Πολιτική είναι η διαχείριση συμβόλων,
είχε πει πριν από κάμποσα χρόνια ο Φρανσουά Μιτεράν. Κάτι που δεν
κατάλαβαν φαίνεται ποτέ ο κ. Σαμαράς και η παρέα του Μαξίμου που μας
κυβερνά. Καλές είναι οι... μεταρρυθμιστικές ασκήσεις επί χάρτου, αλλά αν
δεν έχεις συνείδηση των επιπτώσεών τους, καταλήγεις με την πλάτη
κολλημένη στον τοίχο... Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ΕΡΤ ήταν πράγματι
ένας αμαρτωλός οργανισμός, εικόνα και ομοίωση της κομματοκρατίας και της
ρεμούλας που κυριάρχησε τις τελευταίες δεκαετίες. Αλλά δεν ήταν μόνο
αυτό... Ηταν και η ΕΡΤ του Χατζιδάκι, του Παπαστεφάνου, του Παρασκηνίου,
του Θεάτρου της Δευτέρας, της Κινηματογραφικής Λέσχης, των ντοκυμαντέρ,
του Διακογιάννη και των Ολυμπιακών Αγώνων και πάει λέγοντας. Δίπλα σε
όλα αυτά βέβαια συνυπήρχαν οι κομματικοί κομισάριοι, οι κυβερνητικοί
παπαγάλοι, ο κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός, η δημοσιοϋπαλληλική λογική...
Δεν λύνεις όμως το πρόβλημα μαυρίζοντας τις οθόνες...
Γιατί η ΕΡΤ δεν είναι ο οργανισμός Κωπαΐδας, για να περιμένεις ότι σε δυο-τρεις ημέρες θα έχει ξεχαστεί το λουκέτο. Πολύ περισσότερο όταν έχεις λερωμένη τη φωλιά σου, όταν έκανες ακόμα και ως πριν από λίγες μέρες αυτά για τα οποία σήμερα διαρρηγνύεις τα ιμάτιά σου. Δοκιμάζεις, αν έχεις τα κότσια, ένα σχέδιο εξυγίανσης, ακόμα κι αν κινδυνεύεις να σπάσεις τα μούτρα σου - όχι γιατί δεν το θέλει κανείς, αλλά γιατί έχεις υπονομεύσει με τις πρακτικές σου κάθε προηγούμενη απόπειρα -, αναζητάς συμμαχίες και κυρίως προσπαθείς να πείσεις την κοινωνία για την αξιοπιστία των προτάσεών σου. Δεν κατεβάζεις εν μιά νυκτί τους διακόπτες, χωρίς να έχεις σχεδιάσει τι θα ακολουθήσει.
Οσο κι αν προσπαθεί να πείσει ο κ. Σαμαράς, αυτό δεν λέγεται
μεταρρυθμιστική τακτική, αλλά αυταρχισμός χωρίς αντίκρισμα. Δεν αγνοείς
τους εταίρους σου στην κυβέρνηση, δεν γράφεις στα παλαιότερα των
υποδημάτων σου το Υπουργικό Συμβούλιο, που δεν συνεδριάζει ποτέ, δεν
κυβερνάς από το Μαξίμου μόνο με τους κολλητούς συμβούλους σου. Γιατί η
ιστορία της ΕΡΤ δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Προϋπήρξαν, για να μείνουμε
μόνο στις τελευταίες εβδομάδες, η ιστορία με το αντιρατσιστικό
νομοσχέδιο, ο νόμος για την ιθαγένεια, όπου αγνοήθηκαν οι απόψεις των
δυο κυβερνητικών εταίρων με συνέπεια εντάσεις και αδιέξοδες πολιτικές
συγκρούσεις. Δεν γίνεται μια κυβέρνηση σε συνθήκες κρίσης, που
στηρίζεται μάλιστα από άλλα δύο κόμματα, να δημιουργεί διαρκώς ακραίες
διλημματικές καταστάσεις εκβιάζοντας την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία.
Δεν γίνεται να κινείται μονίμως σε συνθήκες ακραίας νομιμότητας και να
έχει την απαίτηση να υποκύπτουν οι πάντες χωρίς αντίδραση. Κάποια
στιγμή όφειλαν να αντιληφθούν ότι το σκοινί μπορεί και να σπάσει...
Δεν γίνεται να απαιτούμε να αλλάξει η κοινωνία και μάλιστα με δραματικό τρόπο και τα κόμματα να εμμένουν στις ίδιες παλιές, αδιέξοδες πρακτικές που μας οδήγησαν εδώ. Και αυτό δεν ισχύει βέβαια μόνο για την κυβέρνηση, αλλά και για την αντιπολίτευση που θεωρεί ότι βρήκε προνομιακό πεδίο για να εκβιάσει εκλογές. Δεν μπορείς μέχρι προχθές να καταγγέλλεις την ΕΡΤ ως φερέφωνο κυβερνητικής προπαγάνδας και σήμερα να τη θεωρείς προπύργιο της δημοκρατίας... Αυτό δεν λέγεται πολιτική, αλλά ακραίος καιροσκοπισμός...
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=518055
Σχόλια