Νοέμβριος 2007, Αθήνα: Προσπαθώ να συμμαζέψω την κάτω σιαγόνα μου και να την επαναφέρω στην αρχική της θέση μετά τις πρώτες ώρες στο Super Mario Galaxy, όταν η πρώτη σκέψη που μου έρχεται στο μυαλό είναι «Και τώρα, τι;». Τι παραπάνω δηλαδή μπορεί να κάνει ο παλιόφιλός μου ο Μάριος για να μας εντυπωσιάσει; Τι ιδέες μπορεί να κατεβάσει πια το μυαλό του Μιγιαμότου και της ομάδας του για να μας κάνουν να ξεχάσουμε αυτά που είδαμε και ζήσαμε; Και στην τελική πού αλλού να πάει πλέον ο πιο εμβληματικός χαρακτήρας του gaming; Αν με το Super Mario 64 πέρασε από τις δυο στις τρεις διαστάσεις, τότε με το SMG έφτασε στις… 3,5D! Τι άλλο να κάνει πια, να ξεπεράσει το φράγμα του χωροχρόνου; Κάποιοι είπαν ότι τόσο ο Mario, όσο και τα τρισδιάστατα platform έφτασαν στο ταβάνι τους. Εγώ διαφώνησα. Ο Mario το έσπασε το ταβάνι με μια γερή γροθιά και εκτοξεύτηκε στο διάστημα, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Φεβρουάριος 2010, Λονδίνο: Κάτι λιγότερο από 2,5 χρόνια έχουν περάσει και ετοιμάζομαι να πάρω την πληρωμένη μου απάντηση από τον κοντόχοντρο με τη σαλοπέτα που ή θα τον λατρεύεις ή θα τον μισείς. Στα πλαίσια του Media Summit της Nintendo of Europe, είχα την ευκαιρία να παίξω ο ίδιος καμιά δεκαριά επίπεδα του παιχνιδιού. Οφείλω να παραδεχτώ πως κάτι οι πληροφορίες που είχα διαβάσει και τα βιντεάκια που είχα δει, κάτι η άποψη που είχα σχηματίσει προ διετίας ότι το SMG ήταν ανθρωπίνως αδύνατο να ξεπεραστεί, με έκαναν να το πλησιάσω με μια αρχική δυσπιστία, η οποία διαλύθηκε μεν γρήγορα, αλλά όχι εντελώς. «Θεωρώ πως πρόκειται για τη μικρότερη αλλαγή που είχε υπάρξει ποτέ ανάμεσα σε δυο παιχνίδια της κεντρικής σειράς», είχα γράψει τότε, επισημαίνοντας φυσικά πως αυτό μόνο κακό δεν είναι. Σήμερα, συνεχίζω μέχρι ενός σημείου να το πιστεύω αυτό, όμως (παί)ζοντας την τελική έκδοση, θαρρώ πως αποδεικνύεται πολύ πιο διαφορετικό και φρέσκο από όσο το θεωρούσα πως θα ήταν.
-Μεγάλε άσε, πήγα χθες να φάω ένα μήλο και βρήκα μέσα ένα σκουλήκι!
-Αυτό δεν είναι τίποτα. Εμένα πήγε να με φάει ένα σκουλήκι και βρήκα μέσα μια μηλιά...
Αν είναι κάτι φυσικά που δεν περιμένουμε να αλλάξει (όχι μόνο από το SMG αλλά από το Super Mario Bros. ακόμα) είναι η υπόθεση του παιχνιδιού. Άλλωστε πλέον η γνώριμη διαδικασία έχει λάβει διαστάσεις ιερής παράδοσης, αλλά και inside joke, αφού δεν ήταν λίγες οι αυτοσαρκαστικές ατάκες που ακούγονται –ή μάλλον «διαβάζονται»- κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Όσο και αν δυσκολεύεστε λοιπόν να το πιστέψετε, η Πριγκίπισσα με το λιγότερο αποτελεσματικό σύστημα ασφαλείας σε ολόκληρο τον Γαλαξία, πέφτει για 1315η φορά θύμα απαγωγής από τον Bowser. Απλώς αυτή τη φορά, ο χοντρομπαλάς δρακοχελωνοειδής βασιλιάς δεν μπαίνει καν στον κόπο να πάρει το χαζοχαρούμενο (αφού χαζογελάει συνέχεια, εγώ φταίω;) κάμπριο διαστημοπλοιάκι του. Βλέπετε, τον τελευταίο καιρό πρέπει να το έτρωγε όλο το φαΐ του (να μη σου πω και των παιδιών του, μαζί!), με αποτέλεσμα να θυμίζει κάτι από τον... Stay Puft Marshmallow Man των Ghostbusters! Ο κακομοίρης ο Mario, αντί να τους ευχηθεί βίον ανθόσπαρτο και να πάει να ξεβουλώσει κανένα σιφόνι, ξεκινά για μια ακόμα φορά να τη σώσει, με τη βοήθεια των Luma, των αστερόμρφων πλασμάτων που γνωρίσαμε στο πρώτο SMG.
Ένα από τα ελάχιστα παράπονα που είχαν ακουστεί για το SMG ήταν το ότι πολλές φορές ξόδευαν αρκετή ώρα στο Comet Observatory, το κεντρικό hub του παιχνιδιού, μόνο και μόνο για να διαλέξουν το επίπεδο στο οποίο θα κατευθυνθούν. Αυτό είχε υποπέσει στην αντίληψη και του ίδιου του Miyamoto, με αποτέλεσμα να αντικατασταθεί από το Starship Mario, έναν πλανήτη-αστρόπλοιο στο σχήμα της κεφάλας του αγαπημένου μας υδραυλικού! Παράλληλα, μπορείτε να περάσετε πολύ πιο εύκολα και γρήγορα στον χάρτη επιλογής επιπέδου, ο οποίος και αυτός είναι πολύ πιο άμεσος και απλός. Και φυσικά, αν θέλετε να βολτάρετε λιγάκι χαλαρά, για να μάθετε hints, να ελέγξετε τι έχετε ξεκλειδώσει και τι όχι ή απλώς να συνομιλήσετε με τα Luma, το αστρόπλοιό σας θα είναι πάντα εκεί και μάλιστα θα γεμίζει με ζωή όσο περισσότερα Power Stars συγκεντρώνετε.
