«Ἀλλά θαρρῶμεν, ὦ φιλότης, μέγα τῶν τοιούτων ἀλεξιφάρμακον ἔχοντες τήν ἀλήθειαν καί τόν ἐπί πᾶσι λόγον ὀρθόν, ᾧ χρωμένους ἡμᾶς μηδέν μή ταράξῃ τῶν κενῶν καί ματαίων τούτων ψευσμάτων.»
ΛΟΥΚΙΑΝΟΥ Φιλοψευδής ἤ Ἀπιστῶν, 40
«Ἀριστοτέλης ἐρωτηθείς διά τί τῶν καλῶν ὁ ἔρως; ‘τυφλοῦ’ εἶπεν ‘ἡ ἐρώτησις’.»
ΣΤΟΒΑΙΟΥ Ἀνθολόγιον, Ὑπέρ κάλλους ξε’, 14
«Ἀρίστιππος ὁ Κυρηναῖος φιλόσοφος ἐρωτηθείς εἰ ὁ ἔρως ἕνεκα τῆς συνουσίας γίγνεται, ‘οὔτ’ ἔφη ‘διά τοῦτο οὔτ’ ἄνευ τούτου.’»
ΣΤΟΒΑΙΟΥ Ἀνθολόγιον, Περί Ἀφροδίτης κ.τ.λ. ξγ’, 32
«ἄμεινον ἐπαίτην ἤ ἀπαίδευτον εἶναι ˙ οἱ μέν γάρ χρημάτων, οἱ δ’ἀνθρωπισμοῦ δέονται.»
ΑΡΙΣΤΙΠΠΟΣ, Διογένους Λαερτίου Βίοι καί γνῶμαι τῶν ἐν φιλοσοφιᾳ εὐδοκιμησάντων, 70
«…οἱ χρήσιμα ἀναγινώσκοντες εἰσί σπουδαῖοι.»
ΑΡΙΣΤΙΠΠΟΣ Διογένους Λαερτίου κ.τ.λ., 71
«ἐρωτηθείς ὑπό τινός τί αὐτοῦ ὁ υἱός ἀμείνων ἔσται παιδευθείς, ‘και εἰ μηδέν ἄλλο,’ εἶπεν, ‘ἐν γοῦν τῷ θεάτρῳ οὐ καθεδήσεται λίθος ἐπί λίθῳ.’»
«συνιστάντος τινός αὐτῷ υἱόν ᾔτησε πεντακοσίας δραχμάς ˙ τοῦ δ’εἰπόντος, ‘τοσούτο δύναμαι ἀνδράποδον ὠνήσασθαι,’ ‘πρίω,’ ἔφη, ‘καί ἕξεις δύο.’»
ΑΡΙΣΤΙΠΠΟΣ Διογένους Λαερτίου κ.τ.λ., 72
«Ἑν οἶδα, ὅτι οὐδέν οἶδα»
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
«μηδ’αὐτό τοῦτ’ εἰδέναι ὅτι οὐδέν οἶδε»
ΜΗΤΡΟΔΩΡΟΣ Ο ΧΙΟΣ, Διογένους Λαερτίου κ.τ.λ., ΙΧ, 158
«Το τελικό μυστήριο είναι ο εαυτός μας. Ακόμα κι αν ζύγιζε κανείς τον ήλιο σε μια ζυγαριά, μέτραγε τα βήματα της σελήνης και χαρτογραφούσε τους εφτά ουρανούς απ’ άστρο σε άστρο, πάλι θα έμενε ο εαυτός του. Ποιός μπορεί να υπολογίσει την τροχιά της ψυχής του;»
Όσκαρ Γουάιλντ, De Profundis(Εκ βαθέων), μτφρ. Λ. Θεοδωρακόπουλου, εκδ. Ζαχαρόπουλος, Αθήνα 1986, 131
«Φιλοσοφώ σημαίνει ότι ξανακάνω κάτι πρόβλημα. Ενώ, δηλαδή, κατά την ‘κοινή αντίληψη’ ένα θέμα είναι ξεκαθαρισμένο, διευθετημένο, λυμένο, εγώ το ξανακάνω πρόβλημα. Πώς; Το σκέπτομαι πάλι από την αρχή.»
Ε. Π. ΠΑΠΑΝΟΥΤΣΟΣ, Η ηθική συνείδηση και τα προβλήματα της, εκδ. Γαλαξία, Αθήνα 1970, 12
«Οὐ γάρ αὐτός εὐπορῶν τούς ἄλλους ποιῶ ἀπορεῖν, ἀλλά παντός μᾶλλον αὐτός ἀπορῶν, οὕτως καί τούς ἄλλους ποιῶ ἀπορεῖν»
ΣΩΚΡΑΤΗΣ, Πλάτωνος Μένων 80c
«Ο φιλόσοφος δεν κατάφερε ποτέ να σταθεί στον κόσμο χωρίς απορία και θαυμασμό. Δεν κατάφερε ποτέ να συνηθίσει τον κόσμο. Για έναν ή για μία φιλόσοφο, ο κόσμος εξακολουθεί να είναι κάτι ακατανόητο, κάτι μυστηριώδες και αινιγματικό. Οι φιλόσοφοι, λοιπόν, και τα μικρά παιδιά έχουν κάτι κοινό. Με άλλα λόγια, ο φιλόσοφος μένει, για όλη του τη ζωή, παιδί και συνεχίζει, όσο ζει, να θαυμάζει και να απορεί με τον κόσμο, όπως κι ένα παιδί.»
J. GAARDER, Ο κόσμος της Σοφίας, μτφρ. Μ. Αγγελίδου, εκδ. Νέα Σύνορα, Αθήνα 1994, 31
«Για την ιστορία της δυτικής σκέψης η αρχαία Ελλάδα αποτέλεσε ό,τι για το σύμπαν υπήρξε το Μπιγκ Μπανγκ, δηλαδή η μεγάλη έκρηξη από την οποία θεωρείται ότι προέκυψαν οι γαλαξίες και οι αστερισμοί.»
Luciano de Crescenzo, Storia della filosofia greca, μτφρ. Π. Σκόνδρα, εκδ. Οδυσσέας, Αθήνα 2004, 16
Σχόλια