The Legend of Zelda: A Link Between Worlds

του Νότη "Olorin" Χαλκίδη

Ο θρύλος λέει για τον Ήρωα του Χρόνου, τον οποίον τον ρώτησαν ποιο είναι το κορυφαίο Zelda όλων των εποχών και η απάντησή του δεν ήταν το σύνηθες «Εννοείται το Ocarina of Time! Αυτή η αίσθηση ελευθερίας όταν βγαίνεις για πρώτη φορά στη Hyrule… μπλα-μπλα...», αλλά επέλεξε κάποιο άλλο από τα αριστουργήματα που μας έχει δώσει η διάσημη σειρά. Για να κάνουμε και τον δικηγόρο της Οκαρίνας βέβαια, πρόκειται για τον τίτλο που εδώ και χρόνια αποτελεί την πιο δημοφιλή επιλογή στις εκάστοτε λίστες για το κορυφαία παιχνίδια όλων των εποχών γενικότερα, οπότε η απόκριση είναι μάλλον κάτι παραπάνω από προφανής, αφού όπως λέει κι ένα πανάρχαιο γνωμικό, «Δεν γίνεται να είναι κάποιος πρώτος στη Hyrule και δεύτερος στο Kakariko Village». Κι όμως, αρκετοί από τους φίλους/γνωστούς με τους οποίους έχω ανοίξει τη σχετική συζήτηση επιμένουν πως το αγαπημένο τους παιχνίδι της σειράς δεν είναι άλλο από το A Link to the Past, του Super NES. Ακόμα κι αν παραβλέψω το γεγονός πως οι περισσότεροι εξ αυτών είτε δεν έπαιξαν ποτέ τους κλασικούς τίτλους του Ν64 είτε αν το έκαναν, αυτό συνέβη αρκετά χρόνια αργότερα μέσω εξομοίωσης ή της πρόσφατης επανέκδοσης του OoT στο 3DS, οφείλω να παραδεχτώ πως η μοναδική 16-μπιτη περιπέτεια του Link έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά των φίλων της σειράς. Είναι λοιπόν απορίας άξιον πώς η Nintendo δεν είχε πάρει την απόφαση να προχωρήσει στην ανάπτυξη ενός πνευματικού έστω διαδόχου ενός εκ των δημοφιλέστερων παιχνιδιών της. Μέχρι τώρα...

