Αφιερώματα σε μεγάλους δημιουργούς,
πρεμιέρες, παράλληλες εκδηλώσεις και εικαστικές εκθέσεις θα περιλαμβάνει
το 7ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου στην Ταινιοθήκη της
Ελλάδος, που σηκώνει αυλαία την Πέμπτη και θα διαρκέσει μέχρι τις 27
Οκτωβρίου.
Το Φεστιβάλ θα ανοίξει η ταινία του Ελβετού Λιονέλ Μπαγέ, «Les Grandes Ondes» (a l'Ouest), γυρισμένη το 2013, με αναφορά στη δεκαετία του ’70 και την περίοδο της πορτογαλικής Επανάστασης των Γαριφάλων που ανέτρεψε τη δικτατορία του Σαλαζάρ. «Τώρα είναι πιο σημαντικό από ποτέ να θυμηθούμε από πού ερχόμαστε και τι έχουμε κατακτήσει στη διαδρομή» έχει πει χαρακτηριστικά ο 38χρονος σκηνοθέτης.
Στο Φεστιβάλ θα γίνει πλήρης αναδρομή στο έργο του πορτογάλου σκηνοθέτη Πέδρο Κόστα, ο οποίος θα παραβρεθεί και στις προβολές.
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει, επίσης, αφιέρωμα 15 ταινιών του πρωτοπόρου σκηνοθέτη-εικαστικού Χαρούν Φαρόκι, ενώ θα πραγματοποιηθεί και μεγάλη έκθεση με τις βιντεοεγκαταστάσεις του στη Σχολή Καλών Τεχνών (29/10), στα εγκαίνια της οποίας θα παραστεί και ο ίδιος.
Ο γενικός τίτλος του αφιερώματος «Ενάντια σε ποιον; ενάντια σε τι;» απαντά στα ερωτήματα που θέτει στη δουλειά του ο Φαρόκι και ερευνά σε όλη την καλλιτεχνική του διαδρομή, την αποδόμηση της οπτικής μας κουλτούρας στα κομμάτια που τη συνθέτουν και συγχρόνως μια κριτική αποτίμηση των μηχανισμών παραγωγής της.
Θα προβληθούν, ακόμη, έξι ταινίες του Ρομπέρτο Ροσελίνι, ψηφιακά αποκαταστημένες: «Η μηχανή που σκοτώνει τους κακούς» (La macchina ammazzacattivi, 1952), «Ταξίδι στην Ιταλία» (Viaggio in Italia, 1953), «Ινδία» (India, 1959), «Στρόμπολι» (Stroboli terra di dio, 1949), «Αγάπη» (L'amore, 1948) και «Ρώμη ανοχύρωτη πόλη» (Roma citta aperta, 1945).
Στο 7ο Φεστιβάλ Πειραματικού Κινηματογράφου θα γίνει και αναδρομή στο έργο του Αθανάσιου Καρανικόλα, από το Βερολίνο, ο οποίος ολοκληρώνει τη νέα μεγάλου μήκους ταινίας του (της πρώτης που γύρισε στην Ελλάδα). Θα παρουσιάσει ο ίδιος τις ταινίες του και θα παραδώσει «master class».
Επίσης, στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ «ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΑ + ΟΧΙ / 2 NARRATE OR NOT» διαγωνίζονται 10 ταινίες, εννέα μεγάλου και μία μικρού μήκους, παραγωγής 2012-13, που επιχειρούν να αποτυπώσουν, κάθε μια από τη σκοπιά της, την υποκειμενική αλήθεια μιας κρίσης. Ο τρόπος, δηλαδή, που βιώνεται τελικά μια κρίση είναι κάτι καθαρά υποκειμενικό και εξαρτάται από τα μάτια αυτού που τη βλέπει. Το βραβείο συνοδεύεται από 10.000 ευρώ σε υπηρεσίες αποπεράτωσης (post production).
