Έχοντας υπόψη μας τα παραπάνω, το Shadow of Mordor είναι μια πραγματικά εντυπωσιακή κυκλοφορία. Όχι επειδή είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί, ούτε επειδή πρόκειται για έναν αψεγάδιαστο τίτλο. Το Shadow of Mordor είναι όμως τόσο έξυπνα, στρωτά και λογικά υλοποιημένο που πραγματικά σε κάνει να απορείς γιατί δεν είχαμε δει μέχρι σήμερα έναν παρόμοιο τίτλο. Με σχετικά απλό τρόπο, το Shadow of Mordor καταφέρνει να συνδυάσει την ατμόσφαιρα και τη μυθολογία της Μέσης Γης με τους συναρπαστικούς και άμεσα ικανοποιητικούς μηχανισμούς ενός ελεύθερου παιχνιδιού δράσης, δημιουργώντας έτσι μια εμπειρία που προσφέρει τα καλύτερα στοιχεία δύο διαφορετικών κόσμων σε ένα γοητευτικό σύνολο. Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, το Shadow of Mordor λύνει εύκολα το θέμα των μηχανισμών του, καθώς πατάει επάνω στην έτερη μεγάλη επιτυχία της Warner Bros για αυτήν τη γενιά, τη σειρά Arkham.
Ο πρωταγωνιστής του παιχνιδιού είναι ο Talion, ένας μάλλον επίπεδος κεντρικός χαρακτήρας, με την έννοια ότι αποτελεί σύνθεση όλων των ηρωικών περιπλανητών που έχουμε γνωρίσει στα έργα του Τόλκιν. Φανταστείτε έναν λίγο πιο βασανισμένο Aragorn που του σφάζουν γυναίκα, τέκνα κλπ. και είστε μέσα. Ωστόσο, μέσα από μια σειρά γεγονότων που ξεδιπλώνονται στα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού, ο ήρωας αποκτά διπλή υπόσταση, καθώς αναγκάζεται να μοιραστεί το σώμα του με το πνεύμα ενός άρχοντα των Ξωτικών, από μια άλλη εποχή της Μέσης Γης. Είναι μια μικρή παραλλαγή που κάνει μια μεγάλη διαφορά. Αφενός, παρόλο που γνωρίζουμε την ιστορία του Talion, δεν ξέρουμε καν ποιος είναι ο επισκέπτης του, παρόλο που δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι είναι ισχυρός. Εννοείται ότι η ταυτότητά του αποκαλύπτεται αργότερα, στην πορεία της ιστορίας. Αφετέρου, η σύμπραξη μεταξύ ενός υλικού και ενός πνευματικού ήρωα επιτρέπει στους σχεδιαστές του παιχνιδιού να εφοδιάσουν τον παίκτη με ορισμένες πολύ ενδιαφέρουσες δυνάμεις, καθώς ο ranger ειδικεύεται στη μάχη σώμα με σώμα και στο stealth, ενώ το πνεύμα στις μάχες από απόσταση και στον εκφοβισμό των αντιπάλων. Εννοείται ότι οι πόντοι εμπειρίας που συγκεντρώνει ο παίκτης από την ιστορία δεν αρκούν για να αποκτήσει όλες τις δυνάμεις (παρόλο που ορισμένες ξεκλειδώνονται μόνο αφού ολοκληρωθούν ορισμένα κομμάτια της ιστορίας). Όποιος θέλει να δοκιμάσει τα πάντα, θα πρέπει να εξερευνήσει τον κόσμο και να δοκιμάσει την τεράστια ποικιλία των προκλήσεων που θα βάλει στον δρόμο του το παιχνίδι.
