Ο Ηρακλής επιστρέφει από τον Κάτω Κόσμο, όπου είχε πάει για φέρει τον Κέρβερο, και ανακαλύπτει ότι η οικογένειά του έχει καταδικαστεί σε θάνατο από τον Λύκο, που βασιλεύει παράνομα στη Θήβα. Θριαμβεύει σκοτώνοντας τον Λύκο, όμως ένθεη μανία, σταλμένη από την Ήρα, τον στρέφει ενάντια στην οικογένειά του. Όταν θα συνειδητοποιήσει ότι, μέσα στην τρέλα του, έχει σκοτώσει τη γυναίκα και τα παιδιά του, ο τραγικός ήρωας θα βυθιστεί στην απελπισία και στην απόγνωση.
Για την παράσταση
HΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ
«..για να εξανθρωπίσει λέει τη γη!..»
( Αμφιτρύων, πρόλογος. στιχ. 20)
Ο Ηρακλής μοιάζει να έρχεται από την τελευταία ελληνική γενιά – πριν! Αρκετά πριν από το σήμερα – που πίστευε και αγωνιζότανε για Ιδέες.. Για να προδοθεί τελικά από φίλους και από εχθρούς. Και με αυτή την απόλυτη γεύση της προδοσίας να οδηγηθεί στην καταστροφή. Και μετά να προσπαθήσει το θάνατο.
Η Ιστορία έχει μόνο μια ελπίδα να ξανακερδηθεί στη συνείδηση όταν τα γεγονότα προσκρούσουν στα βράχια: Όταν μας συμμαζεύει για να μας αφηγηθεί τον εαυτό της.
Η Ελπίδα δε βρίσκεται στην Ιστορία
Βρίσκεται στην Αφήγηση
Μιχαήλ Μαρμαρινός
Σχόλια