Πρεμιέρα στο 7ο Φεστιβάλ θα κάνουν η νέα ταινία του Νίκου Γραμματικού «Μήδεια κρείσσων των εμών βουλευμάτων», το ντοκιμαντέρ «Στο Λύκο», των πρωτοεμφανιζόμενων Χριστίνα Κουτσοσπύρου και 'Αραν Χιούζ που ενθουσίασε πέρυσι στο Βερολίνο, η διεθνής συμπαραγωγή «OXΙ», του Κεν Μακ Μάλεν, μια διεθνής κινηματογραφική απάντηση στην τρέχουσα κρίση που, όπως αναφέρεται, επιβάλλεται στην Ελλάδα και στις παράλογες αντιλήψεις για την ελληνική κουλτούρα και ιστορία οι οποίες προωθούνται ως μέρος ενός προγράμματος καταστροφικής προπαγάνδας ενάντια στη χώρα και στο λαό της.
Οι προβολές και οι παράλληλες εκδηλώσεις του 7ου Φεστιβάλ Πειραματικού Κινηματογράφου είναι πολλές και ενδιαφέρουσες. Η Ταινιοθήκη κάνει «μεγάλα ανοίγματα στο χώρο των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, σε συνεργασία με τα ομοειδή ιδρύματα, τις ευρωπαϊκές ταινιοθήκες, τις οποίες τα ευρωπαϊκά κράτη θεωρούν και αντιμετωπίζουν ως σημαντικά εργαλεία για την άσκηση της πολιτιστικής διπλωματίας τους» τόνισε στην παρουσίαση του προγράμματος, η καλλιτεχνική διευθύντρια της Ταινιοθήκης, Μαρία Κομνηνού και συνέχισε:
«Όπως επισημαίνουν ο Κώστας Γαβράς και ο Ερίκ Λερουά, η Ταινιοθήκη της Ελλάδος, με τη συλλογή της από 10.000 ταινίες, δεν έχει κατοχυρώσει την αποστολή της νομικά, ούτε έχει εξασφαλίσει ένα σταθερό προϋπολογισμό. Θεωρούν ενόψει της ελληνικής προεδρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι είναι η κατάλληλη στιγμή η πολιτεία να βοηθήσει την Ταινιοθήκη να πραγματοποιήσει τον στόχο της ως θεματοφύλακας της ελληνικής κινηματογραφικής κληρονομιάς. Ο υπουργός Πολιτισμού κ. Πάνος Παναγιωτόπουλος, έχει ενημερωθεί για τα κρίσιμα προβλήματα του φορέα και ελπίζουμε πως σε συνεργασία και με τη Γαλλική Ταινιοθήκη και την FIAF θα δοθούν οι πλέον κατάλληλες λύσεις».
Το Φεστιβάλ θα ανοίξει η ταινία του Ελβετού Λιονέλ Μπαγέ, «Les Grandes Ondes» (a l'Ouest), γυρισμένη το 2013, με αναφορά στη δεκαετία του ’70 και την περίοδο της πορτογαλικής Επανάστασης των Γαριφάλων που ανέτρεψε τη δικτατορία του Σαλαζάρ. «Τώρα είναι πιο σημαντικό από ποτέ να θυμηθούμε από πού ερχόμαστε και τι έχουμε κατακτήσει στη διαδρομή» έχει πει χαρακτηριστικά ο 38χρονος σκηνοθέτης.
Στο Φεστιβάλ θα γίνει πλήρης αναδρομή στο έργο του πορτογάλου σκηνοθέτη Πέδρο Κόστα, ο οποίος θα παραβρεθεί και στις προβολές.
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει, επίσης, αφιέρωμα 15 ταινιών του πρωτοπόρου σκηνοθέτη-εικαστικού Χαρούν Φαρόκι, ενώ θα πραγματοποιηθεί και μεγάλη έκθεση με τις βιντεοεγκαταστάσεις του στη Σχολή Καλών Τεχνών (29/10), στα εγκαίνια της οποίας θα παραστεί και ο ίδιος.
Ο γενικός τίτλος του αφιερώματος «Ενάντια σε ποιον; ενάντια σε τι;» απαντά στα ερωτήματα που θέτει στη δουλειά του ο Φαρόκι και ερευνά σε όλη την καλλιτεχνική του διαδρομή, την αποδόμηση της οπτικής μας κουλτούρας στα κομμάτια που τη συνθέτουν και συγχρόνως μια κριτική αποτίμηση των μηχανισμών παραγωγής της.