Ευτυχώς, αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα. Ακόμα και στην αρχή του παιχνιδιού, ο ήρωας καλύπτει αποστάσεις με ικανοποιητική ταχύτητα, ενώ ο κόσμος είναι τόσο ασφυκτικά γεμάτος με προκλήσεις, εχθρούς και παρακάμψεις που πάντα θα υπάρχει κάτι που θα τραβήξει την προσοχή σου. Για την ακρίβεια, ο κόσμος είναι τόσο πυκνοκατοικημένος που ακόμη και αν βάλετε στόχο να ασχοληθείτε μόνο με τις αποστολές της ιστορίας, θα δυσκολευτείτε να φτάσετε στον προορισμό σας χωρίς να παρασυρθείτε σε κάποια άλλη ενέργεια. Αυτή η ενέργεια μπορεί να είναι μια γρήγορη αποστολή που θα σας δώσει τα εφόδια που χρειάζεστε για να αναβαθμίσετε τα όπλα σας (ναι, πέρα από τις δυνάμεις του χαρακτήρα, αναβαθμίζονται και τα όπλα με διάφορους τρόπους, ανάλογα με τον τρόπο παιχνιδιού του παίκτη), η απελευθέρωση κάποιων σκλάβων που υποφέρουν άδικα μπροστά στα μάτια σας, η αναζήτηση ενός κειμηλίου από την ιστορία της περιοχής ή ένα προκλητικό Ορκ που κουβαλά μαζί του χρήσιμες πληροφορίες.
Αυτές οι πληροφορίες είναι η ρίζα ενός αρκετά ενδιαφέροντος συστήματος που έχει προσθέσει η Monolith στο παιχνίδι με στόχο να κάνει πιο ενδιαφέρουσες τις συνεχείς μάχες και την όλη εμπειρία λίγο πιο απρόβλεπτη. Το σύστημα αποκαλείται Nemesis και υποτίθεται ότι, παράλληλα με την πρόοδο του ήρωα, παρακολουθεί και την πρόοδο των δυνάμεων του Sauron. Με λίγα λόγια, αυτό σημαίνει ότι τα πιο δυνατά από τα Ορκ που δρουν στην περιοχή μάχονται διαρκώς μεταξύ τους με έπαθλο την προαγωγή τους στις τάξεις των στρατευμάτων του Κακού. Ο παίκτης μπορεί να συναντήσει αυτούς τους λοχαγούς των Ορκ τυχαία στο δρόμο του ή να αποφασίσει να διακόψει κάποια από τις προσπάθειές τους να κερδίσουν περισσότερη επιρροή με αποστολές μικρής διάρκειας που εμφανίζονται σταδιακά στο χάρτη. Αν καταφέρουν να φέρουν σε πέρας τις ενέργειές τους, οι λοχαγοί αυτοί γίνονται πιο ισχυροί, ενώ το ίδιο συμβαίνει αν καταφέρουν να σκοτώσουν τον παίκτη. Όσο πιο δυνατός έχει γίνει ο λοχαγός, τόσο πιο δύσκολο είναι να ηττηθεί, αν δεν γνωρίζει ο παίκτης τις αδυναμίες του. Ο μόνος τρόπος για να μάθει τις αδυναμίες του, είναι να τον πολεμήσει (πράγμα που μπορεί να αποδειχθεί πολύ οδυνηρό, αν έχει υψηλό επίπεδο) ή να συλλέξει πληροφορίες ανακρίνοντας άλλα Ορκ.
