Η Μαρία Πρωτόπαππα ξέρει να μεταμορφώνεται: Μοιραία και οικεία, τρυφερή και εκρηκτική, συναισθηματική και κυνική, καταφέρνει να μεταλλάσσεται μέσα από τους ρόλους και να αποκαλύπτεται.
Απόψε και αύριο θα είναι η Κριστίν, το τρίτο πρόσωπο στη «Δεσποινίδα Τζούλια» του Στρίντμπεργκ, ανάμεσα στην επώνυμη ηρωίδα και τον Ζαν, μαζί με τον Δημήτρη Λιγνάδη _που υπογράφει και τη σκηνοθεσία, και τη Στεφανία Γουλιώτη, στην παράσταση του Φεστιβάλ Αθηνών.
Από τα παιδιά του Θεάτρου Τέχνης που τόλμησαν να αφήσουν την ασφάλεια του Υπογείου και των δασκάλων τους για να ξανοιχτούν στις θεατρικές σκηνές, η Μαρία Πρωτόπαππα συνθέτει με τα κομάτια της το προσωπικό της παζλ. Και φαίνεται πως ξέρει τι κάνει.
Συμμετέχω...
...στη «Δεσποινίδα Τζούλια» του Στρίντμπεργκ γιατί θέλαμε να γνωρστούμε με τον Δημήτρη Λιγνάδη και τη Στεφανία Γουλιώτη και να δούμε αν μπορούμε να δουλέψουμε μαζί στο μέλλον. Προσπάθησε να δώσει μεγαλύτερο βάρος και υπόσταση στον ρόλο μου, την Κριστίν, αλ+λά παραμένει βοηθητικός ή και συμβολικός. Βρίσκεται στον αντίποδα του Ζαν και την Τζούλια. Ο Λιγνάδης είναι ένας ευφυής άνθρωπος, ένας μορφωμένος καλλιτέχνης με μια δεξιοτεχνία στο παίξιμο και τη διδασκαλία. Σαν θεατής τον έχω δει σε μεγάλες στιγμές _μπορεί να είναι σπουδαίος. Η Στεφανία που είχε κάνει εντύπωση από τότε που ήταν στη σχολή, είναι ένα πολυεργαλείο. Εχει τσαγανό κι είναι πολύ μπροστά σαν ηθοποιός.
Αγαπάω...
...τους ηθοποιούς, τους πονάω γιατί ξέρω τι τραβάνε, τι τραβάμε. Οταν είναι δεκτικοί στην καλοσύνη και τη γενναιοδωρία, είναι ένα πολύ καλό υλικό για συνεργασία.
Συμπαθώ...
...τώρα τελευταία τον σουηδικό κινηματογράφο, το σινεμά του βορρά. Μέσα από το πνεύμα και την ιδιοσυγκρασία του εκτιμώ αυτή την ευθεία αισθητική που διαθέτει και δεν προβάλλεται σε πρώτο επίπεδο. Είναι γνωρίσματα μιας ανώτερης δυνατότητα αντίληψης και συνδυάζονται με έναν υποδόρρειο σαρκασμό. Και στον Στρίντμπεργκ τώρα τον γνωρίζω καλύτερα. Σε αντιδιαστολή με εμάς, τους νότιους, που είμαστε σε όλα εκδηλωτικοί. Μου αρέσουν και οι δύο προσεγγίσεις. Είναι πιο κοντινό στην ιδιοσυγκρασία μου το πιο ελλειπτικό παίξιμο, το πιο εσωτερικό, αυτό που δεν χτυπάστο θυμικό αλλά στον εγκέφαλο, αλλά με στραγγίζει γιατί με κάνει να παίζω με το νευρικό μου σύστημα.
Συνεργάζομαι...
...με τη Λένα Κιτσοπούλου αλλά παίρνουμε και τις αποστάσεις μας. Μετά το «Χαίρε Νύμφη» του Ξενόπουλου (σ.σ. που παίχθηκε στο Θέατρο Τένχης και θα επαναληφθεί το προσεχές φθινόπωρο) θα ξανασυνεργαστούμε αν βρούμε κάτι. Ζητούμενο για μας είναι να ανακαλύπτουμε περιοχές που θέλουμε να πλησιάσουμε. Ομολογώ ότι μέσα στο μυαλό μου είχα αλλιώς τον Ξενόπουλο _ρομαντικό με ερωτικές ιστορίες. Διαβάζοντάς τον όμως σοκαρίστηκα από το πόσο οξύς είναι και πόσο κριτικός φαίνεται απέναντι στην κοινωνία. Δεν είναι η νοσταλγία που σε έλκει, είναι η ομοιότητα με τη σημερινή κοινωνία μας. Εκτός από τη γλώσσα και κάποιες μικρές εθιμοτυπικές διαφορές, η ουσία είναι ίδια: πορστριβές, ταξική πάλη, οικονομικά. Ακόμα και τα συναισθηματικά περνούσαν μέσα από την τσέπη.
