Όταν πρωτακούσαμε για τον (εντελώς αναμενόμενο) ερχομό του Mario Bros στο 3DS, μας δημιουργήθηκαν μόνο μερικές αφελείς απορίες. Θα είναι 2D «καζουαλιά» α-λά New Super Mario Bros; Μήπως επειδή φτιάχνεται από το στούντιο της Nintendo στο Τόκιο, θα ακολουθήσει τα Super Mario Galaxy; Ή μήπως θα μείνει προσγειωμένο ακολουθώντας τα βήματα ενός πιο «τυπικού» 3D Mario, όπως το Mario 64 ή το Sunshine; Την ίδια περίοδο οι σχεδιαστές της Nintendo προχωρούσαν με το δικό τους πλάνο το οποίο είχε, τελικά, διαφορετικούς στόχους. Το Super Mario 3D Land σχεδιάστηκε για να προάγει την 3D απεικόνιση ενσωματώνοντας τη στην αισθητική αλλά και στους μηχανισμούς του παιχνιδιού. Κατόπιν, καλείται να εξυπηρετήσει το κοινό εκείνο που έχει αναδείξει τα NSMB σε επιτυχίες, δηλαδή τους gamers που ψάχνουν για μια πιο απλή, οικεία εμπειρία δύο διαστάσεων. Και, τέλος, να ικανοποιήσει όσους «καλόμαθαν» με τα εξαιρετικά Mario Galaxy τα τελευταία χρόνια. Όλα αυτά μαζί, σε ένα πακέτο; Και όμως!
Πως φτιάχνεις, ωστόσο, ένα τρισδιάστατο παιχνίδι που να συμπεριφέρεται σαν να είναι δισδιάστατο και να δείχνει εντυπωσιακά... 3D; Μα δημιουργώντας ένα-τρισδιάστατο-περιβάλλον-με-την-απλότητα-ενός-δισδιάστατου-και-την-οπτική-3D-βάθους-duh! Ή πιο απλά, σκεφτείτε το Super Mario 64 με λιγότερη ελευθερία, όπως ας πούμε τα πρώτα Crash Bandicoot της Naughty Dog, αλλά με περισσότερη δημιουργικότητα στο σχεδιασμό. Παράλληλα, η κάμερα «στήνει» τη δράση σε σημεία που να βολεύουν τον παίκτη και να απλοποιούν την εμπειρία, τονίζοντας ταυτόχρονα το βάθος του στερεοσκοπικού εφέ του 3DS. Υπάρχουν φορές που θα δείτε τον Mario να τρέχει σε δισδιάστατο πλάνο την ώρα που στο περιβάλλον εξελίσσεται δράση σε πολλά επίπεδα, σε άλλες περιπτώσεις η κάμερα υιοθετεί μια ισομετρική οπτική γωνία 3/4 για να παρουσιάσει μερικά παζλ που «παίζουν» με τις διαφορές βάθους. Άλλοτε η οπτική γυρίζει πίσω από τον ήρωα, ή ψηλά από πάνω του, αυξάνοντας τον ωφέλιμο χώρο στην οθόνη και δίνοντας πολύ συγκεκριμένη προοπτική για τη δράση (π.χ. ο Mario πέφτει σε ένα γκρεμό και η κάμερα βρίσκεται από πάνω του για να δείξει με ακρίβεια τις πλατφόρμες στις οποίες πρέπει να προσγειωθούμε, ενώ νιφάδες χιονιού ή σταγόνες βροχής γεμίζουν την «κορυφή» της οθόνης με το τρισδιάστατο εφέ).