Όπως επεσήμανε πολύ σωστά ένας "Μανιτάρης", έτσι πράσινο που είναι, περισσότερο σε Luigi φέρνει παρά σε Mario. Τίνος είναι, βρε γυναίκα, το παιδί αστρόπλοιο;
Από εκεί και πέρα, κακά τα ψέματα, οι βασικοί μηχανισμοί του gameplay έχουν παραμείνει οι ίδιοι, όπως και οι κανόνες γύρω από τους οποίους διέπεται το παιχνίδι. Οι κινήσεις, τα power-ups (φαντάσματα, ελατήρια, μελισσούλες κ.λπ.), οι εχθροί, τα bonus, όλα σχεδόν έχουν επιστρέψει. Απλώς έχουν πλαισιωθεί από ορισμένες νέες παρουσίες, για να εμπλουτίσουν τον κόσμο του Mario, χωρίς όμως να φαντάζουν παράταιρες.
Το πιο χαρακτηριστικό ίσως παράδειγμα είναι τα δυο νέα power-ups: Όταν ο -σκέτος- Mario μετατρέπεται σε Cloud Mario, μπορεί με το τίναγμα του Wiimote να βγάλει ένα σπαθί ίσα με το μπόι του και να πάρει μεταγραφή στο Final Fantasy VII δημιουργεί συννεφοπλατφόρμες μικρής διάρκειας για να φτάσει σε απρόσιτα κατά τ’άλλα μέρη, Για να υπάρξει βέβαια μια ισορροπία και να μην έχουμε φαινόμενα όπως του ρακούν στο SMB3 όπου μπορούσες να φτάσεις στο τέλος της πίστα αποφεύγοντας τα πολλά-πολλά, εδώ κάθε φορά μπορείτε να ενεργοποιήσετε μέχρι τρία μόλις σύννεφα, ενώ χάνετε το bonus αν ακουμπήσετε σε νερό. Με το έτερο νέο power-up «ντύνεστε» Rock Mario και πρωταγωνιστείτε στο Guitar Hero: Koji Kondo με μια κίνηση που φέρνει σε κάτι από morph ball της ξαδερφούλας του της Samus μπορείτε να μεταμορφωθείτε σε μια πέτρινη μπάλα και να σπάσετε αντικείμενα που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν «πολύ σκληρά για να πεθάνουν».
Εμ, έτσι είναι, βρε Μάριε μου. Άμα πίνεις περισσότερο αφρό παρά μπύρα, λογικό είναι να κλάνεις συννεφάκια μετά...
Παράλληλα, υπάρχουν και ορισμένα άλλα αντικείμενα προσωρινής διάρκειας, όπως η τρυπανόσβουρα, η οποία σας βοηθά να… δείτε τον εσωτερικό κόσμο των πλανητών ή απλώς να βγείτε από την άλλη (είναι αυτό που λέμε «σκάψε-σκάψε και θα βγεις στα κεντρικά της Nintendo στο Κιότο»).
Κακά τα ψέματα όμως, όλα αυτά ωχριούν μπροστά σε μια αναμενόμενη, πλην όμως τεράστια προσθήκη, με την πολυθρύλητη επιστροφή ενός παλιόφιλου. Ο λόγος φυσικά για τον υπέρτατο γλύφτη, τον κατοικίδιο δεινοσαυράκο σας, τον Yoshi, ο οποίος θα σας συνοδέψει σε ουκ ολίγα επίπεδα, σε ένα ρόλο που θυμίζει αρκετά την επίδραση που είχε όταν πρωτοεμφανίστηκε στο Super Mario World. Πέρα από τις δυνατότητές του να πηδά ψηλότερα και να αιωρείται ή να χρησιμοποιεί τη γλώσσα του για να τραβά αντικείμενα ή να καταπίνει εχθρούς, ο Γιόσης έχει και τα δικά του upgrades. Αν φάει το κόκκινο φρουτάκι, αντιδρά σαν να του έβαλαν νέφτι στον κώλο και πετάγεται σαν σίφουνας για λίγα δευτερόλεπτα, με το μπλε φουσκώνει σαν μπαλόνι και πλανάρει στον αέρα, ενώ με το κίτρινο (γνωστό και ως «κωλοφωτιά») «παίρνει φως» και φωτίζει τα σκοτεινά μονοπάτια μπορεί να βρίσκονται μπροστά σας. Ίσως είναι λίγο εκνευριστικό πως κάθε φορά που σας ακουμπά κάποιος εχθρός ο φίλος μας τρέχει να το σκάσει. Μπορεί να το είχε πάντα αυτό το χούι, αλλά πιστέψτε με, είναι απείρως δυσκολότερο να τον κυνηγάτε σε τρεις διαστάσεις, ειδικά σε πιο ανοιχτές πίστες. Από την άλλη βέβαια, για να αντισταθμιστεί αυτό, υπάρχουν αρκετά συχνά φωλιές με νέα Γιοσο-αβγά, ειδικά σε περιπτώσεις που είναι απαραίτητη η παρουσία του για να προχωρήσετε.
Η πρόγνωση του καιρού για σήμερα, προβλέπει νεφώσεις κατά τόπους στα ορεινά και στις δασώδεις περιοχές και τοπικές βροχοπτώσεις από αστέρια και κέρματα...