Οι ομοιότητες του A Link Between Worlds με το A Link to the Past δεν περιορίζονται σε έμμεσες αναφορές όπως ο παρεμφερής τίτλος και η κατακόρυφη προοπτική. Για τους γνώστες της πιο μπερδεμένης χρονογραμμής στην ιστορία των βιντεοπαιχνιδιών, ο κόσμος του ALBW είναι πράγματι ο ίδιος με αυτόν του παιχνιδιού του Super NES (αλλά και μερικών ακόμα, όπως π.χ. του Link’s Awakening του GameBoy, το οποίο ακολουθεί, αλλά και των δυο κλασικών τίτλων του NES των οποίων προηγείται), μόνο που εδώ βρισκόμαστε έξι ολόκληρες γενιές μετά από τα γεγονότα εκείνης της ιστορίας. Περιληπτικά, ο βασικός εχθρός εδώ -αρχικά, τουλάχιστον- είναι μια καινούρια παρουσία στο σύμπαν της σειράς, ο Yuga. Ο εν λόγω μάγος εμφανίζεται από το πουθενά με σκοπό να μεταμορφώσει σε ζωγραφιές μεταξύ άλλων του επτά σοφούς της Hyrule, με την Πριγκίπισσα Zelda να είναι το απώτερο τρόπαιό του.
Μπορεί ο βασικός ανταγωνιστής να είναι πρωτοεμφανιζόμενος, αλλά οι γενικότερες αναφορές σε γεγονότα και στερεότυπα της σειράς είναι πάμπολλες, με τις περισσότερες να αφορούν στο ΑLttP, πράγμα που αποδεικνύει έμμεσα ότι κι η ίδια η Nintendo ήθελε να το προβάλλει ως διάδοχο του πολυβραβευμένου τίτλου του Super NES. Για παράδειγμα, μπορεί να μην υπάρχει αυτούσιος ο Dark World του ΑLttP, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει και κάποιο άλλου είδους παράλληλο σύμπαν, η έξυπνα ονομασμένη Lorule («Hy-/Lo-», το πιάσατε;). Η πιο έντονη ωστόσο σύνδεση με το ΑLttP, είναι πως θα συναντήσετε ουκ ολίγες γωνιές στον κόσμο του παιχνιδιού, που έχουν μεταφερθεί σχεδόν αυτούσιες από τον προ 22-ετίας προκάτοχό του.
Από εκεί και πέρα, αυτό που θα θέλετε πιθανότατα να μάθετε, είναι κατά πόσο το A Link Between Worlds παραμένει πιστό στις παραδόσεις της σειράς και -ανάλογα σε ποιο στρατόπεδο ανήκετε- να το αποθεώσετε ή να το χλευάσετε: Ε ναι λοιπόν, το μεγαλύτερο μέρος της δράσης αναλώνεται σε διακριτά μπουντρούμια στα οποία θα πρέπει να εκμεταλλευτείτε στο έπακρο τις δυνατότητες κάποιου συγεκριμένου αντικειμένου που μόλις αποκτήσατε, με αποκορύφωμα τη μάχη με έναν τελικό κακό. Ναι, τα περισσότερα αντικείμενα και όπλα τα έχουμε ξαναδεί σε παραπάνω από ένα παιχνίδια της σειράς, σε βαθμό που ακόμα και η χρήση τους έχει καταντήσει στερεοτυπική: Βόμβες, μπούμερανγκ, γάντζοι, τόξα κ.λπ. Ναι, θα ξανακρατήσετε το περιβόητο Master Sword στα χέρια σας για 1315η φορά (αν και αυτή τη φορά θα το αποκτήσετε σχετικά πιο νωρίς). Ναι, ο Link θα παραμείνει πάλι σιωπηλός καθόλη τη διάρκεια του παιχνιδιού και δεν θα ξεστομίσει κουβέντα, πέρα από μερικές άναρθρες κραυγές και μουγκρητά. Όμως όσο κι αν σας ακουστεί περίεργο, είναι το πρώτο μέρος της σειράς εδώ και αρκετό καιρό που έχει να παρουσιάσει ουσιαστικές καινοτομίες, ικανές ακόμα και να αλλάξουν τις ισορροπίες.
Το πιο πολυδιαφημισμένο από αυτά τα νέα στοιχεία είναι δίχως αμφιβολία η δυνατότητα του Link να μεταμορφώνεται σε τοιχογραφία και να «κολλά» στους τοίχους και τις υπόλοιπες κατακόρυφες επιφάνειες. Μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαντάζει ως ένα εντυπωσιακό gimmick, όμως αργά η γρήγορα θα καταλάβετε πως πρόκειται για ένα στοιχείο που θα σας αναγκάσει να αλλάξετε εντελώς τον τρόπο σκέψης σας την ώρα που παίζετε, γιατί αλλιώς θα κολλήσετε κι εσείς για αρκετή ώρα αδυνατώντας να δείτε την απάντηση που βρίσκεται μπροστά σας (ή... στο πλάι σας τέλος πάντων!). Γενικά πρόκειται για έναν από τους μηχανισμούς του gameplay που θα ήθελα να δω και σε μεταγενέστερους τίτλους, αφού θεωρώ πως έχει ακόμα πολλά να δώσει και δεν εξαντλήθηκε στο ALBW. Να σημειώσω εδώ πως υπάρχει ένας μετρητής που περιορίζει τη χρήση της εν λόγω ιδιότητας, αν και ξαναγεμίζει με το χρόνο. Ο ίδιος μετρητής μάλιστα αφορά και στα υπόλοιπα αντικείμενα, κάτι που από τη μια σημαίνει πως δεν θα μπορέσετε να χρησιμοποιήσετε κάποιο εξ αυτών πολλές φορές μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, αλλά από την άλλη δεν θα χρειαστεί π.χ. να τσιγγουνεύεστε με τις βόμβες και τα βέλη φοβούμενοι μην ξεμείνετε. Παράλληλα, θα συναντήσετε αρκετούς γρίφους που «παίζουν» πολύ με το ύψος των διάφορων επιπέδων των μπουντρουμιών, κάτι που κάνει την ενεργοποίηση της τρισδιάστατης στερεοσκοπικής προβολής σχεδόν επιτακτική και όχι μόνο για καθαρά αισθητικούς λόγους ως συνήθως.
