Ενας νέος, αρχαίος, ψηφιακός κόσμος

Εγκαινιάστηκε πρόσφατα το Ψηφιακό Μουσείο της Ακρόπολης, που για πρώτη φορά σε ελληνικό μουσειακό ιστότοπο προβάλλει το σύνολο των εκθεμάτων του. Παρότι όλοι είμαστε πλέον έμπειροι «ταξιδιώτες» εικονικών πλοηγήσεων, αποτελεί μια πραγματική έκπληξη. Ο επισκέπτης θα ξαφνιαστεί από τις νέες οπτικές που προτείνονται και είναι σίγουρο ότι θα θέλει να ξαναπεράσει τη διαδικτυακή πύλη του χωρίς αυτό να σημαίνει, φυσικά, ότι δεν θα ξαναβρεθεί στο μουσείο όταν αυτό ανοίξει τις πύλες του. 

«Οι έρευνες των μουσείων έχουν δείξει ότι ύστερα από μια ενδιαφέρουσα ψηφιακή περιήγηση, ενδυναμώνεται η επιθυμία του θεατή να επισκεφθεί το μουσείο ζωντανά και να δει τα αντικείμενα των φωτογραφιών από κοντά», μας λέει η Σταματία Ελευθεράτου, διευθύντρια συλλογών και εκθέσεων Μουσείου Ακρόπολης, με την οποία συνομιλούμε με αφορμή το πρόγραμμα «Δημιουργία Ψηφιακού Μουσείου Ακρόπολης» που ολοκληρώθηκε πολύ πρόσφατα. Ο νέος ιστοχώρος (www.theacropolismuseum.gr) παρουσιάζει το μουσείο και τους εκθεσιακούς του χώρους, δίνει πληροφορίες για την επίσκεψη, τις περιοδικές εκθέσεις, τις δράσεις, τις εκδηλώσεις, τις σχολικές και οικογενειακές δραστηριότητες, την έρευνα, τη συντήρηση, τις νέες τεχνολογίες. Και για πρώτη φορά σε ελληνικό μουσειακό ιστότοπο, προβάλλει το σύνολο των εκθεμάτων του καθιστώντας τα προσβάσιμα στην παγκόσμια κοινότητα.

Τα 2.156 έργα που περιλαμβάνει σήμερα το site, στα οποία θα προστεθούν σταδιακά και αυτά που φυλάσσονται στις αρχαιολογικές αποθήκες του μουσείου, συνοδεύονται από εκτενείς περιγραφές, διαδραστικό γλωσσάρι, βιβλιογραφία, φωτογραφίες, σχέδια και σε πολλές περιπτώσεις βίντεο. «Τίποτε δεν υποκαθιστά την εμπειρία που βιώνει ο επισκέπτης σε έναν μουσειακό χώρο», διευκρινίζει η κυρία Ελευθεράτου, «ωστόσο η πύλη (portal) είναι ένα θαυμάσιο υποκατάστατο, και όχι μόνον στις παρούσες συνθήκες.

Στην ουσία λειτουργεί συμπληρωματικά με τη φυσική επίσκεψη στο μουσείο και ενισχυτικά, ενώ παράλληλα δίνει τη δυνατότητα στο απομακρυσμένο κοινό να αποκτήσει μια πολύ καλή εικόνα για τον χώρο, τη λειτουργία του, τις δράσεις και τις συλλογές του».

Στο σύστημα διαχείρισης συλλογών του μουσείου (MuseumPlus) καταχωρίστηκαν 27.755 ψηφιακά αρχεία που συνδέονται με 10.557 αντικείμενα, ψηφιοποιήθηκαν 496 χειρόγραφα ημερολόγια ανασκαφής, 110.000 φωτογραφίες, 18.410 δελτία καταγραφής κινητών ευρημάτων και 7.500 δελτία συντήρησης. Επίσης φωτογραφήθηκαν 500 εκθέματα από όλες τις όψεις, ενώ 60 από αυτά σαρώθηκαν με τη μέθοδο της ψηφιακής φωτογραμμετρίας. Αυτός ο δυναμικός και πολύπλευρος ιστοχώρος δημιουργεί έναν καινούργιο ψηφιακό κόσμο που προσφέρεται για ανακαλύψεις. Για να «περιπλανηθούμε» με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ζητάμε από την κυρία Ελευθεράτου να μας βοηθήσει με τις γνώσεις της. Η πρώτη της συμβουλή είναι να αφιερώσουμε λίγο χρόνο, προσοχή και όρεξη, επειδή όπως λέει: «Όλη η ζωή του μουσείου επί σχεδόν 12 χρόνια αποτυπώνεται σε αυτή την πύλη». Και επειδή το αποτέλεσμα είναι προϊόν εξειδικευμένης, πολύχρονης και σοβαρής έρευνας.

Η δεύτερη συμβουλή: Να δοκιμάσουμε τα νέα ψηφιακά μέσα, να πειραματιστούμε με τις δυνατότητες της πολυμεσικής τεχνολογίας, να μπούμε στο «παιχνίδι» της αλληλεπίδρασης με τα ψηφιακά εκθέματα. Και εντέλει να αφεθούμε για να μας παρασύρει η ομορφιά τους. Με λίγα λόγια, να «σταθούμε» μπροστά σε εκείνα που μας συγκινούν, όπως θα κάναμε στην πραγματική αίθουσα, και με τον κέρσορά μας να ξεκινήσουμε μια χωροχρονική μεταφορά, με τη βοήθεια των αρχαιολόγων του Μουσείου Ακρόπολης, που έχουν φροντίσει για την έρευνα και την τεκμηρίωση του αρχαιολογικού υλικού.

Η δική μας διαδικτυακή ξενάγηση –με τη βοήθεια της κυρίας Ελευθεράτου και της αναλυτικότατης περιγραφής που συνοδεύει τα εκθέματα– ξεκίνησε από ένα πρόσωπο: το χάλκινο κεφάλι του αγάλματος ενός οπλίτη, μοναδικό δείγμα από τα πολλά χάλκινα αγάλματα που οι Αθηναίοι είχαν αφιερώσει στην Ακρόπολη. Εικονίζει έναν άνδρα με κοντό γένι, παχύ μουστάκι και μάτια από υαλώδες υλικό. Ανήκει ίσως σε κάποιον υψηλόβαθμο πολεμιστή που αφιέρωσε την εικόνα του στο ιερό της θεάς Αθηνάς. Γιατί όμως δεν έχει βρεθεί κάποιο ίχνος από το σώμα του αγάλματος; Από άλλα ελληνικά ιερά γνωρίζουμε ότι στην αρχαιότητα η πρακτική της ανακύκλωσης δεν ήταν άγνωστη. Ισως, λοιπόν, χρόνια μετά την αφιέρωση του γλυπτού, οι υπεύθυνοι του ιερού απέκοψαν το σώμα, ώστε να χρησιμοποιήσουν το μέταλλο στην κατασκευή νέων έργων. Σε ένδειξη σεβασμού, όμως, διατήρησαν το κεφάλι και το έθαψαν στο σημείο όπου βρέθηκε, κοντά στα Προπύλαια.

https://www.kathimerini.gr/culture/561217558/enas-neos-archaios-psifiakos-kosmos/ 

Σχόλια