Σπούδαζε κλασικές σπουδές στην Ελλάδα όταν είδε για πρώτη φορά ταινία του Τζον Κασαβέτις, το «Μια γυναίκα εξομολογείται». Στόχος της ήταν να γίνει αρχαιολόγος αλλά τελικά, η Σάρα Ντράιβερ αποφάσισε να επιστρέψει στην Αμερική και να σπουδάσει κινηματογράφο στο Πανεπιστήμιο της πόλης- πολύ κοντά στο Greenwich Village.
Oλα αυτά προς τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Στην ίδια περιοχή ζούσαν πολλοί από τους μετέπειτα εκπροσώπους του ανεξάρτητου αμερικανικού κινηματογράφου, τότε συμφοιτητές της: ο Σπάικ Λι, ο Τομ ντι Τσίλο και βεβαίως ο Τζιμ Τζάρμους, ο «βαρόνος» του εναλλακτικού αμερικανικού σινεμά, ο οποίος υπήρξε σύντροφος της Ντράιβερ τόσο στη ζωή, όσο και στην τέχνη.
Εκτός από σύντομους μικρούς ρόλους στις ταινίες του Τζάρμους, η 56χρονη σήμερα Ντράιβερ έχει υπογράψει και την παραγωγή σε πολλές από αυτές, μεταξύ άλλων, στο ντεμπούτο του σκηνοθέτη, το «Διακοπές διαρκείας», καθώς και στο βραβευμένο «Πέρα από τον παράδεισο» - ταινίες που προβάλλονται αυτές τις μέρες στο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης που εφέτος τιμά τη Ντράιβερ.
«Στα τέλη του ’70 και στις αρχές του ’80 δεν χρειαζόσουν άδεια για τα πάντα» είπε το μεσημέρι της Πέμπτης η Ντράιβερ μιλώντας για την περίοδο που ξεκινούσε στον κινηματογράφο. «Εβγαινες στον δρόμο και τραβούσες ό,τι ήθελες, η αστυνομία ήταν πολύ απασχολημένη με την τεράστια εγκληματικότητα της Νέας Υόρκης εκείνη την εποχή. Επομένως ήμασταν ελεύθεροι, μπορούσαμε να εμπνευστούμε από το οτιδήποτε αλλά και να υλοποιήσουμε τις ιδέες μας, όσο απίστευτες και αν φαινόντουσαν.»
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η πρώτη σκηνοθεσία της Σάρα Ντράιβερ στον κινηματογράφο, το «You are not I». Ουσιαστικά πρόκειται για τη διπλωματική εργασία της και βασίζεται σε ένα διήγημα του Πολ Μπόουλς, για το οποίο μάλιστα δεν ήταν σε θέση να εξασφαλίσει τα δικαιώματα (απέσπασε όψιμα την έγκριση του δημιουργού). «Ηρθα σε επαφή μαζί του επειδή στο διπλανό τετράγωνο στο Greenwich Village όπου έμενα, έμενε ο Γουίλιαμ Μπάροουζ ο οποίος γνώριζε τον Μπόουλς» είπε η Ντράιβερ για τη γέννηση της ταινίας, της οποίας το σενάριο της οποίας συνυπογράφει ο Τζάρμους.
Το «You are not I» απέκτησε καλτ χαρακτήρα, προβλήθηκε σε πολλά φεστιβάλ ανά τον κόσμο, ενώ χαρακτηρίστηκε από το περιοδικό Cahiers du Cinéma ως μια από τις καλύτερες της δεκαετίας του 1980. Επίσης, η ταινία σημαδεύτηκε από μια περιπετειώδη πορεία: το αρνητικό καταστράφηκε αλλά ως εκ θαύματος ένας υπάλληλος ταινιοθήκης ανακάλυψε την κόπια που είχε στείλει η Ντράιβερ στα αρχεία του ιδίου του Πολ Μπόουλς στην Ταγγέρη! «Ηταν η κόπια που του είχα στείλει για να δει και να μου πει την άποψή του» είπε η Ντράιβερ.
Σουρεαλίστρια και απρόβλεπτη, η δημιουργός φροντίζει ώστε στο έργο της να συνυπάρχουν με αβίαστη φυσικότητα το ποιητικό και το καθημερινό, το υπερφυσικό και το εγκόσμιο. Μια αλλόκοτη, ποιητική ιστορία με αιθέρια αίσθηση και χαρισματικό ρυθμό, διαδραματίζεται στην ταινία «Sleepwalk» (1986), τιμημένη με το βραβείο Georges Sadoul της Γαλλικής Ταινιοθήκης. Και ο Αλφρεντ Μολίνα ως μονόχνοτος μουσικός της τζαζ δίπλα στη σαγηνευτική Μάριαν Φέιθφουλ σε ρόλο φαντάσματος, αλληλοδιαπλέκονται ευχάριστα και βεβαίως ποιητικά στην ταινία «When pigs fly» (1993) σε μουσική Τζο Στράμερ.
«Ολοι της γενιάς μου προσπαθούσαμε να είμαστε ποιητές» είπε την Πέμπτη η ίδια η Ντράιβερ. «Αν και δεν νοσταλγώ εκείνη την εποχή, πολύ φοβούμαι ότι σήμερα τον πρώτο λόγο έχουν οι τράπεζες και δύσκολα μπορείς να βρεις ποίηση στην Τέχνη.»
http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=429507&h1=true
Σχόλια