Αν θέλετε την άποψή μου πάντως, ο σταρ του SMG2 δεν είναι ούτε ο Yoshi ούτε ο Mario ούτε καν ο Μιγιαμότος ο ίδιος. Όχι φίλοι μου, είναι το level design, το οποίο όπως επεσήμανα και στο hands-on, έχει βγει από την πιο αρρωστημένη φαντασία κάποιων τρελογιαπωνέζων, γιατί μόνο το μυαλό κάποιου που ζει σε ένα τέτοιο σουρεαλιστικό περιβάλλον θα μπορούσε να συλλάβει τόσο αλλοπρόσαλλες καταστάσεις. Πολυεπίπεδοι πλανήτες με διάφορα στρώματα που θυμίζουν κρεμμύδι, ψευδοδισδιάστατα επίπεδα με μετατροπείς βαρύτητας, . Χωρίς υπερβολή, σχεδόν κάθε πλανήτης, αν όχι κάθε επίπεδο, έχει τους δικούς του ξεχωριστούς μηχανισμούς gameplay με πολλές από αυτές τις ιδέες μάλιστα να είναι τόσο πρωτότυπες που να μην έχουμε συναντήσει παρόμοιες ούτε καν στο πρώτο SMG ή σε άλλους τίτλους της σειράς. Ειλικρινά, αν παίρναμε τους μηχανισμούς κάθε επιπέδου και τους επεκτείναμε, θα μπορούσαμε να είχαμε από ένα ξεχωριστό, ολοκληρωμένο platform παιχνίδι για κάθε επίπεδο ξεχωριστά!
Θυμάμαι πως σε κάποιο forum κάποιος σχολίασε για το πρώτο SMG πως το μοναδικό στοιχείο που δεν του άρεσε είναι πως τα επίπεδα/πλανήτες ήταν υπερβολικά μικρά. Αν όμως δείτε την άλλη όψη του νομίσματος (και οι δυο την ίδια εικόνα έχουν στα Mario, αλλά τέλος πάντων), τότε αυτό ήταν και ένα μέρος της μαγείας του, αφού με το σκηνικό και το gameplay να αλλάζουν τόσο γρήγορα, δεν υπήρχε περίπτωση να βαρεθείς και στο τέλος ένιωσες ότι είχες παίξει 1315 διαφορετικά παιχνίδια.
Αν αυτή είναι η εκδοχή του bowling στο Wii Sports: Super Mario Edition, ούτε που θέλω να φανταστώ πώς θα είναι το μποξ...
Για να μην αναφερθώ στα άκρως ευφάνταστα boss fights. Μάλιστα παρόλο που θα συναντάται αρκετά συχνά τέτοιες αναμετρήσεις, οι περισσότερες μάχες θα είναι άκρως επικές και μεγαλειώδεις. Είμαι βέβαιος πως μετά από χρόνια θα μας έχουν μείνει τόσο βαθιά χαραγμένες στη μνήμη που θα συζητάμε για πολλές από αυτές, λέγοντας ποια μας άρεσε περισσότερο, ποια βρήκαμε δυσκολότερη κ.λπ.
Να σημειώσω εδώ πως κάθε γαλαξίας, πέρα από τα Power Stars περιλαμβάνει αυτή τη φορά και τα Comet Medals. Αυτά συνήθως βρίσκονται σε απόκρημνα μέρη ή κρυμμένα ώστε να περνούν απαρατήρητα, ενώ αν συγκεντρώσετε αρκετά, θα εμφανιστεί ένας Prankster Comet με τις γνωστές challenges που περιλαμβάνει.
Σημαντικότατη συνεισφορά στην όλη εμπειρία φυσικά, έχουν και οι δευτερεύοντες(;) παράγοντες που παραμένουν άριστα υλοποιημένοι για μια ακόμα φορά. Τομείς όπως ο χειρισμός ή η κάμερα, έχουν έναν άχαρο ρόλο που θυμίζει λίγο τους διαιτητές στον κόσμο των σπορ: Ξέρεις ότι έχει γίνει καλή δουλειά όταν περνούν απαρατήρητοι, γιατί αυτό σημαίνει ότι δεν προκάλεσαν προβλήματα. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και εδώ. Είναι τόσο ομαλός ο χειρισμός ή η κίνηση της κάμερας που δεν τους δίνεις σημασία γιατί εξυπηρετούν τον σκοπό τους 100%, χωρίς bugs ή άλλα προβλήματα.
Οι αυξημένες παραγγελίες για χελωνόσουπες, ανάγκασαν τη διεύθυνση του εστιατορίου να προβεί σε άκρως δραστικά μέτρα...
Ελαφρώς αναβαθμισμένο είναι και το co-op παιχνίδι δυο παικτών ή «1,5-πλό», όπως μου άρεσε να το αποκαλώ, λόγω των περιορισμένων δυνατοτήτων του δεύτερου παίκτη. Πέρα από τη συγκέντρωση/εκτόξευση των star bits, ο κέρσορας που απεικονίζει τον δεύτερο παίκτη, μπορεί πλέον ακόμα και να φέρνει αντικείμενα, όπως νομίσματα ή να επιτεθεί στους εχθρούς. Προφανώς και δεν πρόκειται για κανονικό co-op τύπου New Super Mario Bros. Wii, αλλά είναι μια καλή ιδέα για να μένει απασχολημένος και να νιώθει ότι συμμετέχει και ένας δεύτερος παίκτης.
Ένα ακόμα στοιχείο που μας το είχε υποσχεθεί ο ίδιος ο Miyamoto-san και από ό,τι φαίνεται κράτησε την υπόσχεσή του, είναι η αύξηση του πήχη της δυσκολίας του παιχνιδιού. Όχι σε σημείο που να καθίσταται unplayable βέβαια, αλλά πλέον δεν θα πρέπει να το θεωρείτε σχεδόν δεδομένο να ολοκληρώσετε την πρώτη σας επίσκεψη σε έναν πλανήτη με το αστεράκι αγκαλιά. Άσε που ειδικά σε κάποια challenges, το επίπεδο ανεβαίνει τόσο, που θα χρειαστεί να ξοδέψετε αρκετό χρόνο, αλλά και ζωές (αν και συνήθως θα έχετε μαζέψει υπεραρκετές) ώστε να κατορθώσετε να φτάσετε ως το τέλος.