Πέρα από το γεγονός ότι η εκτέλεση των λοχαγών σκορπίζει τις συγκεντρωμένες δυνάμεις των Ορκ, το όλο σύστημα δημιουργεί μερικές πολύ ωραίες στιγμές. Πρώτα από όλα, υπάρχει η πιθανότητα να πέσουν χρήσιμα λάφυρα: η εκτέλεση ενός λοχαγού ανταμείβεται πάντα με έναν ρούνο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ενίσχυση ενός από τα τρία όπλα του ήρωα. Υπάρχουν τεράστιες διαβαθμίσεις στη σπανιότητα, τη δύναμη και τη χρησιμότητα των ρούνων, πάντα σύμφωνα με τις τακτικές που προτιμά ο παίκτης. Δεύτερον, η πτώση ενός λοχαγού δημιουργεί ένα κενό εξουσίας που θα πληρωθεί από άλλα, πιο άπειρα Ορκ. Από την άλλη πλευρά, σε περίπτωση που ο παίκτης αποτύχει, το Ορκ που τον σκότωσε θα πάρει άμεσα προαγωγή και θα αρχίσει να ανεβαίνει κι αυτό στην ιεραρχία. Δεν μπορείτε να φανταστείτε την οργή που νιώθεις όταν, μετά από μια επική μάχη ενάντια σε οκτώ Ορκ και δύο λοχαγούς, καταφέρνει τελικά να σε ρίξει κάτω ένας απλός πεζικάριος, ο οποίος όχι μόνο πανηγυρίζει θρασύτατα και προκλητικά, αλλά καταλήγει μετά από μερικές ώρες να γίνει πανίσχυρος λόγω συγκυριών! Όταν τελικά καταφέρεις να τον προλάβεις και να τον νικήσεις, η μάχη που προκύπτει είναι σχεδόν το ίδιο ικανοποιητική με μια εξίσου επική στιγμή που όλοι θυμόμαστε.
Αυτό από μόνο του είναι ένα τεράστιο επίτευγμα, το οποίο μετριάζεται μόνο ελάχιστα από ορισμένα ενοχλητικά θέματα, όπως είναι ο σχετικά μικρός χάρτης του παιχνιδιού και το κάπως μονότονο σκηνικό που τον κάνει να μοιάζει ακόμη πιο μικρό. Βέβαια, πρόκειται για τη Μόρντορ και μάλιστα σε μια εποχή που δεν έχει γίνει ακόμη κατάμαυρη, επομένως και πάλι καλά. Επίσης, υπάρχουν αρκετές ασυνέπειες στο ΑΙ. Οι λοχαγοί είναι αρκετά έξυπνοι και χρησιμοποιούν σωστά τα όπλα και τις δυνάμεις τους, αλλά οι μικρότεροι στρατιώτες είναι τόσο επιρρεπείς στο stealth και σταματούν την καταδίωξη τόσο γρήγορα που καταντάει γελοίο. Βέβαια, σε μεγάλες ομάδες τα πράγματα σοβαρεύουν πολύ και γενικά το Shadows of Mordor δεν είναι εύκολο παιχνίδι, καθώς προτιμά τα συνεχή respawns από το να αφήσει άδειο ένα κομμάτι του χάρτη.
Ανακεφαλαιώνοντας, το Shadows of Mordor αξίζει, κυρίες και κύριοι. Η υλοποίηση της μυθολογίας, οι προσεγμένοι μηχανισμοί, τα όμορφα γραφικά και οι επικότατες μάχες συνθέτουν μια εμπειρία που προτείνεται άνετα σε όλους τους λάτρεις των παιχνιδιών δράσης. Η Monolith είναι μια ομάδα που έχει καταθέσει τα διαπιστευτήριά της εδώ και καιρό, έστω και αν ασχολείται για πρώτη φορά με αυτό το είδος παιχνιδιού. Υποπτεύομαι ότι θα έχουμε κι εδώ μια περίπτωση Rocksteady: δηλαδή μια έμπειρη, ταλαντούχα, αλλά τεχνοκρατική ομάδα ανάπτυξης που θα αποκτήσει επιτέλους μια "δική" της σειρά μέσω του licensing. Προς μεγάλη χαρά των φίλων του Τόλκιν και της Μέσης Γης.
ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ
Το πρώτο πραγματικό μπλοκμπάστερ με θέμα τη Μέση Γη. Υπέροχοι μηχανισμοί, επική διάθεση και καλή ιστορία.
ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ
Ελαφρώς μονότονος κόσμος, το κομμάτι του stealth θα ήταν πιο απολαυστικό με λίγο καλύτερο ΑΙ. Αν σας εκνευρίζουν τα respawns, προμηθευτείτε χάπια πριν παίξετε.
http://www.byteme.gr/game-review/middle-earth-shadow-of-mordor
Σχόλια