του Φίλιππου Τσίτου
με τους Aντώνη Καφετζόπουλο, Θεοδώρα Τζήμου, Χρήστο Στέργιογλου
Υπόθεση:
Ο Σωτήρης είναι ένας μοναχικός άντρας γύρω στα 50 που εργάζεται σαν αστυνομικός προανακριτής στην Αθήνα. Καθημερινά ξεβράζονται στο γραφείο του συρφετοί παρανόμων κι εκείνος πρέπει να αποφασίζει για την ζωή τους. Μια ωραία ημέρα ο Σωτήρης αποφασίζει ότι μπούχτισε πια να καταδικάζει αδίκως τους ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή έτσι το θέλει ο Νόμος. Θα γίνει δίκαιος!! Πρεζόνια, πόρνες, και όλων των ειδών οι απόκληροι, θα επιστρέφουν στην καθημερινότητα για μία δεύτερη ευκαιρία.
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΑΙΝΙΑΣ
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
Aντώνης Καφετζόπουλος, Θεοδώρα Τζήμου, Χρήστος Στέργιογλου
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία: Φίλιππος Τσίτος
Σενάριο: Φίλιππος Τσίτος, Δώρα Μασκλαβάνου
Παραγωγή: Aλεξάνδρα Μπουσίου
Φωτογραφία: Πολυδεύκης Κυρλίδης
Μοντάζ: Δημήτρης Πεπονής
Μουσική: Jose Van der Schoot
Διανομή: Feelgood Entertainment
Χώρα Παραγωγής: ΕΛΛΑΔΑ
Γλώσσα: Ελληνικά
Έτος Παραγωγής: 2011
Διάρκεια: 118'
Εταιρείες Παραγωγής: Wrong Men, Nova (συμπαραγωγή)
Η Δώρα είναι γύρω στα 40. Ειναι μόνη, κάνει ότι δουλειά βρεί μπροστά της και γενικώς κάνει ότι μπορει. Τη μία καθαρίζει γραφεία, την άλλη δουλεύει κομπάρσος, την τρίτη κλέβει μπριζόλες απο το σουπερ μάρκετ. Τα αποθέματα αλληλεγγύης της έχουν στερέψει. Δεν της καίγεται καρφί για κανέναν!
Προσπαθώντας σώνει και καλά να αποδείξει την αθωότητα ενός ακόμα χτυπημένου απο τη μοίρα ο Σωτήρης θα φτάσει στα άκρα. “Το δάχτυλο μου δεν υπάκουσε στο μυαλό μου” θα πει μετά, αλλά τι σημασία έχει; Και σαν να μην έφτανε αυτό, μάρτυρας του φόνου είναι η Δώρα. Από αυτήν τη γυναίκα λοιπόν πρέπει να περιμένει βοήθεια ο Σωτήρης;
Γενικά, την έχει πατήσει άσχημα. Αποφασίζει να ομολογήσει τον φόνο, όμως το θάρρος του τον εγκαταλείπει την κρίσιμη στιγμή. Στην απελπισία του εντοπίζει την Δώρα και της εξομολογείται τα πάντα: το υπαρξιακό του αδιέξοδο, την μοναξιά του, την ανεξήγητη ανάγκη του να γίνει δίκαιος, την «ανυπακοή του δακτύλου του στην σκανδάλη», τον φόνο. Προς έκπληξή του η Δώρα δεν τον προδίδει. Αυτό τώρα τί σημαίνει; Είναι κι αυτή ένας τίμιος άνθρωπος που τον πίστεψε; Μια αδελφή ψυχή; Ή το έκανε για να κρατήσει ανενόχλητη ένα χρηματικό ποσό που χάθηκε μυστηριωδώς από τον τόπο του εγκλήματος; Η Δώρα πάλι δε μπαίνει σε τέτοια διλήμματα. Δεν τη νοιάζει το προσωπικό δράμα του Σωτήρη. Τον συμπαθεί και τα λεφτά δεν της πέσαν άσχημα.