"Μπα, τι μας λες, αξιώθηκε ο τεμπέλης ο αδερφός μου να βάλει κι αυτός ένα χεράκι... ή ένα μουστάκι, έστω..."
Στην αντίπερα όχθη όμως, έχουν γίνει και προσπάθειες να μην κοπούν και εντελώς οι γέφυρες με τους λιγότερο ικανούς παίκτες, ώστε το παιχνίδι να είναι εξίσου προσιτό από τους hardcore μέχρι τους εντελώς περιστασιακούς gamers που έσωσαν για τελευταία την πριγκίπισσα πριν από 20 χρόνια. Αφενός στο πακέτο του παιχνιδιού συμπεριλαμβάνεται και ένα συνοδευτικό επεξηγηματικό DVD που αναλαμβάνει να παρουσιάσει στους αρχάριους όλες τις βασικές λειτουργίες του παιχνιδιού (το ότι το Wii δεν μπορεί να λειτουργήσει ως DVD player είναι ένα θέμα, αλλά όπως λέει κι ο Χάρης «ας φανεί και μια φορά χρήσιμο στα Nintendo fanboys το PS3…»). Παράλληλα, όπως είχε ανακοινωθεί επιστρέφει το –αμφιλεγόμενο μεν, προαιρετικό δε- σύστημα Super Guide (πλέον Cosmic Spirit Guide, αφού βγαίνει να σας βοηθήσει μια σκιώδης Rosalina) που είχαμε πρωτοδεί στο New Super Mario Bros. Wii, ενώ πολλά επίπεδα διαθέτουν και προαιρετικά βιντεάκια με hints για το πώς να περάσετε κάποια δύσκολα σημεία. Προσωπικά, θεωρώ πως αυτή είναι μια αρκετά σοφή και ευπρόσδεκτη λύση, αφού και ο casual θα είναι σε θέση να χαρεί το παιχνίδι και ο πιο ψαγμένος/ικανός/ποζεράς δεν θα το θεωρήσει dumbed-down.
Στον τεχνικό τομέα, δεν μπορώ να πω πως παρατήρησα σημαντικές διαφορές σε σχέση με τον προκάτοχό του, αν και μεταξύ μας, αμφιβάλλω αν το κακόμοιρο το Wii μπορεί να δώσει κάτι παραπάνω. Άλλωστε το πρώτο SMG είναι ίσως ότι ομορφότερο έχουμε δει στην κονσόλα της Nintendo. Μπορεί να μην υπάρχουν εκατομμύρια πολύγωνα ή πρωτοποριακά εφέ, αλλά από καλλιτεχνικής πλευράς, τα τοπία βγάζουν αυτή την παραμυθένια αίσθηση που θα περιμέναμε από ένα Mario. Άσε που ορισμένα από τα εφέ, όπως των νερών ή τριχωμάτων, βάζουν κάτω ακόμα και τίτλους άλλων κονσολών.
Ομοίως και με το soundtrack, το οποίο και αυτό μας ταξιδεύει σε άλλες εποχές, όταν μπορούσες να χαίρεσαι τόσο μαγευτικά παιχνίδια, χωρίς οι γύρω σου να σε θεωρούν φλώρο γιατί δεν παίζεις μαζί τους online το τελευταίο σούπερ-γουάου-Φου-Που-Σου.
"Ναι, βρε κοπελιά, να με βοηθήσεις. Αλλά βάλε κι εσύ κάτι πιο φωτεινό επάνω σου να σε βλέπουμε. Θα σε πατήσουμε καμιά ώρα και δεν θα το θέλουμε κιόλας..."
Πριν κλείσω θέλω να σχολιάσω λίγο τη βαθμολογία. Είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιώ την ανώτατη(;) βαθμίδα της κλίμακας αξιολόγησης του byteme, όμως ειλικρινά, δεν νιώθω καθόλου ενοχές. Ξέρω ότι οι Ninty/Mario haters (Χαρούλη;) θα αρχίσουν τις απαξιωτικές θεωρίες συνομωσίας ότι το έκανα γιατί είμαι Ninty/Mario fanboy και ακόμα και εξομοιωτή πλεξίματος με τον Mario να έπαιζα θα του έβαζα 11+ ή ότι μου έταξε ο Μιγιαμότος θέση στα κεντρικά της Nintendo. Άλλοι μπορεί να ισχυριστούν ότι επηρεάστηκα από τα υπόλοιπα μέσα που το εκθείασαν λόγω ονόματος ή ότι αυτή τη στιγμή μιλάει περισσότερο ο πρόσκαιρος ενθουσιασμός του 11χρονου Νοτούλη που νομίζει ότι ξαναπαίζει το πρώτο Super Mario Bros. στο NES, παρά η νηφάλια κρίση μου. Εγώ όμως θα προ(σ)καλέσω όλους αυτούς, να τα ξαναπούμε σε μια δεκαετία, όταν το hype θα έχει ξεφτίσει, η επίδραση του ναρκωτικού που λέγεται Miyamoto-σίνη θα έχει περάσει και το Super Mario Galaxy 2 θα συνεχίσει να βρίσκεται εκεί ψηλά. Ένα υπέρλαμπρο άστρο στο γαλαξία από τα αριστουργήματα που σχηματίζουν τη φάτσα ενός κοντόχοντρου υδραυλικού, που παρόλο που κάνει κάθε φορά τα ίδια και τα ίδια σαν να ακολουθεί τη μέρα της μαρμότας, τα κάνει τόσο διαφορετικά, αλλά και με τέτοια τελειότητα, που είσαι σίγουρος ότι δεν πρόκειται να βαρεθείς να σώζεις αυτή την αφελή και αχάριστη πριγκίπισσα, ούτε μετά από 1315 φορές…
Ίσως το καλύτερο level design που έχουμε δει σε videogame, πιθανότατα το κορυφαίο τρισδιάστατο platform όλων των εποχών, ευπρόσδεκτη η προσθήκη του Yoshi και των νέων power-ups, αυξημένο επίπεδο δυσκολίας, από τα ομορφότερα γραφικά και soundtrack που έχουμε δει/ακούσει στο Wii
Δεν διαφοροποιείται σε μεγάλο βαθμό από το πρώτο SMG (αν μπορεί δηλαδή αυτό να το πει κανείς αρνητικό…)
Ο Μεγάλος Ξεβουλωτής επιστρέφει στο Διάστημα!10βαθμολογία χρηστών 9
byteme_στο_youtube
Τρέιλερ που επιδεικνύει κάποια από τα νέα στοιχεία του Super Mario Galaxy 2, όπως το αναβαθμισμένο co-op, το Cosmic Guide, τον Cloud Mario κ.λπ.