Η έτερη εμφανής καινοτομία σε σχέση με τα προηγούμενα μέρη, αποδεικνύεται ακόμα πιο σημαντική από όσο αφήνει αρχικά να φανεί. Ο λόγος για τη δυνατότητα ενοικίασης(!) αντικειμένων. Τι σημαίνει αυτό στην πράξη, πέρα από το ότι μάλλον η οικονομική κρίση χτύπησε και τη Hyrule; Καταρχάς ότι θα μπορέσετε να αποκτήσετε -έστω και προσωρινά- αρκετά από τα αντικείμενα του παιχνιδιού σε τιμές... κόστους (μόλις στο 1/16 της τιμής αγοράς), κάτι που ειδικά στην αρχή όπου το επίπεδο δυσκολίας είναι σχετικά χαμηλό, θα ισοδυναμεί σχεδόν με αγορά, αφού τα νοικιασμένα αντικείμενα τα χάνετε μόνο όταν πεθάνετε. Δεύτερον -και ίσως σημαντικότερο- είναι το ότι τα αποκτάτε πολύ πριν την «ώρα» τους, γεγονός που μειώνει κατά μεγάλο βαθμό την αίσθηση γραμμικότητας του παιχνιδιού. Δεν είναι μόνο ότι συνήθως θα βρίσκεστε στη θέση να έχετε τη δυνατότητα να επιλέξετε εσείς ποιο μπουντρούμι θα επισκεφτείτε. Είναι και το ότι σας επιτρέπει υπό προϋποθέσεις να αποφύγετε τα ακατάσχετα πισωγυρίσματα του τύπου «Αχά, σε εκείνο το σημείο έχει μια ρωγμή στον τοίχο. Να θυμηθώ μετά από 2-3 μέρες που μπορεί να ξεκλειδώσω τις βόμβες να πάω να το ανατινάξω». Συν του ότι προσθέτει ένα επιπλέον στρώμα στρατηγικής και ρίσκου: να περιμένετε να μαζέψετε αρκετά λεφτά για να αγοράσετε το σφυρί ή να το νοικιάζετε κάθε φορά που ξαναζωντανεύετε με το φόβο στο τέλος να καταλήξετε να έχετε πληρώσει περισσότερα λεφτά από ό,τι αν αγοράζετε από ένα για όλη την οικογένεια;
 Σε ό,τι έχει να κάνει με το οπτικό κομμάτι, αν και δεν πρόκειται να κερδίσει βραβεία, οφείλω να βγάλω το... πράσινο σκουφί μου στους σχεδιαστές της Nintendo, αφού κατόρθωσαν να διατηρήσουν το πνεύμα του ALttP, προσαρμόζοντάς το άψογα σε μια φορητή κονσόλα δυο και βάλε δεκαετιών αργότερα. Αντίστοιχα, αν είστε από τους παλιούς ακόλουθους της πριγκίπισσας, θα παρατηρήσετε πως τα περισσότερα συνοδευτικά μουσικά κομμάτια αποτελούν επανεκτελέσεις των κομματιών που συνέθεταν το σάουντρακ του ALttP και θα σας αναγκάσουν να τα σιγομουρμουράτε.
Αν και οι παραλληλισμοί με το A Link to the Past ήταν κάτι παραπάνω από αναμενόμενοι και το ανέφερα περισσότερες φορές από όσες τον τίτλο που υποτίθεται ότι μας απασχολεί, θα μου επιτρέψετε να παραστρατήσω λιγάκι στον επίλογο και να κλείσω λέγοντας πως περισσότερο από κάθε άλλο Zelda που έχω παίξει, το A Link Between Worlds μου έφερε αρκετά στο νου τις δυο κυκλοφορίες του DS, τα Phantom Hourglass και Spirit Tracks. Ίσως όχι τόσο καθαρά από θέμα μηχανισμών gameplay και σίγουρα όχι από άποψης ιστορίας και κόσμου. Όμως, όπως και οι δυο -ας πούμε- παράλληλοι πρόγονοί του, πήρε την φόρμουλα που έκανε τη σειρά από τις πιο αξιοσέβαστες στον χώρο των βιντεοπαιχνιδιών και την άλλαξε όσο και όπως χρειαζόταν για να αρμόζει σε μια φορητή κονσόλα, διατηρώντας όμως το βασικό πυρήνα της, έστω και με μια συμβολική πιστότητα. Και ίσως με αυτή την εξήγηση να δίνω και την απάντησή μου στους καλοθελητές που χλευάζουν τα στοιχεία που επαναλαμβάνονται σε κάθε επεισόδιο της σειράς...
ΘΕΤΙΚΑ
Ο... «Link-χαλκομανία» έχει περισσότερο βάθος ως μηχανισμός από ό,τι αρχικά φαίνεται, λιγότερο γραμμικό από τους προκατόχους του (κυρίως λόγω της δυνατότητας ενοικίασης αντικειμένων), από τα λίγα παιχνίδια του 3DS που έχει νόημα η τρισδιάστατη απεικόνιση, αρκετοί έξυπνοι γρίφοι και καλοσχεδιασμένα επίπεδα, εξαιρετικό σάουντρακ...

ΑΡΝΗΤΙΚΑ
Κάποια στοιχεία παραμένουν σχεδόν πεισματικά πιστά στα στερεότυπα της σειράς και αυτό ίσως ενοχλεί τους λιγότερο «ορθόδοξους» οπαδούς του, οπτικά δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο...

http://www.byteme.gr/game-review/legend-of-zelda-a-link-between-worlds#comment-44028

Σχόλια