Οξύ ανταγωνισμό από... στρατιωτικά ελικόπτερα του ΝΑΤΟ αντιμετωπίζει η εθνική ομάδα γυναικείου ποδοσφαίρου του Αφγανιστάν!

Για πολλούς Αφγανούς, βλέπετε, οι γυναίκες δεν πρέπει να ασχολούνται καθόλου με τον αθλητισμό. Κι έτσι οι θαρραλέες κοπέλες που αποφασίζουν να ασχοληθούν με κάποιο άθλημα αντιμετωπίζουν όχι μόνον την απόρριψη από τους γονείς τους, αλλά ακόμη και απειλές κατά της ζωής τους.

Τους περασμένους μήνες, τα κορίτσια της εθνικής ομάδας είχαν λάβει άδεια να προπονούνται στο κεντρικό στάδιο της Καμπούλ. Είναι το μέρος όπου οι Ταλιμπάν πραγματοποιούσαν δημόσιες εκτελέσεις: τώρα καλύπτεται από αληθινό γρασίδι, αλλά η εθνική των γυναικών δεν έπαιξε ποτέ σε αυτό, αφού είχε «εξοστρακιστεί» σε ένα μικρό τσιμεντωμένο χώρο σε μια άκρη του σταδίου.

Πριν λίγο καιρό, όμως, οι τοπικές Αρχές τους ανακοίνωσαν ότι δε μπορούν να χρησιμοποιούν άλλο το χώρο - φοβούμενες προφανώς μια επίθεση σκληροπυρηνικών ισλαμιστών. Το ΝΑΤΟ παρενέβη, και παραχώρησε ένα μικρό κομμάτι γρασιδιού μέσα από τα εξωτερικά τείχη του οχυρωμένου αρχηγείου του στην Καμπούλ.

Υπάρχει όμως ένα μικρό πρόβλημα με το νέο «γήπεδο»: μπορεί να έχει πλέον γρασίδι και γκολ-ποστ, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για ελικοδρόμιο - και μάλιστα ελικοδρόμιο που χρησιμοποιείται συνέχεια. Έτσι, τα κορίτσια της αφγανικής εθνικής προπονούνται για λίγα λεπτά, και μετά πρέπει να μαζέψουν τις μπάλες τους και να αδειάσουν γρήγορα την γωνιά, όταν ακούγεται από μακριά ο χαρακτηριστικός ήχος των ελικοπτέρων «Black Hawk».

Τα κορίτσια κάθονται ήρεμα δίπλα στο γήπεδο, καθώς προσγειώνεται ο τριάστερος στρατηγός. Και τότε, πριν οι ρόδες του ελικοπτέρου αφήσουν το έδαφος, κλοτσούν τη μπάλα πίσω στο γήπεδο.

Η Καλίντα Ποπάλ, η αρχηγός της ομάδας, έχει λάβει απειλητικά μηνύματα από αυτούς που λένε ότι πρέπει να σταματήσει να «ντροπιάζει την κοινωνία». Ακόμη και η οικογένεια της την πιέζει να σταματήσει να παίζει, για τη δική της ασφάλεια.

«Αγαπώ το ποδόσφαιρο, είναι τα πάντα για μένα. Όταν πηγαίνω και παίζω ποδόσφαιρο, ξεχνώ τα πάντα και γίνομαι πολύ ευτυχισμένη όταν βλέπω την ομάδα μου».

Η μάχη - για να παίζει το άθλημα που αγαπά - ήταν ιδιαίτερα δύσκολη για την Καλιντα. Όταν οι γονείς της τής είπαν να σταματήσει, δε μπορούσε να βρει νόημα στη ζωή της πλέον.

«Όταν η οικογένειά μου με σταμάτησε από το ποδόσφαιρο, όταν είπαν "Οχι, σταμάτα να παίζεις ποδόσφαιρο", προσπάθησα να αυτοκτονήσω». Αλλά επέζησε.

Μέρος της αποδοκιμασίας έναντι των γυναικών πηγάζει από το ότι σχεδόν όλοι από τους λιγοστούς διεθνείς αγώνες τους διεξάγονταν στο εξωτερικό. Οι συντηρητικοί Αφγανοί εξοργίζονται ιδιαιτέρως όταν οι γυναίκες κάνουν υπερπόντια ταξίδια ασυνόδευτες. Καθώς όμως δεν υπάρχουν άλλες αφγανικές ομάδες γυναικών για να παίξουν μαζί τους, οι μόνες διαθέσιμες αντίπαλοι είναι οι στρατιωτίνες του ΝΑΤΟ...

http://www.tovima.gr/world/article/?aid=405878&h1=true