Φεβρουάριος 2010, Λονδίνο: Κάτι λιγότερο από 2,5 χρόνια έχουν περάσει και ετοιμάζομαι να πάρω την πληρωμένη μου απάντηση από τον κοντόχοντρο με τη σαλοπέτα που ή θα τον λατρεύεις ή θα τον μισείς. Στα πλαίσια του Media Summit της Nintendo of Europe, είχα την ευκαιρία να παίξω ο ίδιος καμιά δεκαριά επίπεδα του παιχνιδιού. Οφείλω να παραδεχτώ πως κάτι οι πληροφορίες που είχα διαβάσει και τα βιντεάκια που είχα δει, κάτι η άποψη που είχα σχηματίσει προ διετίας ότι το SMG ήταν ανθρωπίνως αδύνατο να ξεπεραστεί, με έκαναν να το πλησιάσω με μια αρχική δυσπιστία, η οποία διαλύθηκε μεν γρήγορα, αλλά όχι εντελώς. «Θεωρώ πως πρόκειται για τη μικρότερη αλλαγή που είχε υπάρξει ποτέ ανάμεσα σε δυο παιχνίδια της κεντρικής σειράς», είχα γράψει τότε, επισημαίνοντας φυσικά πως αυτό μόνο κακό δεν είναι. Σήμερα, συνεχίζω μέχρι ενός σημείου να το πιστεύω αυτό, όμως (παί)ζοντας την τελική έκδοση, θαρρώ πως αποδεικνύεται πολύ πιο διαφορετικό και φρέσκο από όσο το θεωρούσα πως θα ήταν.
-Μεγάλε άσε, πήγα χθες να φάω ένα μήλο και βρήκα μέσα ένα σκουλήκι!
-Αυτό δεν είναι τίποτα. Εμένα πήγε να με φάει ένα σκουλήκι και βρήκα μέσα μια μηλιά...
Αν είναι κάτι φυσικά που δεν περιμένουμε να αλλάξει (όχι μόνο από το SMG αλλά από το Super Mario Bros. ακόμα) είναι η υπόθεση του παιχνιδιού. Άλλωστε πλέον η γνώριμη διαδικασία έχει λάβει διαστάσεις ιερής παράδοσης, αλλά και inside joke, αφού δεν ήταν λίγες οι αυτοσαρκαστικές ατάκες που ακούγονται –ή μάλλον «διαβάζονται»- κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Όσο και αν δυσκολεύεστε λοιπόν να το πιστέψετε, η Πριγκίπισσα με το λιγότερο αποτελεσματικό σύστημα ασφαλείας σε ολόκληρο τον Γαλαξία, πέφτει για 1315η φορά θύμα απαγωγής από τον Bowser. Απλώς αυτή τη φορά, ο χοντρομπαλάς δρακοχελωνοειδής βασιλιάς δεν μπαίνει καν στον κόπο να πάρει το χαζοχαρούμενο (αφού χαζογελάει συνέχεια, εγώ φταίω;) κάμπριο διαστημοπλοιάκι του. Βλέπετε, τον τελευταίο καιρό πρέπει να το έτρωγε όλο το φαΐ του (να μη σου πω και των παιδιών του, μαζί!), με αποτέλεσμα να θυμίζει κάτι από τον... Stay Puft Marshmallow Man των Ghostbusters! Ο κακομοίρης ο Mario, αντί να τους ευχηθεί βίον ανθόσπαρτο και να πάει να ξεβουλώσει κανένα σιφόνι, ξεκινά για μια ακόμα φορά να τη σώσει, με τη βοήθεια των Luma, των αστερόμρφων πλασμάτων που γνωρίσαμε στο πρώτο SMG.
Ένα από τα ελάχιστα παράπονα που είχαν ακουστεί για το SMG ήταν το ότι πολλές φορές ξόδευαν αρκετή ώρα στο Comet Observatory, το κεντρικό hub του παιχνιδιού, μόνο και μόνο για να διαλέξουν το επίπεδο στο οποίο θα κατευθυνθούν. Αυτό είχε υποπέσει στην αντίληψη και του ίδιου του Miyamoto, με αποτέλεσμα να αντικατασταθεί από το Starship Mario, έναν πλανήτη-αστρόπλοιο στο σχήμα της κεφάλας του αγαπημένου μας υδραυλικού! Παράλληλα, μπορείτε να περάσετε πολύ πιο εύκολα και γρήγορα στον χάρτη επιλογής επιπέδου, ο οποίος και αυτός είναι πολύ πιο άμεσος και απλός. Και φυσικά, αν θέλετε να βολτάρετε λιγάκι χαλαρά, για να μάθετε hints, να ελέγξετε τι έχετε ξεκλειδώσει και τι όχι ή απλώς να συνομιλήσετε με τα Luma, το αστρόπλοιό σας θα είναι πάντα εκεί και μάλιστα θα γεμίζει με ζωή όσο περισσότερα Power Stars συγκεντρώνετε.