Θα προβληθούν, ακόμη, έξι ταινίες του Ρομπέρτο Ροσελίνι, ψηφιακά αποκαταστημένες: «Η μηχανή που σκοτώνει τους κακούς» (La macchina ammazzacattivi, 1952), «Ταξίδι στην Ιταλία» (Viaggio in Italia, 1953), «Ινδία» (India, 1959), «Στρόμπολι» (Stroboli terra di dio, 1949), «Αγάπη» (L'amore, 1948) και «Ρώμη ανοχύρωτη πόλη» (Roma citta aperta, 1945).
Στο 7ο Φεστιβάλ Πειραματικού Κινηματογράφου θα γίνει και αναδρομή στο έργο του Αθανάσιου Καρανικόλα, από το Βερολίνο, ο οποίος ολοκληρώνει τη νέα μεγάλου μήκους ταινίας του (της πρώτης που γύρισε στην Ελλάδα). Θα παρουσιάσει ο ίδιος τις ταινίες του και θα παραδώσει «master class».
Επίσης, στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ «ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΑ + ΟΧΙ / 2 NARRATE OR NOT» διαγωνίζονται 10 ταινίες, εννέα μεγάλου και μία μικρού μήκους, παραγωγής 2012-13, που επιχειρούν να αποτυπώσουν, κάθε μια από τη σκοπιά της, την υποκειμενική αλήθεια μιας κρίσης. Ο τρόπος, δηλαδή, που βιώνεται τελικά μια κρίση είναι κάτι καθαρά υποκειμενικό και εξαρτάται από τα μάτια αυτού που τη βλέπει. Το βραβείο συνοδεύεται από 10.000 ευρώ σε υπηρεσίες αποπεράτωσης (post production).
Πρεμιέρα στο 7ο Φεστιβάλ θα κάνουν η νέα ταινία του Νίκου Γραμματικού «Μήδεια κρείσσων των εμών βουλευμάτων», το ντοκιμαντέρ «Στο Λύκο», των πρωτοεμφανιζόμενων Χριστίνα Κουτσοσπύρου και 'Αραν Χιούζ που ενθουσίασε πέρυσι στο Βερολίνο, η διεθνής συμπαραγωγή «OXΙ», του Κεν Μακ Μάλεν, μια διεθνής κινηματογραφική απάντηση στην τρέχουσα κρίση που, όπως αναφέρεται, επιβάλλεται στην Ελλάδα και στις παράλογες αντιλήψεις για την ελληνική κουλτούρα και ιστορία οι οποίες προωθούνται ως μέρος ενός προγράμματος καταστροφικής προπαγάνδας ενάντια στη χώρα και στο λαό της.
Οι προβολές και οι παράλληλες εκδηλώσεις του 7ου Φεστιβάλ Πειραματικού Κινηματογράφου είναι πολλές και ενδιαφέρουσες. Η Ταινιοθήκη κάνει «μεγάλα ανοίγματα στο χώρο των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, σε συνεργασία με τα ομοειδή ιδρύματα, τις ευρωπαϊκές ταινιοθήκες, τις οποίες τα ευρωπαϊκά κράτη θεωρούν και αντιμετωπίζουν ως σημαντικά εργαλεία για την άσκηση της πολιτιστικής διπλωματίας τους» τόνισε στην παρουσίαση του προγράμματος, η καλλιτεχνική διευθύντρια της Ταινιοθήκης, Μαρία Κομνηνού και συνέχισε:
«Όπως επισημαίνουν ο Κώστας Γαβράς και ο Ερίκ Λερουά, η Ταινιοθήκη της Ελλάδος, με τη συλλογή της από 10.000 ταινίες, δεν έχει κατοχυρώσει την αποστολή της νομικά, ούτε έχει εξασφαλίσει ένα σταθερό προϋπολογισμό. Θεωρούν ενόψει της ελληνικής προεδρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι είναι η κατάλληλη στιγμή η πολιτεία να βοηθήσει την Ταινιοθήκη να πραγματοποιήσει τον στόχο της ως θεματοφύλακας της ελληνικής κινηματογραφικής κληρονομιάς. Ο υπουργός Πολιτισμού κ. Πάνος Παναγιωτόπουλος, έχει ενημερωθεί για τα κρίσιμα προβλήματα του φορέα και ελπίζουμε πως σε συνεργασία και με τη Γαλλική Ταινιοθήκη και την FIAF θα δοθούν οι πλέον κατάλληλες λύσεις».