Ο δίκαιος Σωτήρης και η άδικη Δώρα αρέσουν ο ένας στον άλλο. Αλλά άλλο ο έρωτας και άλλο η δικαιοσύνη. Μπορεί ο Σωτήρης να αποδεχτεί τον έρωτα της Δώρας μαζί τον χαρακτήρα της όταν ανακαλύπτει ότι του είπε ψέματα; Και τι θα κάνει με τις τύψεις του; Δίκαια ή άδικα σκότωσε έναν άνθρωπο; Πρέπει ή δεν πρέπει να πληρώσει; Κι ο έρωτας; Τι κάνουμε τώρα με τον έρωτα;
Σκηνοθετικό σημείωμα
Με τον ‘Άδικο Κόσμο’ δεν θέλουμε να αναπαραγάγουμε την πραγματικότητα που μας περιβάλει. Θέλουμε να δημιουργήσουμε έναν κόσμο. Έναν κόσμο που θα αντανακλά την πραγματικότητα με τέτοιο τρόπο, ώστε να μεταδίδει στον θεατή την ουσία κάθε στιγμής και κάθε χαρακτήρα. Με δυο λόγια, δεν θέλουμε απλώς να μεταδώσουμε συναισθήματα. Θέλουμε αυτά τα συναισθήματα να είναι όσο πιο ειλικρινή γίνεται. Έχοντας σαν γενική γραμμή την αφαίρεση (στα χρώματα, την αρχιτεκτονική των χώρων, την υποκριτική), με επιμελές στυλιζάρισμα των εικόνων, με πολύ λιτή κινηματογράφηση και πολύ απλές συνθέσεις κάδρων, θέλουμε να αναζητήσουμε την ειλικρίνεια των συναισθημάτων, όπως συμβαίνει στους πίνακες του Edward Hopper.
Ο ‘Άδικος Κόσμος’ είναι μια τραγικότατη κωμωδία για το πως οι άνθρωποι αδικούν ο ένας τον άλλο επειδή είναι δυστυχείς.
Με ύφος που θυμίζει τα γαλλικά filmes policiers σε συνδυασμό με ένα ξερό, διακριτικό χιούμορ, η ιστορία διηγείται το παράδοξο της αναζήτησης της ευτυχίας σε λάθος σημεία στις λάθος στιγμές και την βαθιά υπαρξιακή αγωνία που προκύπτει όταν διαπιστώνουμε ένα τέτοιο λάθος στη ζωή μας.
Είτε από αδυναμία όπως ο Σωτήρης, είτε από ανάγκη όπως η Δώρα, οι ήρωες της ιστορίας βρίσκονται όλοι στην ίδια παγίδα: ανέχονται μια ζωή που δεν τους αρέσει και θα ήθελαν μια άλλη που δεν ξέρουν καν πως μοιάζει.
Ο Σωτήρης, αυτός ο εσωστρεφής, μοναχικός προανακριτής, παίρνει μια μέρα ανάποδες στροφές κι αποφασίζει να γίνει δίκαιος. Όχι τόσο για να παίξει τον Ρομπέν των δασών αλλά για να αντιδράσει στο αδιέξοδο της προσωπικής του ζωής. Ο αγώνας του να ξεφύγει ξεκινά με αυτόν τον αυτοκαταστροφικό τρόπο. Προκαλεί έτσι ένα γαϊτανάκι από δικαιολογημένες αδικίες. Κάθε ήρωας θεωρεί για τον εαυτό του δίκαιο, κάτι το οποίο αδικεί κάποιον άλλο. Έτσι όλοι έχουν δίκιο. Και άδικο φυσικά.
Η λύση του κουβαριού της ζωής του Σωτήρη είναι μπροστά στα μάτια του. Δεν έχει παρά να πάρει το καπελάκι του, να εγκαταλείψει τη ζωή που κάνει και να αναζητήσει μια άλλη. Όμως πόσο εύκολο είναι να αναγνωρίσει κανείς τη λύση όταν αυτή είναι μπροστά στα μάτια του; Και πόσο δύσκολο είναι να την πραγματοποιήσει; Πόσοι είναι εκείνοι που τελικά καταφέρνουν να αλλάξουν τη ζωή τους;
Πάντως ο Σωτήρης, για να το καταφέρει αυτό θα χρειαστεί να περάσει από σαράντα κύματα. Θα φτάσει μέχρι το σημείο να σκοτώσει, να προδοθεί από εκείνους που μέχρι τότε βοηθούσε σαν καλός Σαμαρείτης και να ερωτευθεί μια κυνική εγωίστρια.
Φίλιππος Τσίτος
http://www.myfilm.gr/7285
Σχόλια