Όπως επεσήμανε πολύ σωστά ένας "Μανιτάρης", έτσι πράσινο που είναι, περισσότερο σε Luigi φέρνει παρά σε Mario. Τίνος είναι, βρε γυναίκα, το παιδί αστρόπλοιο;
Από εκεί και πέρα, κακά τα ψέματα, οι βασικοί μηχανισμοί του gameplay έχουν παραμείνει οι ίδιοι, όπως και οι κανόνες γύρω από τους οποίους διέπεται το παιχνίδι. Οι κινήσεις, τα power-ups (φαντάσματα, ελατήρια, μελισσούλες κ.λπ.), οι εχθροί, τα bonus, όλα σχεδόν έχουν επιστρέψει. Απλώς έχουν πλαισιωθεί από ορισμένες νέες παρουσίες, για να εμπλουτίσουν τον κόσμο του Mario, χωρίς όμως να φαντάζουν παράταιρες.
Το πιο χαρακτηριστικό ίσως παράδειγμα είναι τα δυο νέα power-ups: Όταν ο -σκέτος- Mario μετατρέπεται σε Cloud Mario, μπορεί με το τίναγμα του Wiimote να βγάλει ένα σπαθί ίσα με το μπόι του και να πάρει μεταγραφή στο Final Fantasy VII δημιουργεί συννεφοπλατφόρμες μικρής διάρκειας για να φτάσει σε απρόσιτα κατά τ’άλλα μέρη, Για να υπάρξει βέβαια μια ισορροπία και να μην έχουμε φαινόμενα όπως του ρακούν στο SMB3 όπου μπορούσες να φτάσεις στο τέλος της πίστα αποφεύγοντας τα πολλά-πολλά, εδώ κάθε φορά μπορείτε να ενεργοποιήσετε μέχρι τρία μόλις σύννεφα, ενώ χάνετε το bonus αν ακουμπήσετε σε νερό. Με το έτερο νέο power-up «ντύνεστε» Rock Mario και πρωταγωνιστείτε στο Guitar Hero: Koji Kondo με μια κίνηση που φέρνει σε κάτι από morph ball της ξαδερφούλας του της Samus μπορείτε να μεταμορφωθείτε σε μια πέτρινη μπάλα και να σπάσετε αντικείμενα που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν «πολύ σκληρά για να πεθάνουν».
Εμ, έτσι είναι, βρε Μάριε μου. Άμα πίνεις περισσότερο αφρό παρά μπύρα, λογικό είναι να κλάνεις συννεφάκια μετά...
Παράλληλα, υπάρχουν και ορισμένα άλλα αντικείμενα προσωρινής διάρκειας, όπως η τρυπανόσβουρα, η οποία σας βοηθά να… δείτε τον εσωτερικό κόσμο των πλανητών ή απλώς να βγείτε από την άλλη (είναι αυτό που λέμε «σκάψε-σκάψε και θα βγεις στα κεντρικά της Nintendo στο Κιότο»).
Κακά τα ψέματα όμως, όλα αυτά ωχριούν μπροστά σε μια αναμενόμενη, πλην όμως τεράστια προσθήκη, με την πολυθρύλητη επιστροφή ενός παλιόφιλου. Ο λόγος φυσικά για τον υπέρτατο γλύφτη, τον κατοικίδιο δεινοσαυράκο σας, τον Yoshi, ο οποίος θα σας συνοδέψει σε ουκ ολίγα επίπεδα, σε ένα ρόλο που θυμίζει αρκετά την επίδραση που είχε όταν πρωτοεμφανίστηκε στο Super Mario World. Πέρα από τις δυνατότητές του να πηδά ψηλότερα και να αιωρείται ή να χρησιμοποιεί τη γλώσσα του για να τραβά αντικείμενα ή να καταπίνει εχθρούς, ο Γιόσης έχει και τα δικά του upgrades. Αν φάει το κόκκινο φρουτάκι, αντιδρά σαν να του έβαλαν νέφτι στον κώλο και πετάγεται σαν σίφουνας για λίγα δευτερόλεπτα, με το μπλε φουσκώνει σαν μπαλόνι και πλανάρει στον αέρα, ενώ με το κίτρινο (γνωστό και ως «κωλοφωτιά») «παίρνει φως» και φωτίζει τα σκοτεινά μονοπάτια μπορεί να βρίσκονται μπροστά σας. Ίσως είναι λίγο εκνευριστικό πως κάθε φορά που σας ακουμπά κάποιος εχθρός ο φίλος μας τρέχει να το σκάσει. Μπορεί να το είχε πάντα αυτό το χούι, αλλά πιστέψτε με, είναι απείρως δυσκολότερο να τον κυνηγάτε σε τρεις διαστάσεις, ειδικά σε πιο ανοιχτές πίστες. Από την άλλη βέβαια, για να αντισταθμιστεί αυτό, υπάρχουν αρκετά συχνά φωλιές με νέα Γιοσο-αβγά, ειδικά σε περιπτώσεις που είναι απαραίτητη η παρουσία του για να προχωρήσετε.
Η πρόγνωση του καιρού για σήμερα, προβλέπει νεφώσεις κατά τόπους στα ορεινά και στις δασώδεις περιοχές και τοπικές βροχοπτώσεις από αστέρια και κέρματα...
Αν θέλετε την άποψή μου πάντως, ο σταρ του SMG2 δεν είναι ούτε ο Yoshi ούτε ο Mario ούτε καν ο Μιγιαμότος ο ίδιος. Όχι φίλοι μου, είναι το level design, το οποίο όπως επεσήμανα και στο hands-on, έχει βγει από την πιο αρρωστημένη φαντασία κάποιων τρελογιαπωνέζων, γιατί μόνο το μυαλό κάποιου που ζει σε ένα τέτοιο σουρεαλιστικό περιβάλλον θα μπορούσε να συλλάβει τόσο αλλοπρόσαλλες καταστάσεις. Πολυεπίπεδοι πλανήτες με διάφορα στρώματα που θυμίζουν κρεμμύδι, ψευδοδισδιάστατα επίπεδα με μετατροπείς βαρύτητας, . Χωρίς υπερβολή, σχεδόν κάθε πλανήτης, αν όχι κάθε επίπεδο, έχει τους δικούς του ξεχωριστούς μηχανισμούς gameplay με πολλές από αυτές τις ιδέες μάλιστα να είναι τόσο πρωτότυπες που να μην έχουμε συναντήσει παρόμοιες ούτε καν στο πρώτο SMG ή σε άλλους τίτλους της σειράς. Ειλικρινά, αν παίρναμε τους μηχανισμούς κάθε επιπέδου και τους επεκτείναμε, θα μπορούσαμε να είχαμε από ένα ξεχωριστό, ολοκληρωμένο platform παιχνίδι για κάθε επίπεδο ξεχωριστά!
