Ιωάννου Κων. Νεονάκη
MD, MSc, PhD.
Προ ολίγων μόλις ημερών εξεδόθη από τις εκδόσεις Λιβάνη το νέο βιβλίο
του στρατηγού Φραγκούλη Φράγκου με τίτλο «Ποια Τουρκία; Ποιοι Τούρκοι;»
Το βιβλίο αναμένετο με πολύ ενδιαφέρον από καιρό λόγω του ειδικού βάρους
και της σημασίας των απόψεων του στρατηγού. Αυτό οφείλεται στο γεγονός
ότι ο στρατηγός Φράγκος είναι από τους πλέον ειδικούς που διαθέτει η
χώρα μας σε θέματα Τουρκίας και ελληνοτουρκικών σχέσεων. Ο ίδιος
γεννημένος στην Κομοτηνή, ομιλεί την Τουρκική, υπηρέτησε στην
παραμεθόριο, εργάστηκε επί σειρά ετών ως στρατιωτικός ακόλουθος της
Ελλάδας στην Άγκυρα, διετέλεσε διευθυντής πληροφοριών ΓΕΕΘΑ, αρχηγός του
ΓΕΣ, αλλά και Υπουργός Αμύνης. Η αναλύσεις του λοιπόν είναι από κάθε
άποψη βαρύνουσες.
Το βιβλίο είναι ογκωδέστατο (558 σελίδες) ενώ συνοδεύεται από δύο
παραρτήματα σε επισυναπτόμενο σιντί (cd-rom) με χάρτες, αλλά και πλούσιο
αποδεικτικό και αρχειακό υλικό, μεγέθους επίσης εκατοντάδων σελίδων. Το
βιβλίο επικεντρώνεται στην ενδελεχή μελέτη της εξέλιξης των ιστορικών
γεγονότων στην περιοχή της Ανατολίας και των Βαλκανίων από τη μάχη του
Ματζικέρτ το 1071 μΧ μέχρι και σήμερα και εστιάζεται ιδιαίτερα στο
φαινόμενο του εξισλαμισμού και εκτουρκισμού του γηγενούς πληθυσμού.
Αναλύει επίσης σε βάθος την κατάσταση της σημερινής Τουρκίας,
περιγράφει συστηματικά όλες τις παραμέτρους και τους συντελεστές του
σημερινού κοινωνικού και πολιτικού γίγνεσθαι και προσεγγίζει στρατηγικά
πιθανά μελλοντικά σενάρια των εξελίξεων στην Τουρκία.
Το βιβλίο έχει αδυναμίες. Υπάρχουν αρκετές επικαλύψεις και επαναλήψεις
κειμένων, ο λόγος συχνά δεν είναι ο προσφορότερος, ενώ πολλά κομμάτια
είναι προφανές ότι γράφτηκαν στο παρελθόν και δεν μπόρεσαν να
ενημερωθούν επαρκώς από τις τρέχουσες εξελίξεις. Κατά την άποψή μας
όμως, η μεγαλύτερη υστέρηση του βιβλίου αυτού είναι η έλλειψη μιας
πρότασης, η σκιαγράφηση των σκέψεων ή του στρατηγικού οράματος του
συγγραφέως για το που θα πρέπει να κατευθυνθούν τα πράγματα εκ μέρους
της πατρίδος μας, η άρθρωση, με άλλα λόγια, ενός συγκροτημένου και
εμπεριστατωμένου λόγου για το ποιά θα πρέπει να είναι η κατεύθυνση και η
πορεία του γένους μας στο εγγύς και απώτερο μέλλον. Οι όποιες προτάσεις
υπάρχουν στο βιβλίο (σελίδες 482-488) αφορούν επιμέρους θέματα και
έχουν εν πολλοίς χαρακτήρα τεχνοκρατικής προσέγγισης και όχι οραματικού
λόγου. Ο συγγραφέας έχει συνείδηση της ελλείψεως του αυτής και κάνει
αναφορές για την ανάγκη διαμόρφωσης ενός νέου οράματος του λαού μας, το
οποίο θα επέτρεπε στο γένος μας να συνεχίσει να υπάρχει ως
συλλογικότητα στο μέλλον. Εντούτοις δεν προχωράει στην διατύπωση
προτάσεων. Κάποιες νύξεις περί Νέου Βυζαντίου είναι εξαιρετικά ασαφείς
και εν πολλοίς αίολες.
Παρά τις αδυναμίες του, θεωρούμε ότι το βιβλίο είναι πολύ σημαντικό.