Ελπίζω...
...ότι μετά τον μεγάλο πανικό θα γυρίσουμε λίγο σε μια αλληλεγγύη, σε έναν ρομαντισμό, σε συναισθήματα και θα θελήσουμε να ακούμπήσουμε ο ένας στον άλλο. Ετσι όπως είχαμε γίνει, είχαμε στεγνώσει από συναισθήματα και αξίες.
Φοβάμαι...
....την αβεβαιότητα, όπως όλοι. Βέβαια εγώ έτσι μεγάλωσα, χωρίς ασφάλειες _ούτε οικονομικές. Εχω μάθει να στηρίζομαι στην αγωνιστικότητά. Αν δεν έχω την υγεία μου, ναι, φοβάμαι, γιατί δεν υπάρχει κράτος, πρόνοια. Είμαστε μέσα σε ένα εχθρικό περιβάλλον, αν εξαιρέσουμε τους δικούς μας, τους φίλους μας. Αλλά γι΄αυτό δεν φταίει μόνον το κράτος, αλλά και μεγάλο μέρος συμπολιτών μας που έχει μεγαλώσει στην κλεψιά και τη ρεμούλα. Από τη μια είναι το σάπιο κι από την άλλοι υπάρχουν κι εκείνοι που δουλεύουν με φιλότιμο.
Συμφωνώ...
...με ταυγιή ρεύματα που βασίζονται στην αλληλεγγύ ή σε όσα ξυπνούν στους νέους εναλλακτικούς τρόπους. Πιστεύω στις ανταλλαγές, που ξυπναέι από τους νέουςκ εναλαλκτικοί τρόποι. Ανταλλαγές, να δίβουμε λιγότερο.. Δνε μπορούσα να κανω κι αλλιώς. Εχω ανατραφεί ε΄τσι και μου δίνει δύναμη, Μπορεί να μην έχω πράγματα και ασφάλεια... {προπσοαθώ κα μέσα στη ζωή Ελπίζω να μην μ επιάσει κατάθλιη, να είμαι δυνατή και να επιβιώνω...
Αρνούμαι....
...α βλέπω τις αρνητικές συνέπειες και δεν μιλάω φυσικά σαν αναμάρτητη. Καταλαβαίνω ότι περικόπτοντας ψευδείς ανάγκες, επιστρέφουμε, επιστρέφω σα βασικά. Ποια είναι αυτά; Το πώς περνάω τον χρόνο μου με ανθρώπου που εκτιμώ και αγαπώ, ή με διαβάσματα.
Διαβάζω...
...δοκίμια γιατί προσπαθώ να καταλάβω τον κόσμο. Τελευταία έχω ξεκινήσει τη «Λογική της παράνοιας» του Ράμφου. Χρειάζομαι μια ιδεολογική βάση στη ζωή μου, γιατί αλλιώς μπορείς να τα χάσεις, να πελαγώσεις. Αν δεν έχω προαποφασισμένη πορεία πλεύση, δεν μπορώ. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μεταλλάσσεται η πορεία μου καθ΄οδόν...
Ονειρεύομαι...
...Τώρα τελευταία πήρα μια απόφαση _με βοήθησαν κι οι φίλοι μου σ΄αυτό_ ότι πρέπει να ονειρευθώ κάτι πολύ συγκεκριμένο και να το βάλω σε εφαρμογή. Ελίμαι λοιπόν στη φάση που προσπαθώ να θέσω καινούργιους στόχους. Αυτό που με έχει συγκινήσει σαν ιδέα, είναι να μεταφέρω πράγματα που ξέρω και καταλαβαίνω σε νεώτερους. Σαν σκυταλοδρομία. Ισως να μου έχει βγει το μητρικό...
Μυρτώ Λοβέρδου
ΠΟΤΕ & ΠΟΥ
«Δεσποινίς Τζούλια» του Στρίντμπεργκ
Πειραιώς 260, κτίριο Δ΄- Φεστιβάλ Αθηνών
Κυριακή 10 & Δευτέρα 11 Ιουνίου, στις 21.00
Μετάφραση: Μαργαρίτα Μέλμπεργκ
Διασκευή- Σκηνοθεσία Δημήτρης Λιγνάδης.