Σε όλες τις περιπτώσεις πάντως το 3D είναι εξαιρετικά επεξεργασμένο. Η Nintendo χρησιμοποιεί διαφόρων ειδών τρικ για να εμπλουτίσει την εμπειρία, όπως ειδικά δωμάτια όπου τα αντικείμενα φαίνονται μόνο με το εφέ ενεργοποιημένο, ή πανέμορφες τρισδιάστατες «φωτογραφίες» που εμφανίζονται ανάμεσα στους κόσμους του παιχνιδιού και μπορούν να αποθηκευτούν στη μνήμη του συστήματος. Προσφέρεται επίσης για πρώτη φορά στο σύστημα, η επιλογή μεταξύ δύο ειδών 3D. Η πρώτη συγκεντρώνεται στην απεικόνιση του βάθους, ενώ η δεύτερη - και πιο εντυπωσιακή - εστιάζει στα αντικείμενα, έτσι ώστε να φαίνονται πως ξεπετάγονται από την οθόνη.
Όσο εντυπωσιακά και να ακούγονται τα παραπάνω, πάντως, υπάρχουν δύο πολύ σημαντικές παρεμβάσεις ώστε παρά τις πολλές ποιότητες στην οπτική, το ίδιο το gameplay να διατηρεί την απλότητά ως ένα από τα βασικά στοιχεία του. Ο Mario κινείται αισθητά πιο αργά απ΄ ότι στα Mario Galaxy ή ακόμη και τα New Super Mario Bros. Επιπλέον το Super Mario 3D Land εγκαταλείπει για χάρη της ακρίβειας, το κεκτημένο των 3D παιχνιδιών Mario από την εποχή του Super Mario 64: τον αναλογικό χειρισμό! Το παιχνίδι παίζεται με το μοχλό μεν, αλλά με την κατεύθυνση να ορίζεται αποκλειστικά από τους οκτώ άξονες (πάνω, κάτω, αριστερά, δεξιά και οι διαγώνιες), ενώ για να τρέξει ο Mario χρειάζεται... κουμπί - το «Y». Η αλλαγή μετά από τόσα χρόνια είναι λίγο σοκαριστική αλλά μετά από λίγη ώρα συνήθειας συνειδητοποιείς πως ο σχεδιασμός του παιχνιδιού απαιτεί όντως λιγότερη ελευθερία και περισσότερη ακρίβεια. Είπαμε, έχουμε να κάνουμε με ένα 2D παιχνίδι σε... τρισδιάστατη απεικόνιση!
Φυσικά, όπως πράττουν όλα τα παιχνίδια Mario τα τελευταία χρόνια, το Super Mario 3D Land φέρνει προκλήσεις και σκηνικά αναμοχλεύοντας και μιξάροντας στοιχεία από το παρελθόν του. Μουσικά θέματα και πίστες ολόκληρες μεταναστεύουν από το Super Mario Galaxy και επανασχεδιάζονται, ενώ τα γραφικά του παιχνιδιού γενικότερα θυμίζουν μια πιο απλοϊκή εκδοχή των δύο Mario του στούντιο του Τόκιο. Κάποιες αισθητικές πινελιές λοξοκοιτάζουν το Super Mario Bros 3, το Tanooki Suit που μεταμορφώνει τον Mario σε ρακούν παίρνει βασική θέση στο παιχνίδι, ενώ η έπαρση της σημαίας επιστρέφει στο τέλος κάθε πίστας. Υπάρχουν βέβαια και νέα power ups, όπως η προπέλα και το μπούμερανγκ, με τη δική τους χρησιμότητα – ειδικά η πρώτη αξιοποιείται με πολύ διασκεδαστικό τρόπο σε επίπεδα που έχουν σχεδιαστεί για να «ρίχνουν» τον Mario από ψηλά. Μάλιστα δύο power ups είναι φτιαγμένα ειδικά για τους αβοήθητους gamers με το ένα μάλιστα να αναλαμβάνει να... τελειώσει μια πίστα αντί για εσένα, αν έχεις χάσει πάνω από δέκα συνεχόμενες φορές. Τέλος, η προερχόμενη από το New Super Mario Bros πρόκληση με τα τρία κρυμμένα χρυσά νομίσματα σε κάθε πίστα βρίσκει επίσης εφαρμογή εδώ, με πίστες που μερικές φορές φαίνονται υπερβολικά εύκολες αλλά προκαλούν με τη δυσκολία τους, αν προσπαθήσεις να τα βρεις όλα. Γενικότερα, η διάρκεια και το μέγεθος των πιστών συμπίπτει με τα παλιά, φορητά παιχνίδια Mario, ιδανικά για μια γρήγορη «βόλτα» στην τουαλέτα ή μια διαδρομή στο τρένο και το λεωφορείο