Καταρχάς, μάς χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι διαθέτομε ως χώρα άτομα
με βαθειά γνώση των θεμάτων της Τουρκίας, άτομα τα οποία θα μπορέσουν
να αναλύσουν επαρκώς και να φωτίσουν τα τεκταινόμενα στην περιοχή μας
στη σημερινή συγκυρία με την τόσο μεγάλη ρευστότητα. Άτομα τα οποία
γνωρίζουν καλά την ιστορία και φαίνεται ότι αγαπούν την πατρίδα και
αγωνιούν για το μέλλον της.
Επίσης θεωρούμε ότι είναι εξαιρετικής σπουδαιότητας και το γεγονός ότι
τεκμηριώνεται πλήρως η κεντρική θέση του βιβλίου ότι δηλαδή σχεδόν το
σύνολο του επονομαζόμενου σήμερα Τουρκικού έθνους είναι Έλληνες, Ρωμηοί
εξισλαμισθέντες. Γηγενείς δηλαδή πληθυσμοί της πάλαι ποτέ Βυζαντινής
Αυτοκρατορίας που εξισλαμίσθηκαν, διατηρώντας όμως σε μεγάλο βαθμό την
πρότερη κουλτούρα, πολιτισμό και αντίληψη του κόσμου. Η στέρεα πλέον
αυτή ιστορική θέση [την οποία και ο γράφων είχε πρόσφατα υποστηρίξει με
δύο άρθρα του στo Αντίβαρο εδώ (http://www.antibaro.gr/article/6988) και
εδώ (http://www.antibaro.gr/article/7058)] είναι σίγουρο ότι στο άμεσο
μέλλον θα αποτελέσει ισχυρή βάση ζυμώσεων τόσο της ελληνικής, όσο και
της τουρκικής σκέψης ανοίγοντας νέες προοπτικές στον τρόπο συναντίληψης
και πρόσληψης των δύο λαών. Η ύπαρξη δε ακόμα και σήμερα πλήθους
κρυπτοχριστιανών (που κατά τις εκτιμήσεις του συγγραφέα ανέρχονται σε
εκατομμύρια – σελίδα 535-) προσδίδει ασφαλώς νέες διαστάσεις στις
μελλοντικές εξελίξεις.
http://www.antibaro.gr/article/7096
MD, MSc, PhD.
Προ ολίγων μόλις ημερών εξεδόθη από τις εκδόσεις Λιβάνη το νέο βιβλίο
του στρατηγού Φραγκούλη Φράγκου με τίτλο «Ποια Τουρκία; Ποιοι Τούρκοι;»
Το βιβλίο αναμένετο με πολύ ενδιαφέρον από καιρό λόγω του ειδικού βάρους
και της σημασίας των απόψεων του στρατηγού. Αυτό οφείλεται στο γεγονός
ότι ο στρατηγός Φράγκος είναι από τους πλέον ειδικούς που διαθέτει η
χώρα μας σε θέματα Τουρκίας και ελληνοτουρκικών σχέσεων. Ο ίδιος
γεννημένος στην Κομοτηνή, ομιλεί την Τουρκική, υπηρέτησε στην
παραμεθόριο, εργάστηκε επί σειρά ετών ως στρατιωτικός ακόλουθος της
Ελλάδας στην Άγκυρα, διετέλεσε διευθυντής πληροφοριών ΓΕΕΘΑ, αρχηγός του
ΓΕΣ, αλλά και Υπουργός Αμύνης. Η αναλύσεις του λοιπόν είναι από κάθε
άποψη βαρύνουσες.
Το βιβλίο είναι ογκωδέστατο (558 σελίδες) ενώ συνοδεύεται από δύο
παραρτήματα σε επισυναπτόμενο σιντί (cd-rom) με χάρτες, αλλά και πλούσιο
αποδεικτικό και αρχειακό υλικό, μεγέθους επίσης εκατοντάδων σελίδων. Το
βιβλίο επικεντρώνεται στην ενδελεχή μελέτη της εξέλιξης των ιστορικών
γεγονότων στην περιοχή της Ανατολίας και των Βαλκανίων από τη μάχη του
Ματζικέρτ το 1071 μΧ μέχρι και σήμερα και εστιάζεται ιδιαίτερα στο
φαινόμενο του εξισλαμισμού και εκτουρκισμού του γηγενούς πληθυσμού.