Θυμάμαι πως σε κάποιο forum κάποιος σχολίασε για το πρώτο SMG πως το μοναδικό στοιχείο που δεν του άρεσε είναι πως τα επίπεδα/πλανήτες ήταν υπερβολικά μικρά. Αν όμως δείτε την άλλη όψη του νομίσματος (και οι δυο την ίδια εικόνα έχουν στα Mario, αλλά τέλος πάντων), τότε αυτό ήταν και ένα μέρος της μαγείας του, αφού με το σκηνικό και το gameplay να αλλάζουν τόσο γρήγορα, δεν υπήρχε περίπτωση να βαρεθείς και στο τέλος ένιωσες ότι είχες παίξει 1315 διαφορετικά παιχνίδια.
Αν αυτή είναι η εκδοχή του bowling στο Wii Sports: Super Mario Edition, ούτε που θέλω να φανταστώ πώς θα είναι το μποξ...
Για να μην αναφερθώ στα άκρως ευφάνταστα boss fights. Μάλιστα παρόλο που θα συναντάται αρκετά συχνά τέτοιες αναμετρήσεις, οι περισσότερες μάχες θα είναι άκρως επικές και μεγαλειώδεις. Είμαι βέβαιος πως μετά από χρόνια θα μας έχουν μείνει τόσο βαθιά χαραγμένες στη μνήμη που θα συζητάμε για πολλές από αυτές, λέγοντας ποια μας άρεσε περισσότερο, ποια βρήκαμε δυσκολότερη κ.λπ.
Να σημειώσω εδώ πως κάθε γαλαξίας, πέρα από τα Power Stars περιλαμβάνει αυτή τη φορά και τα Comet Medals. Αυτά συνήθως βρίσκονται σε απόκρημνα μέρη ή κρυμμένα ώστε να περνούν απαρατήρητα, ενώ αν συγκεντρώσετε αρκετά, θα εμφανιστεί ένας Prankster Comet με τις γνωστές challenges που περιλαμβάνει.
Σημαντικότατη συνεισφορά στην όλη εμπειρία φυσικά, έχουν και οι δευτερεύοντες(;) παράγοντες που παραμένουν άριστα υλοποιημένοι για μια ακόμα φορά. Τομείς όπως ο χειρισμός ή η κάμερα, έχουν έναν άχαρο ρόλο που θυμίζει λίγο τους διαιτητές στον κόσμο των σπορ: Ξέρεις ότι έχει γίνει καλή δουλειά όταν περνούν απαρατήρητοι, γιατί αυτό σημαίνει ότι δεν προκάλεσαν προβλήματα. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και εδώ. Είναι τόσο ομαλός ο χειρισμός ή η κίνηση της κάμερας που δεν τους δίνεις σημασία γιατί εξυπηρετούν τον σκοπό τους 100%, χωρίς bugs ή άλλα προβλήματα.
Οι αυξημένες παραγγελίες για χελωνόσουπες, ανάγκασαν τη διεύθυνση του εστιατορίου να προβεί σε άκρως δραστικά μέτρα...
Ελαφρώς αναβαθμισμένο είναι και το co-op παιχνίδι δυο παικτών ή «1,5-πλό», όπως μου άρεσε να το αποκαλώ, λόγω των περιορισμένων δυνατοτήτων του δεύτερου παίκτη. Πέρα από τη συγκέντρωση/εκτόξευση των star bits, ο κέρσορας που απεικονίζει τον δεύτερο παίκτη, μπορεί πλέον ακόμα και να φέρνει αντικείμενα, όπως νομίσματα ή να επιτεθεί στους εχθρούς. Προφανώς και δεν πρόκειται για κανονικό co-op τύπου New Super Mario Bros. Wii, αλλά είναι μια καλή ιδέα για να μένει απασχολημένος και να νιώθει ότι συμμετέχει και ένας δεύτερος παίκτης.
Ένα ακόμα στοιχείο που μας το είχε υποσχεθεί ο ίδιος ο Miyamoto-san και από ό,τι φαίνεται κράτησε την υπόσχεσή του, είναι η αύξηση του πήχη της δυσκολίας του παιχνιδιού. Όχι σε σημείο που να καθίσταται unplayable βέβαια, αλλά πλέον δεν θα πρέπει να το θεωρείτε σχεδόν δεδομένο να ολοκληρώσετε την πρώτη σας επίσκεψη σε έναν πλανήτη με το αστεράκι αγκαλιά. Άσε που ειδικά σε κάποια challenges, το επίπεδο ανεβαίνει τόσο, που θα χρειαστεί να ξοδέψετε αρκετό χρόνο, αλλά και ζωές (αν και συνήθως θα έχετε μαζέψει υπεραρκετές) ώστε να κατορθώσετε να φτάσετε ως το τέλος.
"Μπα, τι μας λες, αξιώθηκε ο τεμπέλης ο αδερφός μου να βάλει κι αυτός ένα χεράκι... ή ένα μουστάκι, έστω..."