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δεκαεννιά ξεχασμένες
παλιές ελληνικές ποικιλίες σε στενή επαφή με τις κλασικές του γαλλικού
αμπελώνα, δημιούργησαν τη νέα γενιά του κρασιού που, κερδίζοντας τη
χαμένη του αυτοπεποίθηση, γίνεται πια τάση που πρωταγωνιστεί στα μαγαζιά
της πόλης, παίρνοντας τη σκυτάλη από τα παλιότερα ξενόφερτα ήθη του
ουίσκι, της βότκας και της τεκίλας.
Οι λάθος στρατηγικές προώθησης της τελευταίας περιόδου του λάιφ-στάιλ,
φόβισαν τον καταναλωτή, που προς στιγμή πίστεψε ότι η απόλαυση του
κρασιού ανήκει αποκλειστικά και μόνο σε μια ελίτ εκλεπτυσμένων
ουρανίσκων, που στον ελεύθερο χρόνο της παρακολουθεί μαθήματα
οινογνωσίας και γνωρίζει απ’έξω όλα τα σπάνια λήμματα της
εγκυκλοπαίδειας του παγκόσμιου αμπελώνα.
Αυτό, σε συνδυασμό με κάποιες παράλογα υψηλές τιμές στις ελληνικές
ετικέτες, δημιούργησε έναν σνομπ μύθο γύρω από το κρασί, που έρχεται
τώρα να ανατρέψει το wine bar.
Όχι, εδώ δεν συχνάζουν «ειδήμονες». Μόνο απλοί καταναλωτές, χωρίς φόβο
και εξεζητημένο πάθος, που σε μια λογικότατη τιμή φέρνουν το κρασί στα
ίσα του, στην εκδοχή που θα χαιρόταν ο Διόνυσος: της απόλαυσης, της
χαλάρωσης, της μιας γουλιάς που βοηθάει να πάνε κάτω τα φαρμάκια. Πηγή: www.lifo.gr
Δεκαεννιά ξεχασμένες
παλιές ελληνικές ποικιλίες σε στενή επαφή με τις κλασικές του γαλλικού
αμπελώνα, δημιούργησαν τη νέα γενιά του κρασιού που, κερδίζοντας τη
χαμένη του αυτοπεποίθηση, γίνεται πια τάση που πρωταγωνιστεί στα μαγαζιά
της πόλης, παίρνοντας τη σκυτάλη από τα παλιότερα ξενόφερτα ήθη του
ουίσκι, της βότκας και της τεκίλας.
Οι λάθος στρατηγικές προώθησης της τελευταίας περιόδου του λάιφ-στάιλ,
φόβισαν τον καταναλωτή, που προς στιγμή πίστεψε ότι η απόλαυση του
κρασιού ανήκει αποκλειστικά και μόνο σε μια ελίτ εκλεπτυσμένων
ουρανίσκων, που στον ελεύθερο χρόνο της παρακολουθεί μαθήματα
οινογνωσίας και γνωρίζει απ’έξω όλα τα σπάνια λήμματα της
εγκυκλοπαίδειας του παγκόσμιου αμπελώνα.
Αυτό, σε συνδυασμό με κάποιες παράλογα υψηλές τιμές στις ελληνικές
ετικέτες, δημιούργησε έναν σνομπ μύθο γύρω από το κρασί, που έρχεται
τώρα να ανατρέψει το wine bar.
Όχι, εδώ δεν συχνάζουν «ειδήμονες». Μόνο απλοί καταναλωτές, χωρίς φόβο
και εξεζητημένο πάθος, που σε μια λογικότατη τιμή φέρνουν το κρασί στα
ίσα του, στην εκδοχή που θα χαιρόταν ο Διόνυσος: της απόλαυσης, της
χαλάρωσης, της μιας γουλιάς που βοηθάει να πάνε κάτω τα φαρμάκια. Πηγή: www.lifo.gr
Δεκαεννιά ξεχασμένες
παλιές ελληνικές ποικιλίες σε στενή επαφή με τις κλασικές του γαλλικού
αμπελώνα, δημιούργησαν τη νέα γενιά του κρασιού που, κερδίζοντας τη
χαμένη του αυτοπεποίθηση, γίνεται πια τάση που πρωταγωνιστεί στα μαγαζιά
της πόλης, παίρνοντας τη σκυτάλη από τα παλιότερα ξενόφερτα ήθη του
ουίσκι, της βότκας και της τεκίλας.