Σκηνογραφία Εύα Νάθενα
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Μουσική: Ηρώ
Παίζουν: Στεφανία Γουλιώτη, Δημήτρης Λιγνάδης, Μαρία Πρωτόπαππα
http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=461467&h1=true
Η Μαρία Πρωτόπαππα ξέρει να μεταμορφώνεται: Μοιραία και οικεία, τρυφερή και εκρηκτική, συναισθηματική και κυνική, καταφέρνει να μεταλλάσσεται μέσα από τους ρόλους και να αποκαλύπτεται.
Απόψε και αύριο θα είναι η Κριστίν, το τρίτο πρόσωπο στη «Δεσποινίδα Τζούλια» του Στρίντμπεργκ, ανάμεσα στην επώνυμη ηρωίδα και τον Ζαν, μαζί με τον Δημήτρη Λιγνάδη _που υπογράφει και τη σκηνοθεσία, και τη Στεφανία Γουλιώτη, στην παράσταση του Φεστιβάλ Αθηνών.
Από τα παιδιά του Θεάτρου Τέχνης που τόλμησαν να αφήσουν την ασφάλεια του Υπογείου και των δασκάλων τους για να ξανοιχτούν στις θεατρικές σκηνές, η Μαρία Πρωτόπαππα συνθέτει με τα κομάτια της το προσωπικό της παζλ. Και φαίνεται πως ξέρει τι κάνει.
Συμμετέχω...
...στη «Δεσποινίδα Τζούλια» του Στρίντμπεργκ γιατί θέλαμε να γνωρστούμε με τον Δημήτρη Λιγνάδη και τη Στεφανία Γουλιώτη και να δούμε αν μπορούμε να δουλέψουμε μαζί στο μέλλον. Προσπάθησε να δώσει μεγαλύτερο βάρος και υπόσταση στον ρόλο μου, την Κριστίν, αλ+λά παραμένει βοηθητικός ή και συμβολικός. Βρίσκεται στον αντίποδα του Ζαν και την Τζούλια. Ο Λιγνάδης είναι ένας ευφυής άνθρωπος, ένας μορφωμένος καλλιτέχνης με μια δεξιοτεχνία στο παίξιμο και τη διδασκαλία. Σαν θεατής τον έχω δει σε μεγάλες στιγμές _μπορεί να είναι σπουδαίος. Η Στεφανία που είχε κάνει εντύπωση από τότε που ήταν στη σχολή, είναι ένα πολυεργαλείο. Εχει τσαγανό κι είναι πολύ μπροστά σαν ηθοποιός.
Αγαπάω...
...τους ηθοποιούς, τους πονάω γιατί ξέρω τι τραβάνε, τι τραβάμε. Οταν είναι δεκτικοί στην καλοσύνη και τη γενναιοδωρία, είναι ένα πολύ καλό υλικό για συνεργασία.
Συμπαθώ...
...τώρα τελευταία τον σουηδικό κινηματογράφο, το σινεμά του βορρά. Μέσα από το πνεύμα και την ιδιοσυγκρασία του εκτιμώ αυτή την ευθεία αισθητική που διαθέτει και δεν προβάλλεται σε πρώτο επίπεδο. Είναι γνωρίσματα μιας ανώτερης δυνατότητα αντίληψης και συνδυάζονται με έναν υποδόρρειο σαρκασμό. Και στον Στρίντμπεργκ τώρα τον γνωρίζω καλύτερα. Σε αντιδιαστολή με εμάς, τους νότιους, που είμαστε σε όλα εκδηλωτικοί. Μου αρέσουν και οι δύο προσεγγίσεις. Είναι πιο κοντινό στην ιδιοσυγκρασία μου το πιο ελλειπτικό παίξιμο, το πιο εσωτερικό, αυτό που δεν χτυπάστο θυμικό αλλά στον εγκέφαλο, αλλά με στραγγίζει γιατί με κάνει να παίζω με το νευρικό μου σύστημα.
Συνεργάζομαι...
...με τη Λένα Κιτσοπούλου αλλά παίρνουμε και τις αποστάσεις μας. Μετά το «Χαίρε Νύμφη» του Ξενόπουλου (σ.σ. που παίχθηκε στο Θέατρο Τένχης και θα επαναληφθεί το προσεχές φθινόπωρο) θα ξανασυνεργαστούμε αν βρούμε κάτι. Ζητούμενο για μας είναι να ανακαλύπτουμε περιοχές που θέλουμε να πλησιάσουμε. Ομολογώ ότι μέσα στο μυαλό μου είχα αλλιώς τον Ξενόπουλο _ρομαντικό με ερωτικές ιστορίες. Διαβάζοντάς τον όμως σοκαρίστηκα από το πόσο οξύς είναι και πόσο κριτικός φαίνεται απέναντι στην κοινωνία. Δεν είναι η νοσταλγία που σε έλκει, είναι η ομοιότητα με τη σημερινή κοινωνία μας. Εκτός από τη γλώσσα και κάποιες μικρές εθιμοτυπικές διαφορές, η ουσία είναι ίδια: πορστριβές, ταξική πάλη, οικονομικά. Ακόμα και τα συναισθηματικά περνούσαν μέσα από την τσέπη.
