Ακριβοί στα πίτουρα...

Η σύγχρονη νοοτροπία, που θέλει τη διατήρηση απάντων των κτισμάτων της Αθήνας που απέμειναν μετά την επέλαση του τσιμέντου στις δεκαετίες του '60 και του '70, έχει οδηγήσει πολλάκις τα τελευταία χρόνια σε υπερβολές, ακόμη και γελοιότητες. Και από τις δύο πλευρές: πολίτες και πολιτεία. Αγνοια ή ημιμάθεια μπορεί να κατευθύνει τους μεν, σκοπιμότητες τη δε. Και το γαϊτανάκι καλά κρατεί. Ενα παράδειγμα είναι ότι διατηρήθηκαν ως μνημεία (!) ερειπωμένα σπιτάκια χωρίς ουσιαστικά χαρακτηριστικά μέσα στο τετράγωνο του Μουσείου Ακρόπολης, ενώ εκπληκτικά κτίρια του Μεταξουργείου και του Ψυρρή αποψιλώνονται καθημερινώς περιμένοντας την κατάρρευση. Πάνω στην Ακρόπολη τώρα, άλλος καημός! Τι θα γίνει με το παλαιό Μουσείο ο λόγος. Αλλά όσο κι αν κάποιοι δεν μπορούν - ή δεν θέλουν - να το αντιληφθούν, η Ακρόπολη είναι μοναδική και νεότερα κτίσματα δίπλα στον Παρθενώνα δεν νοούνται. Αν την ανάγκη φιλοτιμία ποιώντας οι Αθηναίοι έκτισαν τον 19ο αιώνα αυτό το κτίριο για τα ευρήματα των πρώτων ανασκαφών, ας αναλογιστεί κανείς ότι εκείνη την εποχή ούτε άλλες λύσεις είχαν ούτε, πολύ περισσότερο, οικονομική ευχέρεια. Δεν θα το κάνουμε λοιπόν σήμερα μνημείο για να διατηρηθεί αιωνίως στην Ακρόπολη υπενθυμίζοντας την αναποφασιστικότητα και την αδυναμία μας για σοβαρές αποφάσεις. Ας μάθουμε επιτέλους να γκρεμίζουμε κιόλας, όταν πρέπει.

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=490574