Αναλύει επίσης σε βάθος την κατάσταση της σημερινής Τουρκίας,
περιγράφει συστηματικά όλες τις παραμέτρους και τους συντελεστές του
σημερινού κοινωνικού και πολιτικού γίγνεσθαι και προσεγγίζει στρατηγικά
πιθανά μελλοντικά σενάρια των εξελίξεων στην Τουρκία.
Το βιβλίο έχει αδυναμίες. Υπάρχουν αρκετές επικαλύψεις και επαναλήψεις
κειμένων, ο λόγος συχνά δεν είναι ο προσφορότερος, ενώ πολλά κομμάτια
είναι προφανές ότι γράφτηκαν στο παρελθόν και δεν μπόρεσαν να
ενημερωθούν επαρκώς από τις τρέχουσες εξελίξεις. Κατά την άποψή μας
όμως, η μεγαλύτερη υστέρηση του βιβλίου αυτού είναι η έλλειψη μιας
πρότασης, η σκιαγράφηση των σκέψεων ή του στρατηγικού οράματος του
συγγραφέως για το που θα πρέπει να κατευθυνθούν τα πράγματα εκ μέρους
της πατρίδος μας, η άρθρωση, με άλλα λόγια, ενός συγκροτημένου και
εμπεριστατωμένου λόγου για το ποιά θα πρέπει να είναι η κατεύθυνση και η
πορεία του γένους μας στο εγγύς και απώτερο μέλλον. Οι όποιες προτάσεις
υπάρχουν στο βιβλίο (σελίδες 482-488) αφορούν επιμέρους θέματα και
έχουν εν πολλοίς χαρακτήρα τεχνοκρατικής προσέγγισης και όχι οραματικού
λόγου. Ο συγγραφέας έχει συνείδηση της ελλείψεως του αυτής και κάνει
αναφορές για την ανάγκη διαμόρφωσης ενός νέου οράματος του λαού μας, το
οποίο θα επέτρεπε στο γένος μας να συνεχίσει να υπάρχει ως
συλλογικότητα στο μέλλον. Εντούτοις δεν προχωράει στην διατύπωση
προτάσεων. Κάποιες νύξεις περί Νέου Βυζαντίου είναι εξαιρετικά ασαφείς
και εν πολλοίς αίολες.
Παρά τις αδυναμίες του, θεωρούμε ότι το βιβλίο είναι πολύ σημαντικό.
Καταρχάς, μάς χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι διαθέτομε ως χώρα άτομα
με βαθειά γνώση των θεμάτων της Τουρκίας, άτομα τα οποία θα μπορέσουν
να αναλύσουν επαρκώς και να φωτίσουν τα τεκταινόμενα στην περιοχή μας
στη σημερινή συγκυρία με την τόσο μεγάλη ρευστότητα. Άτομα τα οποία
γνωρίζουν καλά την ιστορία και φαίνεται ότι αγαπούν την πατρίδα και
αγωνιούν για το μέλλον της.
Επίσης θεωρούμε ότι είναι εξαιρετικής σπουδαιότητας και το γεγονός ότι
τεκμηριώνεται πλήρως η κεντρική θέση του βιβλίου ότι δηλαδή σχεδόν το
σύνολο του επονομαζόμενου σήμερα Τουρκικού έθνους είναι Έλληνες, Ρωμηοί
εξισλαμισθέντες. Γηγενείς δηλαδή πληθυσμοί της πάλαι ποτέ Βυζαντινής
Αυτοκρατορίας που εξισλαμίσθηκαν, διατηρώντας όμως σε μεγάλο βαθμό την
πρότερη κουλτούρα, πολιτισμό και αντίληψη του κόσμου. Η στέρεα πλέον
αυτή ιστορική θέση [την οποία και ο γράφων είχε πρόσφατα υποστηρίξει με
δύο άρθρα του στo Αντίβαρο εδώ (http://www.antibaro.gr/article/6988) και
εδώ (http://www.antibaro.gr/article/7058)] είναι σίγουρο ότι στο άμεσο
μέλλον θα αποτελέσει ισχυρή βάση ζυμώσεων τόσο της ελληνικής, όσο και
της τουρκικής σκέψης ανοίγοντας νέες προοπτικές στον τρόπο συναντίληψης
και πρόσληψης των δύο λαών. Η ύπαρξη δε ακόμα και σήμερα πλήθους
κρυπτοχριστιανών (που κατά τις εκτιμήσεις του συγγραφέα ανέρχονται σε
εκατομμύρια – σελίδα 535-) προσδίδει ασφαλώς νέες διαστάσεις στις
μελλοντικές εξελίξεις.
http://www.antibaro.gr/article/7096
Σχόλια