Οι λάθος στρατηγικές προώθησης της τελευταίας περιόδου του λάιφ-στάιλ,
φόβισαν τον καταναλωτή, που προς στιγμή πίστεψε ότι η απόλαυση του
κρασιού ανήκει αποκλειστικά και μόνο σε μια ελίτ εκλεπτυσμένων
ουρανίσκων, που στον ελεύθερο χρόνο της παρακολουθεί μαθήματα
οινογνωσίας και γνωρίζει απ’έξω όλα τα σπάνια λήμματα της
εγκυκλοπαίδειας του παγκόσμιου αμπελώνα.
Αυτό, σε συνδυασμό με κάποιες παράλογα υψηλές τιμές στις ελληνικές
ετικέτες, δημιούργησε έναν σνομπ μύθο γύρω από το κρασί, που έρχεται
τώρα να ανατρέψει το wine bar.
Όχι, εδώ δεν συχνάζουν «ειδήμονες». Μόνο απλοί καταναλωτές, χωρίς φόβο
και εξεζητημένο πάθος, που σε μια λογικότατη τιμή φέρνουν το κρασί στα
ίσα του, στην εκδοχή που θα χαιρόταν ο Διόνυσος: της απόλαυσης, της
χαλάρωσης, της μιας γουλιάς που βοηθάει να πάνε κάτω τα φαρμάκια. Πηγή: www.lifo.grffggh
Δεκαεννιά ξεχασμένες
παλιές ελληνικές ποικιλίες σε στενή επαφή με τις κλασικές του γαλλικού
αμπελώνα, δημιούργησαν τη νέα γενιά του κρασιού που, κερδίζοντας τη
χαμένη του αυτοπεποίθηση, γίνεται πια τάση που πρωταγωνιστεί στα μαγαζιά
της πόλης, παίρνοντας τη σκυτάλη από τα παλιότερα ξενόφερτα ήθη του
ουίσκι, της βότκας και της τεκίλας.
Οι λάθος στρατηγικές προώθησης της τελευταίας περιόδου του λάιφ-στάιλ,
φόβισαν τον καταναλωτή, που προς στιγμή πίστεψε ότι η απόλαυση του
κρασιού ανήκει αποκλειστικά και μόνο σε μια ελίτ εκλεπτυσμένων
ουρανίσκων, που στον ελεύθερο χρόνο της παρακολουθεί μαθήματα
οινογνωσίας και γνωρίζει απ’έξω όλα τα σπάνια λήμματα της
εγκυκλοπαίδειας του παγκόσμιου αμπελώνα.
Αυτό, σε συνδυασμό με κάποιες παράλογα υψηλές τιμές στις ελληνικές
ετικέτες, δημιούργησε έναν σνομπ μύθο γύρω από το κρασί, που έρχεται
τώρα να ανατρέψει το wine bar.
Όχι, εδώ δεν συχνάζουν «ειδήμονες». Μόνο απλοί καταναλωτές, χωρίς φόβο
και εξεζητημένο πάθος, που σε μια λογικότατη τιμή φέρνουν το κρασί στα
ίσα του, στην εκδοχή που θα χαιρόταν ο Διόνυσος: της απόλαυσης, της
χαλάρωσης, της μιας γουλιάς που βοηθάει να πάνε κάτω τα φαρμάκια. Πηγή: www.lifo.gr
Δεκαεννιά ξεχασμένες
παλιές ελληνικές ποικιλίες σε στενή επαφή με τις κλασικές του γαλλικού
αμπελώνα, δημιούργησαν τη νέα γενιά του κρασιού που, κερδίζοντας τη
χαμένη του αυτοπεποίθηση, γίνεται πια τάση που πρωταγωνιστεί στα μαγαζιά
της πόλης, παίρνοντας τη σκυτάλη από τα παλιότερα ξενόφερτα ήθη του
ουίσκι, της βότκας και της τεκίλας.