Στην αντίπερα όχθη όμως, έχουν γίνει και προσπάθειες να μην κοπούν και εντελώς οι γέφυρες με τους λιγότερο ικανούς παίκτες, ώστε το παιχνίδι να είναι εξίσου προσιτό από τους hardcore μέχρι τους εντελώς περιστασιακούς gamers που έσωσαν για τελευταία την πριγκίπισσα πριν από 20 χρόνια. Αφενός στο πακέτο του παιχνιδιού συμπεριλαμβάνεται και ένα συνοδευτικό επεξηγηματικό DVD που αναλαμβάνει να παρουσιάσει στους αρχάριους όλες τις βασικές λειτουργίες του παιχνιδιού (το ότι το Wii δεν μπορεί να λειτουργήσει ως DVD player είναι ένα θέμα, αλλά όπως λέει κι ο Χάρης «ας φανεί και μια φορά χρήσιμο στα Nintendo fanboys το PS3…»). Παράλληλα, όπως είχε ανακοινωθεί επιστρέφει το –αμφιλεγόμενο μεν, προαιρετικό δε- σύστημα Super Guide (πλέον Cosmic Spirit Guide, αφού βγαίνει να σας βοηθήσει μια σκιώδης Rosalina) που είχαμε πρωτοδεί στο New Super Mario Bros. Wii, ενώ πολλά επίπεδα διαθέτουν και προαιρετικά βιντεάκια με hints για το πώς να περάσετε κάποια δύσκολα σημεία. Προσωπικά, θεωρώ πως αυτή είναι μια αρκετά σοφή και ευπρόσδεκτη λύση, αφού και ο casual θα είναι σε θέση να χαρεί το παιχνίδι και ο πιο ψαγμένος/ικανός/ποζεράς δεν θα το θεωρήσει dumbed-down.
Στον τεχνικό τομέα, δεν μπορώ να πω πως παρατήρησα σημαντικές διαφορές σε σχέση με τον προκάτοχό του, αν και μεταξύ μας, αμφιβάλλω αν το κακόμοιρο το Wii μπορεί να δώσει κάτι παραπάνω. Άλλωστε το πρώτο SMG είναι ίσως ότι ομορφότερο έχουμε δει στην κονσόλα της Nintendo. Μπορεί να μην υπάρχουν εκατομμύρια πολύγωνα ή πρωτοποριακά εφέ, αλλά από καλλιτεχνικής πλευράς, τα τοπία βγάζουν αυτή την παραμυθένια αίσθηση που θα περιμέναμε από ένα Mario. Άσε που ορισμένα από τα εφέ, όπως των νερών ή τριχωμάτων, βάζουν κάτω ακόμα και τίτλους άλλων κονσολών.
Ομοίως και με το soundtrack, το οποίο και αυτό μας ταξιδεύει σε άλλες εποχές, όταν μπορούσες να χαίρεσαι τόσο μαγευτικά παιχνίδια, χωρίς οι γύρω σου να σε θεωρούν φλώρο γιατί δεν παίζεις μαζί τους online το τελευταίο σούπερ-γουάου-Φου-Που-Σου.
"Ναι, βρε κοπελιά, να με βοηθήσεις. Αλλά βάλε κι εσύ κάτι πιο φωτεινό επάνω σου να σε βλέπουμε. Θα σε πατήσουμε καμιά ώρα και δεν θα το θέλουμε κιόλας..."
Πριν κλείσω θέλω να σχολιάσω λίγο τη βαθμολογία. Είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιώ την ανώτατη(;) βαθμίδα της κλίμακας αξιολόγησης του byteme, όμως ειλικρινά, δεν νιώθω καθόλου ενοχές. Ξέρω ότι οι Ninty/Mario haters (Χαρούλη;) θα αρχίσουν τις απαξιωτικές θεωρίες συνομωσίας ότι το έκανα γιατί είμαι Ninty/Mario fanboy και ακόμα και εξομοιωτή πλεξίματος με τον Mario να έπαιζα θα του έβαζα 11+ ή ότι μου έταξε ο Μιγιαμότος θέση στα κεντρικά της Nintendo. Άλλοι μπορεί να ισχυριστούν ότι επηρεάστηκα από τα υπόλοιπα μέσα που το εκθείασαν λόγω ονόματος ή ότι αυτή τη στιγμή μιλάει περισσότερο ο πρόσκαιρος ενθουσιασμός του 11χρονου Νοτούλη που νομίζει ότι ξαναπαίζει το πρώτο Super Mario Bros. στο NES, παρά η νηφάλια κρίση μου. Εγώ όμως θα προ(σ)καλέσω όλους αυτούς, να τα ξαναπούμε σε μια δεκαετία, όταν το hype θα έχει ξεφτίσει, η επίδραση του ναρκωτικού που λέγεται Miyamoto-σίνη θα έχει περάσει και το Super Mario Galaxy 2 θα συνεχίσει να βρίσκεται εκεί ψηλά. Ένα υπέρλαμπρο άστρο στο γαλαξία από τα αριστουργήματα που σχηματίζουν τη φάτσα ενός κοντόχοντρου υδραυλικού, που παρόλο που κάνει κάθε φορά τα ίδια και τα ίδια σαν να ακολουθεί τη μέρα της μαρμότας, τα κάνει τόσο διαφορετικά, αλλά και με τέτοια τελειότητα, που είσαι σίγουρος ότι δεν πρόκειται να βαρεθείς να σώζεις αυτή την αφελή και αχάριστη πριγκίπισσα, ούτε μετά από 1315 φορές…
Ίσως το καλύτερο level design που έχουμε δει σε videogame, πιθανότατα το κορυφαίο τρισδιάστατο platform όλων των εποχών, ευπρόσδεκτη η προσθήκη του Yoshi και των νέων power-ups, αυξημένο επίπεδο δυσκολίας, από τα ομορφότερα γραφικά και soundtrack που έχουμε δει/ακούσει στο Wii
Δεν διαφοροποιείται σε μεγάλο βαθμό από το πρώτο SMG (αν μπορεί δηλαδή αυτό να το πει κανείς αρνητικό…)
Ο Μεγάλος Ξεβουλωτής επιστρέφει στο Διάστημα!10βαθμολογία χρηστών 9
byteme_στο_youtube
Τρέιλερ που επιδεικνύει κάποια από τα νέα στοιχεία του Super Mario Galaxy 2, όπως το αναβαθμισμένο co-op, το Cosmic Guide, τον Cloud Mario κ.λπ.
Σχόλια