Ελπίζω...
...ότι μετά τον μεγάλο πανικό θα γυρίσουμε λίγο σε μια αλληλεγγύη, σε έναν ρομαντισμό, σε συναισθήματα και θα θελήσουμε να ακούμπήσουμε ο ένας στον άλλο. Ετσι όπως είχαμε γίνει, είχαμε στεγνώσει από συναισθήματα και αξίες.
Φοβάμαι...
....την αβεβαιότητα, όπως όλοι. Βέβαια εγώ έτσι μεγάλωσα, χωρίς ασφάλειες _ούτε οικονομικές. Εχω μάθει να στηρίζομαι στην αγωνιστικότητά. Αν δεν έχω την υγεία μου, ναι, φοβάμαι, γιατί δεν υπάρχει κράτος, πρόνοια. Είμαστε μέσα σε ένα εχθρικό περιβάλλον, αν εξαιρέσουμε τους δικούς μας, τους φίλους μας. Αλλά γι΄αυτό δεν φταίει μόνον το κράτος, αλλά και μεγάλο μέρος συμπολιτών μας που έχει μεγαλώσει στην κλεψιά και τη ρεμούλα. Από τη μια είναι το σάπιο κι από την άλλοι υπάρχουν κι εκείνοι που δουλεύουν με φιλότιμο.
Συμφωνώ...
...με ταυγιή ρεύματα που βασίζονται στην αλληλεγγύ ή σε όσα ξυπνούν στους νέους εναλλακτικούς τρόπους. Πιστεύω στις ανταλλαγές, που ξυπναέι από τους νέουςκ εναλαλκτικοί τρόποι. Ανταλλαγές, να δίβουμε λιγότερο.. Δνε μπορούσα να κανω κι αλλιώς. Εχω ανατραφεί ε΄τσι και μου δίνει δύναμη, Μπορεί να μην έχω πράγματα και ασφάλεια... {προπσοαθώ κα μέσα στη ζωή Ελπίζω να μην μ επιάσει κατάθλιη, να είμαι δυνατή και να επιβιώνω...
Αρνούμαι....
...α βλέπω τις αρνητικές συνέπειες και δεν μιλάω φυσικά σαν αναμάρτητη. Καταλαβαίνω ότι περικόπτοντας ψευδείς ανάγκες, επιστρέφουμε, επιστρέφω σα βασικά. Ποια είναι αυτά; Το πώς περνάω τον χρόνο μου με ανθρώπου που εκτιμώ και αγαπώ, ή με διαβάσματα.
Διαβάζω...
...δοκίμια γιατί προσπαθώ να καταλάβω τον κόσμο. Τελευταία έχω ξεκινήσει τη «Λογική της παράνοιας» του Ράμφου. Χρειάζομαι μια ιδεολογική βάση στη ζωή μου, γιατί αλλιώς μπορείς να τα χάσεις, να πελαγώσεις. Αν δεν έχω προαποφασισμένη πορεία πλεύση, δεν μπορώ. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μεταλλάσσεται η πορεία μου καθ΄οδόν...
Ονειρεύομαι...
...Τώρα τελευταία πήρα μια απόφαση _με βοήθησαν κι οι φίλοι μου σ΄αυτό_ ότι πρέπει να ονειρευθώ κάτι πολύ συγκεκριμένο και να το βάλω σε εφαρμογή. Ελίμαι λοιπόν στη φάση που προσπαθώ να θέσω καινούργιους στόχους. Αυτό που με έχει συγκινήσει σαν ιδέα, είναι να μεταφέρω πράγματα που ξέρω και καταλαβαίνω σε νεώτερους. Σαν σκυταλοδρομία. Ισως να μου έχει βγει το μητρικό...
Μυρτώ Λοβέρδου
ΠΟΤΕ & ΠΟΥ
«Δεσποινίς Τζούλια» του Στρίντμπεργκ
Πειραιώς 260, κτίριο Δ΄- Φεστιβάλ Αθηνών
Κυριακή 10 & Δευτέρα 11 Ιουνίου, στις 21.00
Μετάφραση: Μαργαρίτα Μέλμπεργκ
Διασκευή- Σκηνοθεσία Δημήτρης Λιγνάδης.
Σκηνογραφία Εύα Νάθενα
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Μουσική: Ηρώ
Παίζουν: Στεφανία Γουλιώτη, Δημήτρης Λιγνάδης, Μαρία Πρωτόπαππα
http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=461467&h1=true
Σχόλια