Προσπαθώντας να ανακεφαλαιώσω για να δικαιολογήσω και την τελική βαθμολογία του παιχνιδιού, εξέτασα ξανά τα αρνητικά στοιχεία του Super Mario 3D Land. Επανάληψη και δάνεια από τους προκατόχους του; Ναι, αλλά γίνονται με τέτοια χάρη και συμπληρώνονται με νέες ιδέες έτσι ώστε να μην ενοχλούν κανέναν, παρά μόνο τον «κυνικό» gamer. Πιο αργός ρυθμός απ' ότι συνήθως; Σίγουρα, ωστόσο αργά ή γρήγορα το κουμπί του τρεξίματος μένει μόνιμα πατημένο, ακολουθώντας την παράδοση των παλιών φορητών Mario. Ά, και η κατάχρηση του Tanooki Suit μπορεί να εξοργίσει την PETA κάνει το παιχνίδι υπερβολικά εύκολο, τουλάχιστον μέχρι τον πρώτο τερματισμό. Για την ακρίβεια, το υπερβολικά χαμηλό επίπεδο δυσκολίας ήταν ο βασικός προβληματισμός, αφού ένα πρώτο πέρασμα και από τους οκτώ κόσμους του παιχνιδιού κρατά μόνο μερικές ώρες.
Ωστόσο, μετά από αρκετή ενασχόληση και λίγη σκέψη, συνειδητοποιείς πως έχεις, μάλλον, το τέλειο φορητό παιχνίδι Mario και τον πιο ιδανικό σύντροφο που θα μπορούσε να έχει το 3DS. Τέλειο για τα πιτσιρίκια που θα το πάρουν δώρο και θα το κάνουν πάσα στον μπαμπά προς το τέλος που τα πάντα δυσκολεύουν, τέλειο για εκείνους που ψάχνουν το gaming σε «φορητές» δόσεις για να τερματίζουν μια πίστα σε κάθε δεκάλεπτο διάλειμμά τους. Και, φυσικά, τέλειο για τους πιο αφοσιωμένους οπαδούς και «ζόρικους» gamers, που θα μπουν στη διαδικασία να ολοκληρώσουν το παιχνίδι μαζεύοντας όλα τα νομίσματα, συναντώντας έτσι ένα επίπεδο πρόκλησης φτιαγμένο ειδικά για εκείνους. Και όταν το παιχνίδι τελειώσει, και τα τρία γκρουπ θα βρεθούν μπροστά στο τελευταίο δώρο των σχεδιαστών της Nintendo (μυστικό που δε γίνεται να αποκαλύψουμε) το οποίο θα τους κάνει να αρχίσουν ξανά από την αρχή!
ΘΕΤΙΚΑ
Gameplay που σμίγει με απόλυτη αρμονία τα τρισδιάστατα και δισδιάστατα παιχνίδια Mario. Όμορφα, ξεκούραστα στο μάτι γραφικά. Η πιο εντυπωσιακή υλοποίηση του 3D στο σύστημα μέχρι σήμερα, η οποία περιλαμβάνει και δύο διαφορετικά modes απεικόνισής του. Ιδανικά σχεδιασμένο για φορητό gaming, ενώ ταυτόχρονα κρύβει κρυμμένες προκλήσεις για όσους θέλουν να ασχοληθούν περισσότερο.
ΑΡΝΗΤΙΚΑ
Ίσως είναι πιο εύκολο απ’ όσο χρειάζεται, για ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του. Ορισμένες από τις πίστες δείχνουν υπερβολικά προσηλωμένες στην επίδειξη του 3D. Κάποια κομμάτια των γραφικών και του ήχου ανακυκλώνονται από τα Super Mario Galaxy.
http://www.byteme.gr/game-review/super_mario_3d_land
Σχόλια