Οι λάθος στρατηγικές προώθησης της τελευταίας περιόδου του λάιφ-στάιλ,
φόβισαν τον καταναλωτή, που προς στιγμή πίστεψε ότι η απόλαυση του
κρασιού ανήκει αποκλειστικά και μόνο σε μια ελίτ εκλεπτυσμένων
ουρανίσκων, που στον ελεύθερο χρόνο της παρακολουθεί μαθήματα
οινογνωσίας και γνωρίζει απ’έξω όλα τα σπάνια λήμματα της
εγκυκλοπαίδειας του παγκόσμιου αμπελώνα.
Αυτό, σε συνδυασμό με κάποιες παράλογα υψηλές τιμές στις ελληνικές
ετικέτες, δημιούργησε έναν σνομπ μύθο γύρω από το κρασί, που έρχεται
τώρα να ανατρέψει το wine bar.
Όχι, εδώ δεν συχνάζουν «ειδήμονες». Μόνο απλοί καταναλωτές, χωρίς φόβο
και εξεζητημένο πάθος, που σε μια λογικότατη τιμή φέρνουν το κρασί στα
ίσα του, στην εκδοχή που θα χαιρόταν ο Διόνυσος: της απόλαυσης, της
χαλάρωσης, της μιας γουλιάς που βοηθάει να πάνε κάτω τα φαρμάκια.
Magnify Image
Στο Heteroclito, η γυναικεία αύρα της ιδιοκτησίας ανακατεύεται λαμπρά με
όλους τους ετερόκλητους του κέντρου, με άλλα λόγια εδώ θα έρθεις για
κοσμικές οινοποσίες, θα συναντήσεις όσους δεν είχες δει την τελευταία
δεκαετία, δημοσιογράφους, καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες και ωραίες, όλη τη
σκηνή που διαπρέπει εκτός της mainstream λογικής αλλά και τη mainstream
λογική την ίδια, όταν θέλει να δοκιμάσει έναν τσαμπουρνάκο (ποικιλία
είναι αυτό) με άπλετη περαντζάδα, σουξέ των Σάιμον και Γκαρφάνκελ με
πρέτζα Ζακύνθου και λούτζα της Τήνου. Το παταράκι φιλοξενεί τρυφερά
τετ-α-τετ σε σκηνικό δανεισμένο από το σαλόνι του Λάμπρου Κωνσταντάρα,
ήσυχες κουβέντες και όσους θέλουν να περάσουν απαρατήρητοι παρατηρώντας
τους άλλους από τις γυάλινες τζαμαρίες.
(Από 2,5 ευρώ το προστατευόμενο ποτήρι του μήνα)
Το Οινoscent (Βουλής 44Α, 2103229374) το προτιμούν διανοούμενοι,
international κομψοί γευσιγνώστες, 30something καλλιτέχνες και
επιχειρηματίες, αμερικανοί και γάλλοι προσωρινά πολιτογραφημένοι
Αθηναίοι αλλά και νεότεροι εναλλακτικοί του καλλιτεχνικού χώρου, σε μια
χαμηλόφωνη συνεύρεση στο πεζοδρόμιο ή στο μπαρ με φόντο το πανό με την
τεράστια μποτίλια. Ταιριάζει γάντι σε μια επαγγελματική συνεύρεση ή σε
ένα ερωτικό ξεκαθάρισμα με καλό ή κακό σκοπό, καθώς εδώ πάντα επικρατεί
μια κόσμια γαλήνη, κοινώς δεν σου βγαίνει η ψυχή για ν’ακούσεις τον
διπλανό σου. Παρομοίως, εδώ θα κλείσεις ραντεβού αν βρίσκεσαι κάπου στο
Σύνταγμα και εννοείς να παραμείνεις στην off Broadway πλευρά του που
αποφεύγει τις πολλές τυχαίες συναντήσεις με γνωστούς από όλο το
Λεκανοπέδιο. Επίσης, θα έρθεις να ψωνίσεις σε καλή τιμή ένα ψαγμένο
κρασί για το σπίτι και θα δοκιμάσεις και παγκόσμια κρασιά, όταν τα
υπόλοιπα wine bars προτιμούν τον ελληνικό αμπελώνα.
(700 ετικέτες,4.40-8 το ποτήρι, επιπλέον 8 ευρώ χρέωση κάθε φιάλη της
κάβας που καταναλώνεται επιτόπου).
