαν με ενθουσιασμό τα παιδιά της συγκεκριμένης παράστασης... Από εκεί που πήγαν τα παιδιά έστειλαν στους γονείς τους μια επιστολή για τους λόγους που τους οδήγησαν να φύγουν. Παράπονα, προσδοκίες, ενοχές, αλήθειες. Μια παράσταση γραμμένη για όσα νιώθουμε και ζούμε.
Σχόλια