«Πώς δημιουργήθηκε η φεουδαρχική δημοκρατία της Ελλάδας»


Η Ελλάδα δύσκολα θα καταφέρει να σταθεί στα πόδια της. Αυτό αναφέρει άρθρο του γερμανικού περιοδικού Spiegel με τίτλο "Φεουδαρχικοί Δημοκράτες", βάσει του οποίου τρεις... οικογένειες έχουν καταστρέψει τη χώρα.

Ο αρθρογράφος παρατηρεί ότι η αναμενόμενη προσωρινή αποκλιμάκωση της κρίσης απλώς δίνει λίγο χρόνο στους Ευρωπαίους ηγέτες, που όμως "δεν θα μπορέσουν να σώσουν την Ελλάδα, διότι τις προηγούμενες δεκαετίες μια ελίτ, τον πυρήνα της οποίας αποτέλεσαν οι οικογένειες Παπανδρέου, Καραμανλή και Μητσοτάκη, δημιούργησαν μια πελατειακή οικονομία. Αυτή η πελατειακή οικονομία πέταξε εκατομμύρια, που το κράτος δεν τα είχε. Οι κεφαλές της δυναστείας ευνοούσαν φίλους και οικογένεια με δανεική ευημερία. Διόγκωσαν την κρατική μηχανή, για να μπει καθένας με τη σειρά σε δημόσιες θέσεις, και δημιούργησαν ένα γραφειοκρατικό τέρας".

Σύμφωνα με το περιοδικό, τα κόμματα στην Ελλάδα δούλευαν πάντοτε περισσότερο για ρουσφέτια παρά για την πολιτική. Οποιος μπορούσε να χαρίζει δημόσιο χρήμα εξαγόραζε φίλους και ψηφοφόρους, που χρωστούσαν κάτι στο κόμμα - και συγχρόνως χρωστούσαν στην οικογένεια, που τους εξουσίαζε. Ετσι δημιουργήθηκε η φεουδαρχική δημοκρατία της Ελλάδας.

Οι γενιές, κατά το Spiegel, έρχονται και παρέρχονται, όμως τα ονόματα των υψηλά ισταμένων παραμένουν πάντα τα ίδια: Παπανδρέου και Καραμανλής, Καραμανλής και Παπανδρέου, και ενδιαμέσως ο Μητσοτάκης. Κατά τον αρθρογράφο, σε καμία ευρωπαϊκή δημοκρατία δεν ξανάγινε κάτι τέτοιο.

Και επειδή τα κόμματα λεηλάτησαν το κράτος, όρμησε και ο λαός να πάρει ό,τι μπορούσε. Οι πλούσιοι δεν κατέβαλαν φόρους εκατομμυρίων ευρώ, οι φτωχοί επιβίωσαν με μαύρη εργασία και οι δημόσιοι υπάλληλοι δωροδοκήθηκαν. Τώρα, συνεχίζει το άρθρο, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου πρέπει να συμμαζέψει όσα έκανε ο πατέρας του, που όταν κυβερνούσε ο κόσμος έβγαινε στη σύνταξη και δεν ήταν υποχρεωμένος να δουλεύει πολύ.

Καταλήγει δε τονίζοντας ότι επί σειράν ετών, μετά τις κυβερνητικές αλλαγές, τοποθετούνταν κάθε φορά χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι και απλοί υπάλληλοι, χωρίς οι προηγούμενοι να φεύγουν. Κανένας δεν έπαιρνε πρωτοβουλία όσο παρέμεναν αρκετά μεγάλες οι δικές του προοπτικές για επαγγελματική αποκατάσταση.

ΚΑΤ. ΚΟΣΜΑ

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63199106

Σχόλια