Magnify Image
Το Wine Point ( Αθ. Διάκου & Πορινού 2, Ακρόπολη, 2109227050)
μαζεύει νεαρότερες ηλικίες, φοιτητές του Παντείου, πολλές γυναικοπαρέες,
τριαντάρηδες που δεν νοιάζονται να ανήκουν σε μια συγκεκριμένη φυλή, ας
πούμε του Συντάγματος ή του Ν. Ψυχικού. Εδώ «παίζει» και η κατάσταση
όλοι μαζί γύρω από το μπαρ με ανοιχτά τα ενδεχόμενα μιας νέας γνωριμίας ή
απλά, κατευθείαν συνέντευξη με τον μπάρμαν για τα μυστικά του κτήματος
Παρπαρούση αλλά και η κουλ βραδιά γύρω από τα τραπεζάκια με τα ψηλά
stools της σάλας, καθώς και η φάση έχω τα γεννέθλιά μου και κλείνω το
κεντρικό ψηλό τραπέζι για την παρέα μου. Αν ανήκεις σε μια συγκεκριμένη
πιάτσα, μια βραδιά εδώ θα σου χαρίσει τη γαλήνια ηρεμία μιας βραδιάς σε
μια νέα πιάτσα που αναπτύσσεται σε απόλυτη σύμπνοια με το τουριστικό
κοινό πλάι από το Μουσείο της Ακρόπολης.
(Από 5-12 ευρώ το ποτήρι που αλλάζει ετικέτες κάθε 10 μέρες. Στα συν, ο
κατάλογος- εγκυκλοπαίδεια του ελληνικού αμπελώνα).
Fabrica De Vino (Εμμ. Μπενάκη 3, 2103214148), το πιο δημοκρατικό! Τα
δωμάτια μπερδεύουν το βιομηχανικό σκηνικό, την τραπεζαρία του
Γιούγκερμαν, την κρεβατοκάμαρα της θείας Ευτέρπης και την υπόγεια κάβα
της Βουργουνδίας, η ζωντανή και η μη-ζωντανή μπερδεύοντα στο ίδιο
μαγαζί, το ίδιο και τα πλήθη του κόσμου σε μια φάση που θυμίζει Γιορτή
του κρασιού εντός των Εξαρχιώτικων τειχών. Φοιτητές, τριαντάρηδες και
απόμαχοι, φυλές όλων των ειδών και των τύπων, ούτε αντεργκράουντ, ούτε
mainstream ούτε εναλλακτικό, μόνο κόσμος γενικώς, που έβαλε τα καλά
του-ή τα κακά του-για να περάσει μια βραδιά κεφιού στη συνάφεια των
συνανθρώπων του.
(Από 2 ευρώ το ποτήρι των 75ml, 80 ετικέτες, ελληνικός και παγκόσμιος
αμπελώνας και μάγκνουμ μποτίλιες).
By the glass (Στοά Ράλλη, 2103232560) ή αλλιώς το πιο στυλάτο, με τη
στοά Ράλλη να του δανείζει την αστική της old Athens μεγαλοπρέπεια.
Μεγαλύτερες ηλικίες-αλλά όχι και σιτεμένες-, extra gay friendly, πρώην
και νυν διαφημιστές, άνθρωποι της δημοσιογραφίας και της τηλεόρασης,
ανάλογα με το τί βραδιά θα προκύψει είτε θα στριμωχτείς σε μια κοσμική
συνέρευση γύρω από το μπαρ στο εσωτερικό είτε θα χαρείς μια ήρεμη
αμπελοφιλοσοφική βραδιά στα καναπεδάκια της στοάς. Το σίγουρο είναι πως
ό,τι κι αν σου προκύψει, θα γίνεις φίλος με τα κορίτσια της ιδιοκτησίας,
τα οποία το μαγαζί τους το αντιλαμβάνονται σαν μια «όλοι φίλοι είμαστε»
κατάσταση, ιδιαίτερα όταν ανάμεσά μας κυκλοφορεί ένα ποτήρι καλό κρασί.
(80 ετικέτες σε εκδοχή των 25, 75 και 150 ml) Πηγή: www.lifo.gr
Σχόλια